ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ
Απαιτούνται θεσμικές αλλαγές και συνέργειες
Δημοσιεύθηκε στην ηλεκτρονική εφημερίδα nextdeal.gr, 28/01/2020.
Είναι γεγονός πως η νέα κοινωνικο-οικονομική κατάσταση που διαμορφώνεται μετά τη 10ετή οικονομική κρίση στη χώρα μας δημιουργεί νέες προκλήσεις που επηρεάζουν την ασφαλιστική αγορά και αναδεικνύουν καλύτερα το σημαντικό ρόλο των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών. Είναι επίσης γνωστό πως ο ασφαλιστικός κλάδος στην Ελλάδα παρουσιάζει, διαχρονικά, σημαντική υστέρηση έναντι των άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (0,3% συμμετοχή στο σύνολο παραγωγής Insurance Europe των 3.500 περίπου ασφαλιστικών επιχειρήσεων, κατά κεφαλή ασφάλιστρα 350 ευρώ έναντι 2.000 ευρώ του μέσου όρου στην ΕΕ, 2% περίπου ποσοστό ασφαλίστρων επί του ΑΕΠ της χώρας).
Οι διάφορες συζητήσεις για τη συμμετοχή της Ιδιωτικής Ασφάλισης, σε συνεργασία με τη Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση, σε θέματα συντάξεων, παροχής υπηρεσιών υγείας και ορθολογικής αντιμετώπισης των οικονομικών συνεπειών σε περιουσίες και αγροτικές καλλιέργειες λόγω φυσικών καταστροφών, δημιουργούν βάσιμες ελπίδες για αναβάθμιση του ρόλου της ασφαλιστικής διαμεσολάβησης. Ωστόσο, αυτή η αναβάθμιση δεν μπορεί απλά και μόνο να επέλθει με γραφειοκρατική συμμόρφωση στο νομοθετικό πλαίσιο ή με επιμόρφωση Ασφαλιστών επί τυποποιημένων ασφαλιστικών προϊόντων που όλο και πιο πολύ θα μπορούν να διατίθενται και αγοράζονται από Καταναλωτές στο διαδίκτυο. Χρειάζονται:
- ευέλικτο θεσμικό πλαίσιο που να ευνοεί την ανάπτυξη της Ιδιωτικής Ασφάλισης
- ευρύτερη ενημέρωση για τις σύγχρονες ασφαλιστικές ανάγκες των επιχειρήσεων και
- παραγωγικά σχήματα ασφαλιστικής διαμεσολάβησης με ανοιχτούς “ορίζοντες” στα θέματα ανάπτυξης.
"Στραγγαλισμός" του Μεσίτη Ασφαλίσεων
Ο ρόλος του Μεσίτη Ασφαλίσεων μολονότι διεθνώς καταξιωμένος ως αναμφισβήτητα σημαντικός για την ανάπτυξη της ασφαλιστικής συνείδησης και της ίδιας της ασφαλιστικής αγοράς, στη χώρα μας, δυστυχώς, είναι πρακτικά υποβαθμισμένος. Οι Καταναλωτές (Φυσικά Πρόσωπα) και οι Επιχειρήσεις (εκτός από το χώρο της Ναυτιλίας) δεν τον γνωρίζουν και οι Ασφαλιστικές Εταιρείες, στην πράξη, είναι αδιάφορες για την ειδοποιό διαφορά του Μεσίτη από αυτή του Πράκτορα Ασφαλίσεων. Τον αντιμετωπίζουν όπως και τους άλλους Ασφαλιστικούς Διαμεσολαβητές για την “πώληση” τυποποιημένων ασφαλιστικών προϊόντων. Επιπλέον, η προσαρμογή της Ευρωπαϊκής Οδηγίας IDD στην εγχώρια νομοθεσία, όπως αυτή έγινε, έχει περιορίσει τους Μεσίτες Ασφαλίσεων (περί το 2% του συνόλου των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών), υποβαθμίζοντάς τους και υποχρεώνοντάς τους να παραμείνουν μικρά επιχειρηματικά σχήματα με μεγάλο κόστος λειτουργίας. Δεν τους δόθηκε η δυνατότητα να απορροφήσουν ένα μέρος από τους μερικές χιλιάδες Ασφαλιστικούς Συμβούλους οι οποίοι “πραξικοπηματικά” αναβαθμίστηκαν σε Πράκτορες Ασφαλίσεων. Επιπλέον, οι Συντονιστές Ασφαλίσεων καθιερώθηκαν νομοθετικά ως υποστηρικτικός μηχανισμός των Ασφαλιστικών Πρακτόρων / Ασφαλιστικών Εταιρειών, χωρίς καμιά θεσμική ή επιχειρησιακή συνάφεια με τους Μεσίτες Ασφαλίσεων.
Εκφράζεται η άποψη πως το ισχύον πλαίσιο της ασφαλιστικής διαμεσολάβησης δημιουργεί “στρεβλώσεις” στη λειτουργία της αγοράς και δεν το βοηθά στην ανάπτυξή της. Χωρίς να επιτρέπει τη συνεργασία των Μεσιτών με Πράκτορες Ασφαλίσεων (ορθό από καθαρά νομοθετική άποψη), υποχρεώνει τη δημιουργία “υβριδικών” μεσιτικο-πρακτοριακών σχημάτων που αλλοιώνουν την ουσία και το ρόλο της ασφαλιστικής διαμεσολάβησης απομακρύνοντάς την από τα ισχύοντα ευρωπαϊκά πρότυπα.
Προοπτικές
Είναι ανάγκη να υπάρξει εξορθολογισμός, στην προσπάθεια για την ανάπτυξη του κλάδου της Ιδιωτικής Ασφάλισης. Θα πρέπει να αντιληφθούμε πως το βασικό μήνυμα των εξελίξεων, είναι εκσυγχρονισμός και ουσιαστική μεταρρύθμιση στο πνεύμα της ευρωπαϊκής - διεθνούς εμπειρίας.
Η εγχώρια ασφαλιστική αγορά έχει τεράστιες προοπτικές ανάπτυξης. Απαιτεί όμως δημιουργία σύγχρονων επιχειρηματικών σχημάτων τόσο στον κλάδο των Ασφαλιστικών Εταιρειών όσο και σε αυτόν της Ασφαλιστικής Διαμεσολάβησης όπου οι επαγγελματικές συνέργειες, ιδιαίτερα στους Μεσίτες Ασφαλίσεων, είναι αναγκαίες.