Ο ΘΕΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ & Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΗ

Οι θεομηνίες δοκιμάζουν την αξία τους

Αφορμή για το παρόν σημείωμα, υπήρξε το πρόσφατο δημοσίευμα της γνωστής ηλεκτρονικής Πύλης Ενημέρωσης NEXTDEAL το οποίο αναφερόταν στο γόνιμο ρόλο των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών στη Ρόδο, στο πλαίσιο της πρωτοφανούς θεομηνίας που έπληξε πρόσφατα το νησί.
Είναι γεγονός πως δεν είναι αναπτυγμένη η “ασφαλιστική συνείδηση” στη χώρα μας. Δηλαδή, δεν είναι σύνηθες ο κάθε πολίτης ή επιχειρηματίας, από μόνος του, να μεριμνά εκ των προτέρων για τη διασφάλιση των περιουσιακών του στοιχείων έναντι κινδύνων φυσικών καταστροφών που δυστυχώς πάντα υπάρχουν. Αποτέλεσμα, μετά από κάποια θεομηνία (πχ σεισμός ή εκτεταμένη πλημμύρα) να δημιουργείται σχετικός πανικός ή κάποια όψιμη πρόνοια για ασφάλιση που συνήθως ατονεί μετά από κάποιο χρονικό διάστημα.

Είναι ιδιαίτερα σημαντική η συγκεκριμένη επισήμανση μέσω του NEXTDEAL και αναδεικνύει τον χρήσιμο ρόλο των Ασφαλιστικών Διαμεσολαβητών. Ωστόσο, με την ευκαιρία κρίνω σκόπιμο να επισημάνω κάποιο σχετικό άρθρο που είχα εντοπίσει στο διεθνή ηλεκτρονικό τύπο και κράτησα στο αρχείο μου (βλ. παρακάτω ηλεκτρονική διεύθυνση: http://www.programbusiness.com/News/In-EO-Lawsuits-Filed-Against-Brokers-Post-Sandy-the-State-Could-Determine-Who-Wins).
Σημειώνω πως το συγκεκριμένο άρθρο αναφέρεται στην πλέον ώριμη αγορά των ΗΠΑ και προφανώς δεν σχετίζεται με τη σκοπιμότητα ύπαρξης κάποιας ασφαλιστικής κάλυψης αλλά με την αναγκαιότητα πρόβλεψης της κατάλληλης ασφάλισης που να αποζημιώνει σωστά! Ειδικότερα, το άρθρο αναφέρεται σε αγωγές που έγιναν εναντίον Ασφαλιστών στην Αμερική μετά από τον καταστρεπτικό τυφώνα Sandy. Δηλαδή, διαπιστώνουμε πως εκεί κρίνουν με τον πλέον αυστηρό τρόπο την αρτιότητα και πληρότητα του εκάστοτε ασφαλιστηρίου! Κάτι που αντικειμενικά θεωρείται εύλογο για κάποιο που πληρώνει για την ασφάλιση να αξιώνει και το ανάλογο τίμημα όταν τη χρειάζεται.
Βέβαια, αναφέρεται σε μια άλλη όχι μόνο πιο προχωρημένη αλλά και πιο ιδιότροπη ασφαλιστική νοοτροπία, που είναι αυτή της αμερικάνικης κοινωνίας. Ωστόσο, δεν παύει να έχει την ανάλογη σημασία, καθόσον δείχνει το που οδηγούν οι εξελίξεις στην διεθνοποιημένη ασφαλιστική αγορά και στο σημερινό κοινωνικοοικονομικό σύστημα με έντονα τα χαρακτηριστικά της παγκοσμιοποίησης.
Το άρθρο και τα σχετικά σχόλια που γίνονται επ'αυτού, αναδεικνύει τον ουσιαστικό αλλά και ευαίσθητο ρόλο του ασφαλιστικού διαμεσολαβητή στα πλαίσια κάποιας εκτεταμένης καταστροφής από κάποια θεομηνία. Γιατί, σε τέτοιες περιπτώσεις είναι που κρίνεται ακόμη πιο έντονα η χρησιμότητα και η αποτελεσματικότητα των υπηρεσιών του.

Επομένως, είναι λογικό στα πλαίσια μια ζημιάς και πολύ περισσότερο μιας θεομηνίας να δοκιμάζεται ο θεσμός της Ασφάλισης και οι εκάστοτε ασφαλισμένοι να αξιώνουν αποζημίωση προκειμένου να αντιμετωπίσουν τη δεινή κατάσταση στην οποία έχουν περιπέσει. Τι γίνεται όμως όταν το Ασφαλιστήριο που είχαν, δεν τους καλύπτει ή είναι ανεπαρκές; Κατά τη συνήθη πρακτική, στρέφονται κατά της Ασφαλιστικής Εταιρείας διεκδικώντας κάποια καλύτερη αποζημίωση. Τι γίνεται όμως όταν το Ασφαλιστήριο βάσει ρητών περιοριστικών όρων ή εξαιρέσεων δεν καλύπτει ακόμη και με την πίεση κάποιας νομικής απειλής; Ας μην ξεχνάμε, ένα Ασφαλιστήριο είναι ένα ιδιωτικό συμφωνητικό το οποίο συντάσσουν δικηγόροι και το προωθούν – πωλούν οι Ασφαλιστικοί Διαμεσολαβητές (Μεσίτες, Πράκτορες ή Σύμβουλοι). Και εδώ είναι που δοκιμάζεται η αξιοπιστία των υπηρεσιών τους που στοχεύουν στη διασφάλιση του εκάστοτε Ασφαλισμένου Καταναλωτή ή Επιχείρησης.