ΑΣΦΑΛΙΣΤΗΡΙΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ & ΕΥΘΥΝΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΗ
Τι θα πρέπει να γνωρίζουν οι Ασφαλισμένοι Καταναλωτές
(http://goo.gl/n3vRxU)
Ο θεσμός της Ασφάλισης θεωρείται διεθνώς μία αξιόπιστη διαδικασία και στην πράξη με τη συμβολή κάποιου Ασφαλιστικού Διαμεσολαβητή ανάμεσα στον Ασφαλισμένο Καταναλωτή και στην Ασφαλιστική Εταιρεία που εκδίδει το Ασφαλιστήριο Συμβόλαιο.
Αφορμή για το παρόν κείμενο υπήρξε ο σχετικός διάλογος που προέκυψε έπειτα από αυθόρμητο σχόλιό μου σε σύντομο δημοσίευμα του ηλεκτρονικού τύπου με τίτλο «Αγωγή σε ασφαλιστική εταιρεία για αποζημίωση 71 χιλιάδων ευρώ από πλημμύρα στη Ρόδο». Ομολογώ πως το αυθόρμητο σχόλιό μου βασίστηκε στις παρακάτω απλές σκέψεις:
- Γνωρίζουμε πως πλημμύρα έγινε και χαρακτηρίστηκε μάλιστα ως θεομηνία
- Ένα ασφαλιστήριο περιουσίας καλύπτει χωρίς αμφισβήτηση τον κίνδυνο της πλημμύρας και αντίστοιχα, η ασφαλιστική εταιρεία οφείλει να αποζημιώσει.
- Η μη αποζημίωση μετά από τόσο καιρό, ενός καθόλα καλυπτόμενου συμβάντος και η κατάθεση αγωγής, μπορεί ενδεχόμενα (κλασσική περίπτωση) να σημαίνει κακής ποιότητας ασφαλιστήριο (ύπαρξη κάποιου περιοριστικού όρου ή υπασφάλιση, δηλαδή ανεπαρκή αποζημίωση) για την οποία αντικειμενικά φέρει ευθύνη ο διαμεσολαβών Ασφαλιστής (Απόστολε, η καθυστέρηση υποβολής έκθεσης πραγματογνώμονα δεν συνιστά επαγγελματική ευθύνη).
- Ο ζημιωθείς Ασφαλισμένος (ομογενής από την Αμερική, προσωρινά κάτοικος Ιαλυσσού), προφανώς γνωρίζει ότι παρόμοιες περιπτώσεις, σύμφωνα με τη διεθνώς ισχύουσα ασφαλιστική πρακτική, είναι ξεκάθαρα και άμεσα αποζημιωτέες …
Επαγγελματική Ευθύνη Ασφαλιστή
Ένα Ασφαλιστήριο είναι μια ιδιωτική σύμβαση, η οποία εφαρμόζεται στην πράξη, κατά κάποιο τρόπο, ως μια σύμβαση “προσχώρησης”. Δηλαδή, είναι ένα συμφωνητικό το οποίο έχει ισχύ εφόσον ο ένας από τους συμβαλλόμενους (στην περίπτωση αυτή ο Ασφαλισμένος), πληρώνει το σχετικό τίμημα (ασφάλιστρα) αποδεχόμενος τους βασικούς όρους της σύμβασης χωρίς περιθώρια ουσιαστικής διαπραγμάτευσης. Λόγω ακριβώς της ιδιαιτερότητας της ασφαλιστικής σύμβασης, ο Νομοθέτης, προκειμένου να προστατεύσει το αδύναμο μέρος, δηλαδή τον Ασφαλισμένο Καταναλωτή (Φυσικό Πρόσωπο ή Επιχείρηση), έχει προβλέψει την υποχρεωτική εμπλοκή του Ασφαλιστικού Διαμεσολαβητή, με θεσμοθέτηση του ρόλου, των υποχρεώσεων αλλά και των ευθυνών του. Σχετικά, σημειώνεται πως η αντίστοιχη Ευρωπαϊκή Οδηγία για την Ασφαλιστική Διαμεσολάβηση (ΕΟ/2002/92/ΕΚ), η οποία ισχύει ενιαία σε όλες τις χώρες της ΕΕ, έχει ενσωματωθεί στο εγχώριο δίκαιο με το Προεδρικό Διάταγμα 196 /14.09.2006.
Είναι σημαντικό ο Ασφαλισμένος να γνωρίζει και να μπορεί να ελέγχει κάποια “ψιλά γράμματα” ή “καταχρηστικές” εξαιρέσεις του Ασφαλιστηρίου, που αναιρούν την αξιοπιστία και θέτουν σε αμφιβολία την ουσία της ασφαλιστικής κάλυψης. Ωστόσο, στην πράξη κάτι τέτοιο είναι αδύνατο αφού ο εκάστοτε Ασφαλισμένος που παραλαμβάνει ένα ασφαλιστήριο αφενός δεν έχει το χρόνο και αφετέρου δεν είναι εύκολο να κρίνει έννοιες που δεν γνωρίζει σε βάθος. Επιπλέον, δεν είναι εύκολο να επιβάλει ή να αλλάξει κάποιους όρους που δεν κατανοεί πλήρως τη σκοπιμότητα τους ή δεν είναι σε θέση να αξιοποιήσει αντικειμενικά. Γι’ αυτό το λόγο, σύμφωνα και με την προαναφερθείσα νομοθεσία για την προστασία του Ασφαλισμένου, τη βασική ευθύνη για την αρτιότητα και πληρότητα του Ασφαλιστηρίου τη φέρει ο εκάστοτε Ασφαλιστικός Διαμεσολαβητής (Σύμβουλος, Πράκτορας ή Μεσίτης Ασφαλίσεων). Η ευθύνη αυτή, τη στιγμή που ρητά ορίζεται στο νόμο, μπορεί να θεωρηθεί “αντικειμενική” (strict liability), που νομικά σημαίνει πως για τυχόν προβλήματα στην αποζημίωση κάποιας ζημιάς, καταρχήν ευθύνεται ο Ασφαλιστής, ο οποίος παραμένει υπόλογος απέναντι του Ασφαλισμένου - Πελάτη του. Προς τούτο, είμαι ιδιαίτερα χρήσιμο, να γνωρίζει ο Ασφαλισμένος πως όλοι οι Ασφαλιστές (Σύμβουλοι, Πράκτορες, Μεσίτες) που λειτουργούν νόμιμα είναι υποχρεωμένοι να διαθέτουν σε μόνιμη ισχύ ασφάλιση για την Επαγγελματική τους Ευθύνη και μάλιστα με ελάχιστα όρια αποζημίωσης που σύμφωνα με τη σχετική αναπροσαρμογή ανέρχονται σήμερα στα ποσά των 1.120.200€ ανά απαίτηση και 1.680.300€ αθροιστικά ανά έτος!
Πόσοι άραγε γνωρίζουν αυτό το τόσο σημαντικό και χρήσιμο μέτρο που πραγματικά διασφαλίζει την αξιοπιστία του θεσμού της Ασφάλισης έναντι των Ασφαλισμένων; Εκφράζεται η άποψη πως η μη ανάδειξη – εμπέδωσή του στην πράξη, είναι ίσως ακόμη ένα δείγμα της υστέρησης του θεσμού της Ασφάλισης και της έλλειψης ασφαλιστικής συνείδησης στη χώρα μας.