ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Αγώνας για το αυτονόητο!

Δημοσιεύθηκε στην ηλεκτρονική εφημερίδα nextdeal.gr, 05/10/2020.

Η Ελληνική κοινωνία, εδώ και αρκετά χρόνια, έχει οδηγηθεί σε έναν λαϊκισμό ο οποίος δημιούργησε μια αδρανειακή μάζα που αντιστέκεται ακόμη και στις αυτονόητες σύγχρονες εξελίξεις. Προβάλλοντας κάποιες ελληνικές "ιδιαιτερότητες" και παραβλέποντας την ευρωπαϊκή πρακτική, κατάφερε να δημιουργήσει ένα ιδιαίτερο τρόπο διαχείρισης κοινωνικών και οικονομικών θεμάτων παράλληλα με μια ιδιόμορφη κουλτούρα "ασυλίας" στα θέματα υποχρεώσεων και ευθυνών.
Τα παραπάνω, τα ανάφερα μόλις πριν μερικές μέρες σε ειδικό άρθρο μου με τίτλο "Παραγωγή Δημοσίων Έργων - Μια σύγχρονη τεχνοκρατική προσέγγιση", απευθυνόμενος στις αρμόδιες υπηρεσίες της Πολιτείας και στους φορείς του κλάδου των δημοσίων τεχνικών έργων, όπου διάφορα διαχρονικά προβλήματα επιβάλλουν τον  εκσυγχρονισμό του συστήματος παραγωγής τους. Στο συγκεκριμένο άρθρο αναφερόμουν στην ανάγκη αλλαγής νοοτροπίας και καθιέρωσης νέας αντίληψης σχετικά με το δημόσιο συμφέρον και την ιδιωτική πρωτοβουλία. Προς τούτο, εστιάζοντας στον κλάδο των τεχνικών έργων, επεσήμανα, πως ο θεσμός της Ιδιωτικής Ασφάλισης μπορεί να συμβάλει εποικοδομητικά..

Είναι γνωστό πως και ο κλάδος της Ιδιωτικής Ασφάλισης στην Ελλάδα, βιώνει δυσκολίες και υπαρξιακά προβλήματα υπό το βάρος των ευρύτερων εξελίξεων και ευρωπαϊκών Οδηγιών που πρέπει να εφαρμόζονται. 
Ομολογώ πως με ξάφνιασε και με έκανε να συνειδητοποιήσω καλύτερα το σοβαρό πρόβλημα της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς, το πρόσφατο δημοσίευμα του έγκριτου δημοσιογράφου κ. Δημήτρη Καμπουράκη με τίτλο "Ο dealer των ασφαλιστικών εταιρειών".

Είναι εντυπωσιακή η αναφορά του κ. Καμπουράκη, στο γεγονός πως όταν σε τηλεοπτική εκπομπή, με αφορμή τις εκτεταμένες καταστροφές από θεομηνία, σε περιοχές του Ν. Καρδίτσας, αυθόρμητα διατύπωσε την ιδέα "Τώρα που η κλιματική αλλαγή θα φέρνει όλο και πιο συχνά φυσικές καταστροφές, καλά θα κάνουμε όλοι να ασφαλίσουμε την περιουσία μας", πριν καν τελειώσει τη φράση του, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, "ένα τσουνάμι μηνυμάτων κατέφθασε στην εκπομπή μέσω mail, social media και τηλεφωνημάτων, ακόμα και με fax. Μηνύματα οργισμένα, θυμωμένα, εξαγριωμένα, ανάστατα. Το περιεχόμενο τους ήταν πανομοιότυπο: «Να α-σφα-λι-στού-με; Πως τολμάς να λες τέτοιο πράγμα; Αυτό είναι δουλειά του κράτους.» Δεν μιλώ για δύο, πέντε ή δέκα μηνύματα. Μιλώ για εκατοντάδες. Γέμισε στο δευτερόλεπτο η οθόνη του υπολογιστή που είχα μπροστά μου, κατέφθαναν τα χαρτιά από το τηλεφωνικό κέντρο σε πάκα. Σελίδες ολόκληρες, κατεβατά ατέλειωτα".

Είναι "τραγικό" στον 21ο αιώνα, στην Ελλάδα, μια χώρα δημοκρατική, πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να εμφανίζονται παρόμοιες αντιδράσεις και να διατυπώνονται παρόμοιες αναχρονιστικές απόψεις. Να υπάρχει σήμερα μια τέτοια έντονη αμφισβήτηση του διεθνώς καταξιωμένου ρόλου της Ιδιωτικής Ασφάλισης, τη στιγμή μάλιστα που με βάση την κοινή λογική γνωρίζουμε πως μέσω αυτής, πρέπει να αντιμετωπιστούν σοβαρά κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα. 

Από τα προαναφερθέντα και στο βαθμό που τα όσα αναφέρονται για τις αντιδράσεις μερίδας της κοινής γνώμης ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, είναι προφανές πως το πρόβλημα της Ιδιωτικής Ασφάλισης στη χώρα μας είναι ευρύτερο. Ευρύτερη και σοβαρή πρέπει να είναι και η αντιμετώπισή του. Σχετικά, πρέπει να προβληματίσει ιδιαίτερα η ρηξικέλευθη τοποθέτηση του γνωστού εκδότη του ασφαλιστικού κλάδου κ. Ευάγγελου Σπύρου, με τίτλο "Η ασφαλιστική αγορά έχει επαφή με την «επόμενη μέρα» της ανάκαμψης στην Ελλάδα;".

Ειδικά για τον τομέα της Ιδιωτικής Ασφάλισης το κύρος της οποίας είναι απαράδεκτα μειωμένο απέναντι στην Πολιτεία και στους Καταναλωτές (Φυσικά Πρόσωπα και Επιχειρήσεις), το πρόβλημα φαίνεται να είναι και περίπλοκο. 
Όλο και πιο συχνά, ακούει κανείς τα ερωτήματα: Τι θα γίνει στην αγορά; Πώς πρέπει να πορευθούμε; Η απάντηση είναι μια: Να συνειδητοποιήσουμε τα προβλήματα που υπάρχουν, να ανασυντάξουμε δυνάμεις και να οργανωθούμε καλύτερα, ακολουθώντας τους σύγχρονους κανόνες διαχείρισης ασφαλιστικών θεμάτων σύμφωνα με τη διεθνή και ευρωπαϊκή πρακτική εμπειρία.

Πέρα από τις αδυναμίες της ίδιας της ασφαλιστικής αγοράς, χρειάζονται ομάδες εργασίας πλαισιωμένες, όχι απαραίτητα από εκπροσώπους των ασφαλιστικών εταιρειών και των σωματείων ασφαλιστικής διαμεσολάβησης αλλά από διάφορους Συμβούλους (τεχνοκράτες, δημοσιογράφους, επικοινωνιολόγους, κοινωνιολόγους ή ακόμη και ψυχολόγους), εγνωσμένου κύρους και ευρύτερης αντίληψης γύρω από τα σύγχρονα κοινωνικοοικονομικά ζητήματα.
Παράλληλα, η κυβέρνηση πρέπει να ενσκύψει πάνω στο φλέγον αυτό θέμα γιατί δεν μπορεί οι πολίτες που πληρώνουν φόρους να επιβαρύνονται συνεχώς για την αδράνεια ή την αδιαφορία μάζας πολιτών που θεωρεί πως έχει μόνον δικαιώματα.