ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ & ΕΥΘΥΝΕΣ

Παράγων "Θεραπείας" η Ιδιωτική Ασφάλιση
 

Η Προστασία Εργαζομένων αποτελεί, μεταξύ άλλων, πρωταρχικό αξίωμα μέριμνας στην ευρωπαϊκή τάξη  πραγμάτων. Η διασφάλιση δε της εύρυθμης λειτουργίας του συστήματος επιτυγχάνεται με σειρά ενιαίων Ευρωπαϊκών Οδηγιών για όλες τις χώρες-μέλη της ΕΕ. Από την πλευρά τους, τα θεσμικά Όργανα της Πολιτείας έχουν την ευθύνη επιμέλειας σε ότι αφορά την τήρηση του νομοθετικού πλαισίου στα θέματα Υγιεινής και Ασφάλειας Εργασίας και της ευρύτερης αγοράς. Ωστόσο, τα ατυχήματα, αν και σπάνια, πάντα υπάρχουν και βαραίνουν ηθικά και οικονομικά. Με δεδομένο πως η πιθανότητα επέλευσης των ατυχημάτων δεν μπορεί να μηδενισθεί, η όποια προσπάθεια για τη ριζική ελαχιστοποίησή τους θα ήταν πρακτικά αφενός υπερβολικά δαπανηρή και αφετέρου αδύνατη. Για τη σχετική άμβλυνση του προβλήματος, η γνώση και το χρήμα ως κινητήριοι μοχλοί στη σύγχρονη οικονομία, επιστρατεύθηκαν και για την ορθολογική αντιμετώπιση των συνεπειών από τα εργατικά ατυχήματα.

Αναπτύχθηκαν και εφαρμόζονται σύγχρονες μέθοδοι υγιεινής και ασφάλειας εργασίας με στόχο την πρόληψη των ατυχημάτων. Δημιουργήθηκε και λειτουργεί ο κατάλληλος μηχανισμός που παρέχει την απαραίτητη λύση στο πρόβλημα. Ο μηχανισμός αυτός δεν είναι άλλος από την Ασφάλιση, που σε βάθος χρόνου έχει αποδειχθεί ένας καθ’ όλα  βιώσιμος και χρήσιμος θεσμός προς όφελος του Ατόμου, της Επιχείρησης, της Κοινωνίας (η θεωρία των πιθανοτήτων έδωσε τις βάσεις για τη δημιουργία του θεσμού τόσο της κοινωνικής όσο και της ιδιωτικής Ασφάλισης).
 

Ασφαλιστική κάλυψη της Ευθύνης στα εργατικά ατυχήματα
Υπό το βάρος των κοινωνικών πιέσεων και των συνακολούθων οικονομικών συνεπειών γύρω από τα εργατικά ατυχήματα, η διεθνής πρακτική εδώ και πολλά χρόνια, εισήγαγε δια νόμου ή θεσμικά στην πράξη, την Ασφάλιση Εργοδοτικής Ευθύνης για τις Επιχειρήσεις (Employer’s Liability Insurance) και την Ασφάλιση  Επαγγελματικής Αστικής Ευθύνης (Professional Liability Insurance) για τους Τεχνικούς Ασφαλείας ή /και Συμβούλους - Φορείς Τεχνικών Έλέγχων σε θέματα ασφάλειας μηχανημάτων και κατασκευών. Στόχος με τον τρόπο αυτό, η εξασφάλιση, μέσω της Ασφάλσιης, επαρκούς χρηματοδότησης των οικονομικών συνεπειών από τα εργατικά ατυχήματα με παράλληλα κάποιο έμμεσο τρόπο ελέγχου εφαρμογής του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου,  πέρα από την τυπική Επιθεώρηση από τα Όργανα της Πολιτείας. Γιατί, όπως είναι ευνόητο, οι Ασφαλιστικές Εταιρείες που πληρώνουν, να έχουν κάθε λόγο διακριτικά να ενδιαφέρονται για την τήρηση των μέτρων ασφαλείας ή και για την επιβολή κατάλληλων μέτρων πρόληψης, προκειμένου να παρέχουν την αντίστοιχη κάλυψη στην ασφαλισμένη Επιχείρηση ή στον ασφαλισμένο Τεχνικό / Σύμβουλο Ελέγχων Ασφαλείας.

Διεθνής εμπειρία & ελληνική πραγματικότητα
Ο θεσμός της Ασφάλισης διαθέτει εμπειρία & γόνιμες λύσεις που εφαρμόζονται θεσμικά ή δια νόμου, εδώ και πολλά χρόνια σε όλες τις προηγμένες χώρες.
Αμελητέα η σχετική εμπειρία στη Χώρα μας. Επιπλέον, υπάρχει η γνωστή τάση αποφυγής ή υποτίμησης σχετικών Οδηγιών, Νόμων, Υπουργικών Αποφάσεων. Δυστυχώς, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις και τα επαγγελματικά σωματεία των εργαζομένων από μια πλευρά και οι εργοδότες από την άλλη δεν προσέγγισαν τη συγκεκριμένη παράμετρο της Ασφάλισης Αστικής Ευθύνης
Απαιτείται συνειδητοποίηση της νέας κατάστασης που διαμορφώνεται στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και επιτείνεται  με την τρέχουσα οικονομική κρίση
Η Ασφάλιση θα πρέπει να εμπεδωθεί άμεσα και να αποτελέσει συνειδητή επιλογή των όλων των εμπλεκόμενων Φορέων (Πολιτεία, Συνδικαλιστικές Οργανώσεις, Επιχειρήσεις, Ασφαλιστές). Μολονότι τόσο ουσιαστική και χρήσιμη για την κάθε σύγχρονη επιχείρηση, πρακτικά, είναι σχεδόν άγνωστη στη χώρα μας πέρα από κάποια χαμηλής ποιότητας ασφαλιστήρια (μικρά όρια αποζημίωσης, περιοριστικοί όροι ασφαλιστικής κάλυψης). Ωστόσο, η Ασφάλιση αυτή δεν κοστίζει ακριβά και η όποια δαπάνη εκπίπτει από τη φορολογητέα ύλη. Το σπουδαιότερο, διασφαλίζει όχι μόνο την ανταγωνιστικότητα της επιχείρησης αλλά και τη βιωσιμότητά της σε ειδικές περιπτώσεις ζημιών που εκ του νόμου υποχρεούται να αποζημιώσει. Στις προηγμένες χώρες της Ευρώπης, δεν νοείται επιχείρηση χωρίς Ασφάλιση Αστικής Ευθύνης. Δηλαδή, κάλυψη της εκ του νόμου ευθύνης έναντι του Κοινού, έναντι των Εργαζομένων (Εργοδοτική Ευθύνη) και τα τελευταία χρόνια, έναντι του φυσικού περιβάλλοντος. Ειδικά η ασφαλιστική κάλυψη της Εργοδοτικής Ευθύνης (αποζημιώσεις πέραν του Ταμείου Κοινωνικής Ασφάλισης), θα πρέπει τουλάχιστον σε κάποιο επίπεδο να γίνει υποχρεωτική και στη χώρα μας (τουλάχιστον κάτι ανάλογο με το θεσμικό πλαίσιο που έγινε δια νόμου στην Κύπρο).

Είναι λυπηρό και απαράδεκτο η ΓΕΣΕΕ και οι Συνδικαλιστικοί Φορείς να αγνοούν τη συγκεκριμένη παράμετρο. Επιπλέον είναι κοινωνικά και οικονομικά κατακριτέο, οι διάφοροι Εργοδότες να «προσπερνάνε» μια τέτοια χαμηλού κόστους ασφάλιση που δεν έχει μόνο χαρακτήρα κοινωνικής πρόνοιας αλλά αποτελεί και «εργαλείο» χρηματοοικονομικής προστασίας τους στην περίπτωση εργατικών ατυχημάτων που εκ του νόμου αντικειμενικά τους βαραίνουν.
Από την άλλη πλευρά, σε ότι αφορά τους Μηχανικούς (Επιβλέποντες έργων ή  Τεχνικούς Ασφαλείας σε εργοτάξια ή παραγωγικές επιχειρήσεις), είναι κρίμα να ταλαιπωρούνται ηθικά και δυσβάστακτα οικονομικά, αγνοώντας ή παραβλέποντας τη νομική και οικονομική προστασία που χωρίς υπερβολικά κόστος μπορούν να έχουν με την Ασφάλιση Επαγγελματικής Ευθύνης.

Οι καιροί αλλάζουν.  Η τρέχουσα οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα, θέτει επί τάπητος παρόμοια ζητήματα. Η κοινωνική πίεση για απόδοση ευθυνών σε συνδυασμό με την αναζήτηση νέων κανόνων επιχειρηματικής δράσης ανεβάζουν τον πήχη στα θέματα της Αστικής Ευθύνης. Σύμφωνα με τη διεθνή πρακτική, η Ασφάλισή της είναι απαραίτητη και σαφέστατα λειτουργεί προς όφελος της εκάστοτε επιχείρησης, της οικονομίας και του κοινωνικού συνόλου.