ΤΕΧΝΙΚΑ ΕΡΓΑ & ΕΥΘΥΝΕΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΥ

Σκληρός ο Νόμος αλλά Νόμος (dura lex sed lex)!

Εδώ και πολλά χρόνια, όταν ξεκινούσα καριέρς μου στον ασφαλιστικό κλάδο, διαπίστωσα πως υπήρχε μεγάλη άγνοια στα θέματα ασφάλισης κινδύνων και ευθυνών τόσο στα δημόσια έργα όσο και στα ιδιωτικά έργα. Εξαρχής έκρινα σκόπιμο να αρθρογραφώ γύρω από τα θέματα αυτά ώστε να υπάρξει η κατάλληλη ενημέρωση και έτσι, να μπορέσω να εξελιχθώ σαν επαγγελματίας προσφέροντας ασφαλιστική κάλυψη στους Έλληνες μηχανικούς, σύμφωνα με τα δεδομένα της ώριμης ευρωπαϊκής αγοράς.
Παράλληλα, χρειάστηκε να διερευνήσω το θεσμικό πλαίσιο που ίσχυε στη χώρα μας. Δηλαδή, πέρα από την επικοινωνία με έμπειρους μηχανικούς της αγοράς, ανέτρεξα σε υπουργικές αποφάσεις και προεδρικά διατάγματα που αφορούσαν τα δημόσια έργα και τα συνήθη δομικά έργα που απασχολούν τη μεγάλη μάζα των ελεύθερων επαγγελματιών μηχανικών.

Αξίζει να επισημάνω πως, αναφορικά με το θέμα της επαγγελματικής ευθύνης μηχανικού ιδιαίτερα με προβλημάτισαν τα όσα ακολούθησαν μετά τους καταστροφικούς σεισμούς στο Αίγιο το 1995 και στην Αθήνα το 1991. Καταστροφικά γεγονότα που πέρα από το ταρακούνημα κτηρίων προκαλώντας υλικές ζημιές και απώλεια ανθρώπινων ζωών, ταρακούνησαν και συνειδήσεις αναφορικά με θέματα ευθύνης!

Οι παλαιότεροι μηχανικοί είμαι βέβαιος πως θυμούνται τα όσα γράφονταν στον τύπο γύρω από τις ευθύνες των μηχανικών και των εργολάβων που είχαν εμπλακεί στη μελέτη και κατασκευή κτηρίων που είχαν καταρρεύσει ή που εμφάνισαν σοβαρές αστοχίες. Περιπτώσεις που είχαν ενεργοποιήσει την επέμβαση εισαγγελέων για την αναζήτηση ευθυνών και προκειμένου να κατευναστεί η κοινή γνώμη η οποία τροφοδοτείτο με διάφορα δημοσιογραφικά δημοσιεύματα εναντίον των μηχανικών. Τα όσα ακολούθησαν τότε και αφορούσαν το επάγγελμα του μηχανικού, υπήρξαν η αφορμή να γίνει αναμόρφωση του οικοδομικού κανονισμού για τα θέματα ασφάλειας κατασκευών αλλά και του νομοθετικού πλαισίου που, μετά το σεισμό στο Αίγιο, επέφερε την αυστηρότατη τροποποίηση του ποινικού κώδικα σχετικά με την ευθύνη των μηχανικών, σε βαθμό που δυστυχώς ισχύει ακόμη και σήμερα.

Άραγε, πόσοι από τους χιλιάδες επαγγελματίες μηχανικούς που δραστηριοποιούνται σήμερα στη χώρα μας, γνωρίζουν πως ο μηχανικός διώκεται και ποινικά για τυχόν σωματικές βλάβες ή θάνατο που μπορεί να προκαλέσει ακόμη και από αμέλεια (*); Γνωρίζω αρκετές περιπτώσεις μηχανικών που ταλαιπωρήθηκαν ψυχικά και ζημιώθηκαν οικονομικά. Και όμως, το σχετικό “βάρος” θα μπορούσε κάλλιστα να διευθετηθεί με κατάλληλη Ασφάλιση Επαγγελματικής Ευθύνης η οποία καλύπτει: Δαπάνες νομικής υποστήριξης σε ότι αφορά την αυτεπάγγελτη κατηγορία για ποινικό αδίκημα και αξιώσεις αποζημίωσης για οικονομικές απώλειες λόγω πραγματικού ή εικαζόμενου λάθους ή παράλειψης του Μηχανικού (αστικό αδίκημα).

Άραγε, πόσοι από τους χιλιάδες επαγγελματίες μηχανικούς που δραστηριοποιούνται σήμερα στη χώρα μας, γνωρίζουν πως η συγκεκριμένη Ασφάλιση Επαγγελματικής Ευθύνης είναι εφικτή με οικονομικό τρόπο και άμεσα διαθέσιμη με αξιόπιστο ασφαλιστήριο διεθνών προδιαγραφών;
 

_______________________________
(*) ΆΡΘΡΟ 286 Ποινικού Κώδικα περί “Ευθύνης Μηχανικών” (Ν2331/95)
«Όποιος κατά την εκπόνηση μελέτης ή τη διεύθυνση ή την εκτέλεση οικοδομικού ή άλλου ανάλογου έργου ή μιας κατεδάφισης, με πρόθεση ή από αμέλεια ενεργεί παρά τους κοινώς αναγνωρισμένους τεχνικούς κανόνες και έτσι προξενεί κίνδυνο για τη ζωή ή την υγεία ανθρώπου, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών.
Η παραγραφή της άνω πράξης και της ανθρωποκτονίας των σωματικών βλαβών και της βλάβης της υγείας που συρρέουν με αυτήν και επήλθαν από πρόθεση ή αμέλεια, αρχίζει από την ημέρα της επέλευσης του αποκαλυπτικού της παραβίασης αποτελέσματος»