ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ ΚΤΙΡΙΩΝ (ΚΕΝΑΚ)

Θεσμικό μέτρο που πρέπει να εφαρμόζεται με αξιοπιστία

Για την έκδοση οικοδομικής άδειας σε κτίρια νέα ή υφιστάμενα που ανακαινίζονται ριζικά, άνω των πενήντα (50) τ.μ., είναι υποχρεωτική από την 1η Οκτωβρίου 2010, η υποβολή στις πολεοδομικές υπηρεσίες της Μελέτης Ενεργειακής Απόδοσης Κτιρίου.

Μετά την ολοκλήρωση της κατασκευής των κτιρίων αυτών θα εκδίδεται Πιστοποιητικό Ενεργειακής Απόδοσης (Π.Ε.Α.) των Κτιρίων από τους Ενεργειακούς Επιθεωρητές που εντάσσονται σε σχετικό Μητρώο. Η έναρξη της υποχρέωσης έκδοσης Π.Ε.Α. στην περίπτωση της πώλησης ή μίσθωσης κτιρίων ορίστηκε η 9η Ιανουαρίου του 2011.

Σίγουρα πρόκειται για μία θετική εξέλιξη εκσυγχρονισμού στο πνεύμα των Ευρωπαϊκών απαιτήσεων σε ενιαία βάση για όλες τις χώρες μέλη της ΕΕ. Αποτελεί βέβαια και μία επιβάρυνση για τον εκάστοτε ιδιοκτήτη, και μάλιστα βαριά κατά την τρέχουσα περίοδο της οικονομικής κρίσης. Ωστόσο, θα πρέπει να εφαρμοσθεί με ορθολογισμό και συνέπεια, χωρίς τις γνωστές τάσεις εκφυλισμού και καταστρατήγησης των νόμων και των θεσμικών μέτρων.

Πως όμως θα διασφαλισθεί η αξιοπιστία των εκπονούμενων Μελετών  Ενεργειακής Απόδοσης και των χορηγούμενων αντίστοιχων Πιστοποιητικών; Φυσικά, το ίδιο ακριβώς ερώτημα ισχύει και για την οποιαδήποτε περίπτωση Μελέτης. Οι έννοιες που η διεθνής πρακτικής έχει αναδείξει προς τούτο είναι: «Επαγγελματικά προσόντα» δηλαδή κατάλληλη επαγγελματική εκπαίδευση,  «διαπίστευση», δηλαδή απονομή επάρκειας σε ό,τι αφορά ελάχιστες αποδεκτές προϋποθέσεις για την άσκηση της αντίστοιχης δραστηριότητας και «εγγυήσεις» σε ό,τι αφορά τη διασφάλιση του Πελάτη – Καταναλωτή;

Τα τυπικά επαγγελματικά προσόντα και η σχετική διαπίστευση της ικανότητας κάποιου στο να παρέχει συγκεκριμένες υπηρεσίες, αποτελούν απαραίτητη μέριμνα για κάθε χώρα που παράγει και ελέγχει τους αντίστοιχους επαγγελματίες. Η διαπίστευση κάποιου δεν σημαίνει αυτόματα και παροχή αξιόπιστων υπηρεσιών ποιότητας από την πλευρά του.

Η «ποιότητα» των παρεχόμενων υπηρεσιών είναι κάτι το υποκειμενικό. Θεωρητικά, όλοι μπορούν να ισχυρίζονται πως την προσφέρουν. Τη στιγμή δε που κάποιος «αγοράζει υπηρεσία», μπορεί να λεχθεί πως αποδέχεται την αντίστοιχη ποιότητα που του προσφέρεται με αυτήν. Η «εγγύηση» όμως για την ποιότητα των υπηρεσιών σε βαθμό που να ικανοποιούν πλήρως το Πελάτη - Καταναλωτή, φαίνεται πως είναι το ζητούμενο. Σχετικά, ακούγεται από πολλούς Μηχανικούς το απλοϊκό «επιχείρημα»: “Τη στιγμή που η Μελέτη ή / και το Πιστοποιητικό παραλαμβάνονται γίνονται και αποδεκτά. Οπότε, παραγράφεται και η όποια ευθύνη του Μηχανικού που εκπόνησε τη Μελέτη ή / και εξέδωσε το Πιστοποιητικό”!

Θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως η όποια ευθύνη έναντι του Πελάτη - Καταναλωτή για εξ αμελείας λάθη ή παραλείψεις  που μπορεί να ζημιώσουν, πάντα υπάρχει και βαραίνει το Μηχανικό. Σύμφωνα με τη διεθνή πρακτική μια λύση υπάρχει: «Ασφάλιση Επαγγελματικής Ευθύνης». Για πραγματική νομική προστασία και οικονομική στήριξη αλλά και τεκμηρίωση της απαιτούμενης αξιοπιστίας.

Μπορεί στη χώρα μας να μην είναι αναπτυγμένη ακόμη, όχι μόνο αυτό που λέμε “ασφαλιστική συνείδηση” αλλά και η τάση για έγερση αξιώσεων για αποζημίωση λόγω υπαιτιότητας κάποιου επαγγελματία παροχής υπηρεσιών. Ωστόσο, οι καιροί αλλάζουν και η βαριά οικονομική ύφεση μπορεί να φέρει και νέα ασυνήθιστα ήθη (“η πενία τέχνας κατεργάζεται”) …