Ευθύνη Μελών ΔΣ

Στοιχείο ανταγωνιστικότητας

Κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα συνεπάγεται ανάληψη κινδύνων και ευθυνών.
Ανάλογα με το είδος της δραστηριότητας (βιομηχανική, κατασκευαστική, εμπορική, ξενοδοχειακή, παροχή υπηρεσιών κλπ), με τον αριθμό και την σύνθεση του απασχολούμενου προσωπικού και με το γεωγραφικό περιβάλλον που δραστηριοποιείται η επιχείρηση, η “ένταση” ευθύνης είναι διαφορετική, σε ότι αφορά το ενδεχόμενο να βλάψει το Κοινό, τους Εργαζομένους ή το Περιβάλλον,. Μιλάμε για την Αστική Ευθύνη, την οποία κάθε Επιχείρηση φέρει και την όποια πρέπει να δείχνει πως ενστερνίζεται και πως την αναλαμβάνει υπεύθυνα.
Σύμφωνα δε με τη σύγχρονη διεθνή πρακτική, μια επιχείρηση που αναλαμβάνει υπεύθυνα την όποια αστική ευθύνη της, νοείται πως εγγυάται, μέσω κατάλληλης ασφάλισης, την χρηματική αποζημίωση για αποκατάσταση της ενδεχόμενης ζημιάς που μπορεί να προκαλέσει σε Τρίτους (Κοινό), σε Εργαζόμενους ή στο Περιβάλλον.

Στην Ελλάδα αναλαμβάνονται χωρίς “άμυνα”!
 

Δημοσιεύθηκε και στην ηλεκτρονική εφημερίδα, Nextdeal, Πέμπτη 08 Οκτωβρίου 2015, με τίτλο: "Σκάνδαλο VW: Μπορούν να ασφαλιστούν τα στελέχη;"

Με αφορμή πρόσφατα δημοσιεύματα στον εγχώριο και διεθνή τύπο αναφορικά με το σκάνδαλο αυτοκινήτων μάρκας VW αναδύθηκε το θέμα της ευθύνης των Οργάνων διοίκησης μιας επιχείρησης. Σχετικά κρίνεται σκόπιμο να επισημανθούν τα παρακάτω:

Ένας πετυχημένος διευθυντής ή υψηλόβαθμο στέλεχος μιας επιχείρησης αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, παίρνει ρίσκα και αξιοποιεί τις ευκαιρίες προκειμένου να προάγει τους σκοπούς της επιχείρησης, τα συμφέροντα της οποίας προάγει. Είναι όμως ο ίδιος εξασφαλισμένος όταν αποφασίζει να ρισκάρει; Στις περισσότερες ελληνικές επιχειρήσεις, η απάντηση θα ήταν «όχι». Η δυνατότητά του, λοιπόν, να τολμάει, πολλές φορές επηρεάζεται αρνητικά από την ανασφάλεια που προκύπτει είτε από τη δομή της ίδιας της επιχείρησης είτε από την ευρύτερη αγορά στην οποία δραστηριοποιείται.
Έρευνα που έχει γίνει στη χώρα μας, έδειξε ότι μόλις το 2% των ελληνικών επιχειρήσεων έχει “κουλτούρα” στο ζήτημα της ανάληψης ρίσκου και έχει εξειδικευμένο “risk manager”.

Απαραίτητο εργαλείο στο σύγχρονο “επιχειρείν”
 

Αφορμή για το παρόν κείμενο υπήρξε πρόσφατο δημοσίευμα της διαδικτυακής Πύλης Ενημέρωσης NextDeal με θέμα: “Κάποια μέλη Δ.Σ. Εταιρείας έχασαν τον ύπνο τους με την 4267/2013 απόφαση Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών”. Με βάση το δημοσίευμα, λαμβάνοντας υπόψη πως με τη συγκεκριμένη δικαστική απόφαση τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, μερικά εκ των οποίων γνώριζαν από νομικά και ασφαλιστικά θέματα, κρίθηκαν υπόλογοι για αστική αποζημίωση, αυθόρμητα έκανα το εξής σχόλιο: “Αν δεν ήξεραν, δεν ρώταγαν! Τουλάχιστον αυτοί, ως Μέλη ΔΣ Ασφαλιστικής Εταιρείας θα έπρεπε να γνωρίζουν για τη δυνατότητα ασφαλιστικής κάλυψης Ευθύνης Μελών ΔΣ & Στελεχών Διοίκησης  Επιχείρησης, γνωστή και ως "Directors & Officers' Liability Insurance" ή απλά "D&O" Insurance ή ακόμη ως Management Liability Insurance". Με το σχόλιο αυτό, χωρίς να χρειαστεί να μελετήσω το αντίστοιχο δικαστικό έγγραφο στο οποίο παραπέμπει, θέλησα ευρύτερα να εκφράσω την αναγκαιότητα και η χρησιμότητα του ασφαλιστηρίου "Ευθύνης Στελεχών Διοίκησης" στο σύγχρονο «επιχειρείν». Ασφαλιστήριο που η εγχώρια Αγορά δεν φαίνεται να γνωρίζει με επάρκεια, καθόσον πρόκειται για  ασφαλιστικό προϊόν που είναι πέρα από τα τετριμμένα και που αντικειμενικά παραπέμπει σε εξειδικευμένη εμπειρία και τεχνογνωσία.