Αστική Ευθύνη Περιβάλλοντος

Στοιχείο ανταγωνιστικότητας

Κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα συνεπάγεται ανάληψη κινδύνων και ευθυνών.
Ανάλογα με το είδος της δραστηριότητας (βιομηχανική, κατασκευαστική, εμπορική, ξενοδοχειακή, παροχή υπηρεσιών κλπ), με τον αριθμό και την σύνθεση του απασχολούμενου προσωπικού και με το γεωγραφικό περιβάλλον που δραστηριοποιείται η επιχείρηση, η “ένταση” ευθύνης είναι διαφορετική, σε ότι αφορά το ενδεχόμενο να βλάψει το Κοινό, τους Εργαζομένους ή το Περιβάλλον,. Μιλάμε για την Αστική Ευθύνη, την οποία κάθε Επιχείρηση φέρει και την όποια πρέπει να δείχνει πως ενστερνίζεται και πως την αναλαμβάνει υπεύθυνα.
Σύμφωνα δε με τη σύγχρονη διεθνή πρακτική, μια επιχείρηση που αναλαμβάνει υπεύθυνα την όποια αστική ευθύνη της, νοείται πως εγγυάται, μέσω κατάλληλης ασφάλισης, την χρηματική αποζημίωση για αποκατάσταση της ενδεχόμενης ζημιάς που μπορεί να προκαλέσει σε Τρίτους (Κοινό), σε Εργαζόμενους ή στο Περιβάλλον.

Κίνδυνοι και Ευθύνες

Δημοσιεύθηκε και στην ηλεκτρονική εφημερίδα NEXTDEAL Δευτέρα, 19 Οκτώβριος 2015 με τίτλο "ΑΣΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ: Συχνά αγνοείται ή υποβαθμίζεται" (http://goo.gl/4FBcjm)

Ανασφάλιστα είναι τα επτά στα δέκα τουριστικά καταλύματα στη χώρα μας, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος (http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26519&subid=2&pubid=113795782). Συγκεκριμένα, το 73% αυτών των επιχειρήσεων δεν είναι καλυμμένες για τον κίνδυνο Αστικής Ευθύνης έναντι πελατών/τρίτων.

Το ενθαρρυντικό είναι ότι αυξάνεται ο αριθμός των ασφαλίσεων αστικής ευθύνης ξενοδόχων. Ωστόσο, υπάρχουν κενά και πολλές ατέλειες στην εφαρμογή της διεθνούς πρακτικής στον τομέα αυτό. Όταν κλήθηκα να αξιολογήσω το πλαίσιο ασφάλισης ενός πολυτελούς ξενοδοχείου το οποίο βρισκόταν σε διαδικασία πιστοποίησης κατά ISO, διαπίστωσα ότι ήταν ασφαλισμένο κατά βάση ως περιουσιακό στοιχείο, καθώς ήταν υποχρεωτικό λόγω τραπεζικού δανεισμού, αλλά η ασφάλιση αστικής ευθύνης περιοριζόταν σε ένα όριο €100,000!  Ήταν δηλαδή ανεπαρκώς καλυμμένοι σε περίπτωση τυχαίου ζημιογόνου συμβάντος από αμέλεια εκ μέρους του προσωπικού ή της διεύθυνσης του ξενοδοχείου.

Όταν και όπου το θεσμικό πλαίσιο Προστασίας Καταναλωτή λειτουργεί!

Αφορμή για το παρόν άρθρο υπήρξε, πρόσφατο δημοσίευμα στον Ηλεκτρονικό Τύπο της Λεμεσού Κύπρου (http://goo.gl/vVKZ65), επείγουσα προειδοποίηση προς τους καταναλωτές για κυκλοφορία επικίνδυνων προϊόντων (ηλεκτρολογικό και μηχανολογικό υλικό). Πρόκειται για θεσμικό μέτρο που ισχύει σε όλες τις χώρες της ΕΕ, σύμφωνα με το οποίο όταν εντοπίζονται  υλικά επικίνδυνα – μη ασφαλή για τους Καταναλωτές, αμέσως να ειδοποιείται το ευρύτερο καταναλωτικό κοινό. Όπως φαίνεται από το δημοσίευμα, συγκεκριμένα επικίνδυνα υλικά, κατά βάση προέλευσης Κίνας, εντοπίσθηκαν από τις αρμόδιες υπηρεσίες ελέγχου στις χώρες Ουγγαρία, Γαλλία, Σλοβακία, Μάλτα, Ισπανία και Ιταλία και άμεσα κοινοποίησαν το γεγονός. Στην Ελλάδα, εξ όσων μπορώ να γνωρίζω, δεν εντοπίσθηκε κάτι παρόμοιο ούτε έγινε σχετική ειδοποίηση προς τους εγχώριους Καταναλωτές …

Αντιμετώπιση του κινδύνου με ορθολογική Ασφάλιση!
 

Οι σύγχρονες θεσμικές εξελίξεις αναδεικνύουν όλο και πιο πολύ την αναγκαιότητα θέσπισης κανόνων επιχειρηματικής δράσης συμβατών με το περιβάλλον. Η Ευρωπαϊκή Οδηγία 2004/35/ΕΚ για την Περιβαλλοντική Ευθύνη που έχει ενσωματωθεί στο εγχώριο δίκαιο (ΠΔ148 / 29-9-2009) και η οποία εκφράζεται με το «ο ρυπαίνων πληρώνει», αποτελεί τη σύγχρονη έκφραση ενός εξελισσόμενου θεσμικού πλαισίου γύρω από το Περιβάλλον και την ανάγκη προστασίας του.

Το μήνυμα του νέου θεσμικού πλαισίου για την προστασία του περιβάλλοντος, δεν είναι απλά «σύσταση» για πρόληψη ή, όπως άλλοτε, «ενθάρρυνση» για λήψη μέτρων προστασίας με κατάλληλη επιδότηση. Είναι προειδοποίηση προς τους πιθανούς ρυπαίνοντες για αυστηρή τιμωρία, η οποία μεταφράζεται σε εκ του νόμου υποχρέωση για υπέρογκες δαπάνες  έρευνας και εργασίες αποκατάστασης.

Οι εξελίξεις απαιτούν και πιέζουν

Στο πλαίσιο της τρέχουσας οικονομικής κρίσης που αγγίζει το σύνολο της κοινωνίας, είναι και κάποιες θεσμικές εξελίξεις που  προβληματίζουν. Πρόκειται για θέματα που ενώ έπρεπε προ πολλού να αναδειχθούν και να υιοθετηθούν στην πράξη, διάφορες σκοπιμότητες τα έθεταν στο περιθώριο ή σε δεύτερη προτεραιότητα. Ωστόσο, οι ευρύτερες κοινωνικές και οικονομικές εξελίξεις καθώς και ανάγκες εκσυγχρονισμού σύμφωνα με τα ισχύοντα ευρωπαϊκά δεδομένα, αναγκαστικά τα θέτουν σε ημερήσια διάταξη. Ένα τέτοιο θέμα είναι η Περιβαλλοντική Ευθύνη. Δηλαδή, ευθύνη για τυχόν επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον από κάποια παραγωγική διαδικασία σε συνδυασμό με κάποια σκόπιμη ή εξ αμελείας ανθρώπινη ενέργεια.