ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ (Ι)

Η Ευρωπαϊκή Οδηγία & ο Νόμος της Αγοράς

Κάθε επαγγελματική επιχειρηματική δραστηριότητα είναι συνυφασμένη με κινδύνους και επακόλουθες χρηματικές απώλειες.
Όλοι οι επαγγελματίες που παρέχουν υπηρεσίες έναντι αμοιβής, χωρίς να μπορούν να εγγυώνται το αποτέλεσμα στο πνεύμα του Νόμου, οφείλουν να έχουν υποχρέωση επιμέλειας για ένα αποτέλεσμα, αποδεκτό  από τον Πελάτη τους. Είναι βεβαίως σαφές ότι ο απλός πολίτης η ο επιχειρηματίας, δεν είναι σε θέση να αξιολογεί αντικειμενικά την ποιότητα των υπηρεσιών ενός Μηχανικού, Λογιστής ή Δικηγόρου, ενός Συμβούλου Πληροφορικής, Συμβούλου Επενδύσεων, Ορκωτού Ελεγκτή ή Εκτιμητή ή και του ίδιου του Ασφαλιστή του κλπ.

Επιπλέον, είναι σχεδόν ακατόρθωτο να προβλεφθούν οι επιπτώσεις από τυχόν λάθη ή παραλείψεις  που πιθανόν να εμφανιστούν έπειτα από κάποιο χρονικό διάστημα. Για το λόγο αυτό, θα ήταν λογικό να υπάρχει κάποια «εγγύηση» προς ικανοποίηση του Πελάτη. Και η «εγγύηση» αυτή δεν είναι άλλη από την Ασφάλιση της Επαγγελματικής Ευθύνης για τις συνέπειες από λάθη ή παραλείψεις του παρέχοντος υπηρεσίες. Ως συνέπειες, εννοούνται υλικές ζημιές, σωματικές βλάβες ή θάνατος (που αφορούν κατά βάση Μηχανικούς και Γιατρούς), καθώς και άμεσες ή έμμεσες χρηματικές απώλειες και ηθική βλάβη, δυσφήμιση κλπ.

Οι σύγχρονες συνθήκες που διαμορφώνονται στη διευρυμένη αγορά (Ε.Ε, παγκοσμιοποίηση) και ταυτόχρονα οι απαιτήσεις για την προστασία του Καταναλωτή και του ελεύθερου ανταγωνισμού, δημιουργούν ένα πλαίσιο «έντασης»  κινδύνων και ευθυνών. Πόσοι άραγε γνωρίζουν την Ευρωπαϊκή Οδηγία 2006/123/ ΕΚ (*) σχετικά με την ελεύθερη παροχή υπηρεσιών στην ευρωπαϊκή αγορά η οποία ενσωματώθηκε στο δίκαιο όλων των χωρών της ΕΕ;

Στόχος της Οδηγίας είναι η προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης, με τη δημιουργία ευκαιριών εργασίας καθώς και μίας ανταγωνιστικής  αγοράς υπηρεσιών με περισσότερες επιλογές για τους Καταναλωτές. Προς την κατεύθυνση αυτή, προωθούνται δεδομένα και αρχές που θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη.

Η εν λόγω Ευρωπαϊκή Οδηγία που έγινε και νόμος του Κράτους μας, δίνει την ευχέρεια για επεκτάσεις δραστηριοτήτων σε άλλες χώρες της ΕΕ αλλά και το αντίστροφο. Σε μια τέτοια προοπτική, πέρα από τα  διαπιστευόμενα τυπικά προσόντα το μεγάλο ζητούμενο θα είναι η παροχή ποιοτικών υπηρεσιών με προσιτό κόστος και με κατάλληλη «εγγύηση». Συγκεκριμένα, αναφέρεται πως: «Κάθε φορέας που παρέχει υπηρεσίες οι οποίες ενέχουν άμεσο και συγκεκριμένο κίνδυνο για την υγεία ή την ασφάλεια  ή άμεσο και συγκεκριμένο χρηματοοικονομικό κίνδυνο για τον αποδέκτη ή για Τρίτο, θα πρέπει να καλύπτεται κατ’ αρχήν από κατάλληλη ασφάλεια επαγγελματικής ευθύνης ή από άλλη ισοδύναμη ή συγκρίσιμη εγγύηση…».

 Στην πράξη, η εγγύηση αυτή δεν είναι άλλη από την ασφαλιστική κάλυψη της Επαγγελματικής Ευθύνης (Professional Indemnity Insurance). Δηλαδή, αποζημίωση για τυχόν λάθη και παραλείψεις από την παροχή υπηρεσιών. Δεδομένου πως μια τέτοια Ευρωπαϊκή Οδηγία εναρμονίζει ήδη ισχύουσες συνθήκες  σε διάφορες χώρες, με τη συγκεκριμένη νομοθετική ρύθμιση δεν επιβάλλονται προϋποθέσεις και ελάχιστα όρια για μια τέτοια Ασφάλιση. Απλά παροτρύνεται η θεσμική της ένταξη στους δεοντολογικούς κανόνες των αντίστοιχων επαγγελματικών συλλόγων της κάθε χώρας μέλους. Επομένως, είναι η ίδια η διευρυμένη αγορά που θα θέσει κανόνες και θα επιβάλλει τους δικούς της νόμους. Ίσως αυτό θα πρέπει να προβληματίσει περισσότερο. Γιατί, στη χώρα μας πολύ συχνά οι νόμοι καταστρατηγούνται με τις ανοχές και αδυναμίες των κρατικών  μηχανισμών. Όμως οι Νόμοι της Αγοράς, ιδιαίτερα σε περιόδους οικονομικής κρίσης και έντονου ανταγωνισμού, μπορεί να είναι αμείλικτοι και γι'αυτό καλούμαστε να προετοιμαστούμε ψύχραιμα και έγκαιρα πράττοντας τα ανάλογα.