ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ (Ι)

Αναγκαία η αλλαγή νοοτροπίας
 

Παρά την οικονομική κρίση και ίσως λόγω αυτής, με δεδομένη την αδυναμία του Κράτους Πρόνοιας να παράσχει με επάρκεια Υγεία και Συντάξεις, είναι προφανές πως το κοινωνικοοικονομικό σύστημα της χώρας έχει απόλυτη ανάγκη την Ιδιωτική Ασφάλιση. Το θέμα που τίθεται είναι κατά πόσο αυτή είναι σε θέση να ανταποκριθεί με τη δέουσα επάρκεια αξιοπιστίας. Προς τούτο εκφράζονται επιφυλάξεις καθόσον χρειάζεται ανασυγκρότηση της ασφαλιστικής  αγοράς με εκσυγχρονισμό, επάρκεια κεφαλαίων, συγχωνεύσεις κλπ. Το βασικό πρόβλημα για την ανάκαμψη του ασφαλιστικού κλάδου, σχετίζεται με αντιστάσεις από τις δυνάμεις αδράνειας  λόγω του “χαλαρού” ελεγκτικού μηχανισμού των προηγούμενων χρόνων και με το νέο  καθεστώς των αυστηρών ευρωπαϊκών απαιτήσεων σε θέματα ποιότητας, διαφάνειας και αξιοπιστίας.

Αφορμή για το παρόν άρθρο είναι δημοσίευμα του NextDeal με τίτλο “Η στρατολόγηση και οι νομοθετικές υποχρεώσεις των νέων ασφαλιστών”. Πρόκειται για επισήμανση του κ. Κ. Παπαϊωάννου, ειδικού Συμβούλου σε θέματα εκπαίδευσης και πιστοποίησης Ασφαλιστών, που αναδεικνύει τρέχον πρόβλημα γύρω από την Ασφαλιστική Διαμεσολάβηση στην Ελλάδα, που αξίζει να αναλυθεί υπό το πρίσμα των σύγχρονων εξελίξεων.

Αναφέρει χαρακτηριστικά το δημοσίευμα: “Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία από την Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία σύμφωνα με συγκεκριμένη διαδικασία πιστοποιεί Ασφαλιστικούς Διαμεσολαβητές και το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθηνών, το οποίο παρέχει τη Άδεια Άσκησης του επαγγέλματος, την τελευταία τριετία, για τις πιστοποιήσεις νέων ασφαλιστών  κατηγοριών Α (Ασφαλιστικοί Σύμβουλοι) και Δ (Σύμβουλοι για χρηματοοικονομικά προϊόντα) που έδωσαν εξετάσεις 18.414 άτομα, από τα οποία πέρασαν τα 14.192 (ποσοστό περίπου 77%). Από αυτά τα 14.192 άτομα ενεγράφησαν στο Επιμελητήριο μόνο 1.994 νέοι συνεργάτες”.

Καταρχήν, ο ίδιος ο τίτλος του δημοσιεύματος περιλαμβάνει λέξεις “κλειδιά”, που δίνουν το στίγμα του προβλήματος και κάποιων αναγκαίων αλλαγών: Ειδικότερα, επισημαίνονται τα παρακάτω:

“Στρατολόγηση”,  παραπέμπει σε πρακτική που θέλει ασφαλιστές “στρατιώτες” με ομοιομορφία βασικής εκπαίδευσης και στόχων (αριθμός επισκέψεων υποψηφίων πελατών, αριθμός αιτήσεων ασφάλισης, αριθμός ασφαλιστηρίων και παραγωγή ασφαλίστρων – προμηθειών) και με κάποιες επίσης τυποποιημένες βραβεύσεις (έπαθλα, bonus, ταξίδια).

Το μοντέλο αυτό απέδωσε στο παρελθόν κάποια άνθηση στην Ιδιωτική Ασφάλιση. Ωστόσο, χωρίς να έχει απαξιωθεί, στην τρέχουσα συγκυρία χρειάζεται αναθεώρηση. Φιλόδοξοι νέοι με ειδικά προσόντα, με ευρύτερες ιδέες και αρχές για δημιουργία “αξίας”, χρειάζονται κάποια διαφορετική προσέγγιση για να ευδοκιμήσουν στον ασφαλιστικό χώρο όπως αυτός διαμορφώνεται υπό των πρίσμα των σύγχρονων εξελίξεων ...

“Νομοθετικές υποχρεώσεις”. Ο κλάδος της Ιδιωτικής Ασφάλισης λειτούργησε, κατά το παρελθόν, “χαλαρά” και αντικειμενικά χωρίς ουσιαστικούς ελέγχους. Σε ότι αφορά την ασφαλιστική διαμεσολάβηση, ο καθένας μπορούσε σχετικά εύκολα, με την προσκόμιση κάποιων χαρτιών, να γίνει Ασφαλιστής, να βγάλει κωδικό παραγωγής σε διάφορες Ασφαλιστικές Εταιρείες, να “πουλάει” ασφάλειες σε Καταναλωτές που είχαν κάποια ευχέρεια να πληρώσουν χωρίς να ενδιαφέρονται τόσο για την αρτιότητα και πληρότητα των ασφαλιστικών καλύψεων.
Τα τελευταία χρόνια, ακόμη και πριν την περίοδο της οικονομικής κρίσης ο κλάδος της Ιδιωτικής Ασφάλισης “βομβαρδίζεται” με νέες Ευρωπαϊκές Οδηγίες και με αντίστοιχες νομοθετικές ρυθμίσεις, Υπουργικές Αποφάσεις ή Εγκυκλίους. Οι περισσότεροι από τους Ασφαλιστές κατά βάση αγνοούν το σύγχρονο θεσμικό πλαίσιο, το παραβλέπουν ή συνειδητά δεν το εφαρμόζουν θεωρώντας πως η Εποπτική Αρχή δεν πρόκειται να τους ελέγξει ή αν γίνει κάποιος έλεγχος “θα βρούμε τις άκρες”  αρκετές φορές πως έτσι “συμπλέει” με το ευρύτερο πνεύμα διαμαρτυρίας για το “φαύλο” πολιτικό κατεστημένο και “αντίστασης” κατά της Τρόικας και των Μνημονίων!

“Νέοι Ασφαλιστές”. Εστιάζω στη λέξη “νέοι” γιατί εκεί εντοπίζεται η ανάγκη για την προώθηση του θεσμού της Ασφάλισης και το σχετικό πρόβλημα που εύστοχα επισημαίνεται στο προαναφερθέν δημοσίευμα, στο οποίο, χωρίς να γίνεται κάποια ερμηνεία ή να προτείνεται κάποια λύση, γίνεται έκκληση προς την Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος (ΕΑΕΕ) και η αρμόδια Εποπτική Αρχή της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ) να αναλάβουν κάποια πρωτοβουλία. Διερωτάται κανείς, “τι είδους πρωτοβουλία”; Να γίνει το σύστημα αδειοδότησης και λειτουργίας των επαγγελματιών Ασφαλιστικών Διαμεσολαβητών πιο “χαλαρό”; Στη φάση που βρίσκεται αυτό είναι που χρειαζόμαστε; Χαλάρωση και εφησυχασμός;

Θέλουμε δε θέλουμε τα πράγματα αλλάζουν. Πρόκειται για μια νέα πραγματικότητα. Θα πρέπει να τη δούμε με αντικειμενικότητα και ως υπεύθυνοι επαγγελματίες και ως συνειδητοποιημένοι πολίτες σε αυτή τη χώρα που ζούμε, να πράξουμε με σωφροσύνη και αποφασιστικότητα. Η αλλαγή νοοτροπίας είναι απολύτως αναγκαία. Πρόκειται για το θεμελιώδες δίλημμα που αντιμετωπίζουν αδύναμες χώρες σαν την Ελλάδα: “Προσαρμογή στα ευρωπαϊκά πρότυπα ή περιθωριοποίηση και μαρασμός”.