ΜΕΣΙΤΕΣ (ΒROKERS) ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ
Ασαφής ο ρόλος τους μολονότι σημαντικός
Από τη μέχρι τώρα σχετική προσωπική εμπειρία μου, κάποιοι αντικειμενικοί λόγοι με κάνουν να πιστεύω πως η ελληνική ασφαλιστική αγορά βρίσκεται τουλάχιστον είκοσι (20) χρόνια πίσω από την αντίστοιχη του βασικού πυρήνα των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι μια πικρή πραγματικότητα, που συντάσσεται με την ευρύτερη άποψη “περί ελλείμματος” που χαρακτηρίζει το πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό σύστημα της χώρας μας, το οποίο επιμένει να εθελοτυφλεί και να «αγνοεί» παγιωμένες αρχές της ευρύτερης αγοράς και τις σύγχρονες εξελίξεις που η Ευρωπαϊκή Ένωση και η παγκοσμιοποίηση αργά και συστηματικά επιβάλλουν. Η τρέχουσα οικονομική κρίση που βιώνει η χώρα ίσως είναι η μοναδική ευκαιρία για ανατροπές και για αλλαγή του σκηνικού.
Όταν το 1992 ξεκίνησα τη νέα επαγγελματική καριέρα, αυτή τη φορά στον ασφαλιστικό χώρο, είχα τη τύχη να εργασθώ ίσως στην παλαιότερη και μια από τις μεγαλύτερες ασφαλιστικές Εταιρείες της Γαλλίας. Στα πλαίσια της 6μηνης εκπαίδευσής μου ως Underwriter Ασφάλισης Επιχειρηματικών Κινδύνων, μου είχε γίνει εξαρχής γνωστό πως ο κλάδος αυτός «διακινείται» με τη διαμεσολάβηση ανεξαρτήτων επαγγελματιών, που ονομάζονται “Courtiers en Assurances” (αντίστοιχο του «Insurance Brokers» στην αγγλική γλώσσα). Οι επαγγελματίες αυτοί, κατά κανόνα είναι οργανωμένες επιχειρήσεις. Χρειάσθηκε κάποιος χρόνος για να κατανοήσω τον πραγματικό τους ρόλο, την εκτίμηση και το κύρος που διαθέτουν τόσο έναντι των Ασφαλιστικών Εταιρειών όσο και των Πελατών τους (κατά βάση Επιχειρήσεις). Όταν στη συνέχεια, ως Underwriter επιχειρηματικών κινδύνων & τεχνικών έργων, χρειάσθηκε να αναπτύξω στην Ελλάδα δραστηριότητα για λογαριασμό του τότε Εργοδότη μου, η «προσγείωση» στην ελληνική πραγματικότητα, ήταν μια ιδιόμορφη εμπειρία. Η συγκεκριμένη εμπειρία εξελίχθηκε σε ξεχωριστή «περιπέτεια» όταν, η συγκυρία με οδήγησε στο να ασκήσω το επάγγελμα του Μεσίτη Ασφαλίσεων.
Στα χρόνια που ακολούθησαν η πραγματικότητα ήταν αρκετά σκληρή. Γιατί, διαφάνηκε πως ήταν ένα πραγματικό τόλμημα η όλη προσπάθεια για ανάπτυξη εξειδικευμένων ασφαλιστικών εργασιών με την ιδιότητα του Μεσίτη Ασφαλίσεων. Σε μια επιχειρηματική αγορά που δεν τον γνώριζε (εκτός από το χώρο της Ναυτιλίας) και με ασφαλιστικές εταιρείες που ήταν πρακτικά αδιάφορες για τους Μεσίτες Ασφαλίσεων. Δυστυχώς, μολονότι έχουν περάσει πάνω από 15 χρόνια η κατάσταση αυτή συνεχίζει, αφού χωρίς κάποιο αποδεκτό κώδικα δεοντολογίας οι Μεσίτες Ασφαλίσεων αντιμετωπίζονται στην πράξη από τις περισσότερες ασφαλιστικές εταιρείες, όπως όλοι οι ασφαλιστικοί διαμεσολαβητές, “για την πώληση τυποποιημένων ασφαλιστικών προϊόντων”.
Είναι γεγονός πως το εν γένει σύστημα ασφαλιστικής διαμεσολάβησης της χώρας μας, παραμένει χαμηλό. Η αντίστοιχη επαγγελματική παιδεία παραμένει ελλιπής και πάντα προσαρμοσμένη στα μέτρα των ασφαλιστικών εταιρειών. Οι κάποιες ώρες φροντιστηριακής διδασκαλίας και η επιτυχία σε τυποποιημένες εξετάσεις, δεν κάνουν τον Ασφαλιστή. Δηλαδή, τον επαγγελματία ο οποίος να είναι σε θέση να προσφέρει γόνιμες υπηρεσίες προς όφελος του Καταναλωτή (Φυσικό ή Νομικό Πρόσωπο- Επιχείρηση). Η επάρκεια στην ασφαλιστική διαμεσολάβηση δεν είναι μόνο θεωρητική διδασκαλία. Είναι πρακτική εμπειρία με παράλληλη συνεχή ενημέρωση στις εξελίξεις της οικονομίας της επιχειρηματικής αγοράς και της κοινωνίας. Ήταν και παραμένει μεγάλο λάθος η καταστρατήγηση της διάταξης της Ευρωπαϊκής Οδηγίας, για υποχρεωτική ελάχιστη πρακτική εμπειρία δύο (2) ετών προκειμένου να γίνει κάποιος επαγγελματίας Ασφαλιστής. Ήταν πραγματικά κρίμα που με την καθόλα σύγχρονη Ευρωπαϊκή Οδηγία 2002/92/ΕΚ «περί Ασφαλιστικής Διαμεσολάβησης», χάθηκε η ευκαιρία για ένα πραγματικό βήμα εκσυγχρονισμού της ασφαλιστικής διαμεσολάβησης και της ίδιας της ασφαλιστικής αγοράς. Μακροπρόθεσμα, σίγουρα δεν προάγει το θεσμό της ιδιωτικής ασφάλισης η «ταχύρυθμη μαζική παραγωγή Ασφαλιστών», προκειμένου να επανδρωθούν κάποια κέντρα πώλησης τυποποιημένων «καταναλωτικών» προϊόντων» και γρήγορης είσπραξης ασφαλίστρων! Γιατί, είναι λάθος να προωθούνται οι ασφαλίσεις «ψυχρά πωλησιακά» ως προϊόντα από το «ράφι» ή από το «γκισέ» τραπεζικού καταστήματος.
Ο σημερινός καταναλωτής γίνεται όλο πιο καχύποπτος και απαιτητικός. Η Ασφάλιση είναι υπηρεσία που δεν «πουλιέται» αλλά αγοράζεται από ενημερωμένο Καταναλωτή, Επαγγελματία ή Επιχείρηση που όλο και πιο πολύ θα απαιτούν επαγγελματικές λύσεις, αξιοπιστία και ποιοτική εξυπηρέτηση. Κάτι που ένας καταρτισμένος Μεσίτης Ασφαλίσεων μπορεί κάλλιστα να προσφέρει.