Επιχειρημετικές Ευθύνες

Ουσιαστική εγγύηση των υπηρεσιών
 

Το θεσμικό πλαίσιο
Η ευθύνη κάθε επαγγελματία που παρέχει υπηρεσίες, ορίζεται στο Νόμο 2251/94 για την «Προστασία Καταναλωτή» όπως συμπληρώθηκε με το Ν. 3587/2007, άρθρο 8 όπου ρητά αναφέρεται ότι: «Ο παρέχων υπηρεσίες ευθύνεται για κάθε περιουσιακή ζημία ή ηθική βλάβη που προκάλεσε παράνομα και υπαίτια, με πράξη ή παράλειψή του, κατά την παροχή αυτών στον καταναλωτή».

Με το Προεδρικό Διάταγμα 108/2013 «Καθορισμός ειδικοτήτων και βαθμίδων επαγγελματικών προσόντων για την επαγγελματική δραστηριότητα της εκτέλεσης, συντήρησης, επισκευής και λειτουργίας ηλεκτρολογικών εγκαταστάσεων και προϋποθέσεις για την άσκηση της δραστηριότητας αυτής από φυσικά πρόσωπα», Άρθρο 12, παράγραφος 6, "τα πρόσωπα που έχουν το δικαίωμα ελέγχου και σύνταξης Υ.Δ.Κ.Ε. (Υπεύθυνη Δήλωση Καλής Εκτέλεσης), οφείλουν να διαθέτουν την προβλεπόμενη στο άρθρο 24 του Ν. 3844/2010 Ασφάλιση Επαγγελματικής Ευθύνης, η οποία μπορεί να είναι ατομική ή ομαδική, όπως αυτή αναφέρεται πριν από την παροχή της υπηρεσίας, στον αποδέκτη της υπηρεσίας μέσω του Ειδικού Εντύπου Πληροφοριών".
Με απλά λόγια, σύμφωνα με το νόμο αλλά και με τη διεθνή πρακτική, ο πελάτης πρέπει να είναι διασφαλισμένος για τις τυχόν ζημιές από λάθη ή παραλείψεις στο πλαίσιο των υπηρεσιών που του παρέχονται. Είναι προφανές πως αυτό ισχύει και στην περίπτωση του Ηλεκτρολόγου, οι υπηρεσίες του οποίου ενέχουν τον κίνδυνο σοβαρού ατυχήματος για σωματική βλάβη / θάνατο ή και υλικές ζημιές.

Σε μια κοινωνία που πρέπει να αλλάξει!

Βιώνοντας την καθημερινότητα, έντονα επηρεασμένη από την πολιτική κοινωνική και οικονομική παρακμή, μοιραία διαπιστώνει κανείς πως οι παθεγένεια γύρω από το θέμα της Ευθύνης είναι ευρύτερη. Χαρακτηριστική είναι η σχετική αναφορά στην τελευταία παράγραφο της Εισαγωγής της  Έκθεσης του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης που είχε υποβληθεί από τον κ. Λέανδρο Ρακιντζή στον Πρωθυπουργό και στην Πρόεδρο της Βουλής, στην οποία σημειώνεται χαρακτηριστικά:

“Εν κατακλείδι, είναι ζωτικό ζήτημα να ανακαλύψουμε και στη χώρα μας όλοι -πολίτες, υπάλληλοι, διοικητικά όργανα και συνδικαλιστικοί φορείς- τις δύο αυτονόητες και θεμελιώδεις έννοιες πάνω στις οποίες στηρίζεται κάθε οργανωμένη κοινωνία και κάθε σοβαρό κράτος:
α) την έννοια της ατομικής ευθύνης, αυτής που δεν θα μας επιτρέπει να κρυβόμαστε πίσω από τους άλλους, που δεν συγχέεται με τις ευθύνες των άλλων, αυτής που εξατομικεύει σε καθένα μας τη φράση του Καζαντζάκη “εσύ θα σώσεις τον κόσμο κι αν δεν σωθεί, εσύ θα φταις” και
β) την έννοια του δημοσίου συμφέροντος, στο οποίο εμπεριέχεται η καλή λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης, που αίρεται πάνω από κάθε ατομικό, τοπικό, κομματικό ή άλλο συμφέρον, που αφορά στο σύνολο και όχι στα άτομα, στα κόμματα ή τις παρέες".

Κίνδυνοι και Ευθύνες

Δημοσιεύθηκε και στην ηλεκτρονική εφημερίδα NEXTDEAL Δευτέρα, 19 Οκτώβριος 2015 με τίτλο "ΑΣΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ: Συχνά αγνοείται ή υποβαθμίζεται" (http://goo.gl/4FBcjm)

Ανασφάλιστα είναι τα επτά στα δέκα τουριστικά καταλύματα στη χώρα μας, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος (http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26519&subid=2&pubid=113795782). Συγκεκριμένα, το 73% αυτών των επιχειρήσεων δεν είναι καλυμμένες για τον κίνδυνο Αστικής Ευθύνης έναντι πελατών/τρίτων.

Το ενθαρρυντικό είναι ότι αυξάνεται ο αριθμός των ασφαλίσεων αστικής ευθύνης ξενοδόχων. Ωστόσο, υπάρχουν κενά και πολλές ατέλειες στην εφαρμογή της διεθνούς πρακτικής στον τομέα αυτό. Όταν κλήθηκα να αξιολογήσω το πλαίσιο ασφάλισης ενός πολυτελούς ξενοδοχείου το οποίο βρισκόταν σε διαδικασία πιστοποίησης κατά ISO, διαπίστωσα ότι ήταν ασφαλισμένο κατά βάση ως περιουσιακό στοιχείο, καθώς ήταν υποχρεωτικό λόγω τραπεζικού δανεισμού, αλλά η ασφάλιση αστικής ευθύνης περιοριζόταν σε ένα όριο €100,000!  Ήταν δηλαδή ανεπαρκώς καλυμμένοι σε περίπτωση τυχαίου ζημιογόνου συμβάντος από αμέλεια εκ μέρους του προσωπικού ή της διεύθυνσης του ξενοδοχείου.

Στην Ελλάδα αναλαμβάνονται χωρίς “άμυνα”!
 

Δημοσιεύθηκε και στην ηλεκτρονική εφημερίδα, Nextdeal, Πέμπτη 08 Οκτωβρίου 2015, με τίτλο: "Σκάνδαλο VW: Μπορούν να ασφαλιστούν τα στελέχη;"

Με αφορμή πρόσφατα δημοσιεύματα στον εγχώριο και διεθνή τύπο αναφορικά με το σκάνδαλο αυτοκινήτων μάρκας VW αναδύθηκε το θέμα της ευθύνης των Οργάνων διοίκησης μιας επιχείρησης. Σχετικά κρίνεται σκόπιμο να επισημανθούν τα παρακάτω:

Ένας πετυχημένος διευθυντής ή υψηλόβαθμο στέλεχος μιας επιχείρησης αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, παίρνει ρίσκα και αξιοποιεί τις ευκαιρίες προκειμένου να προάγει τους σκοπούς της επιχείρησης, τα συμφέροντα της οποίας προάγει. Είναι όμως ο ίδιος εξασφαλισμένος όταν αποφασίζει να ρισκάρει; Στις περισσότερες ελληνικές επιχειρήσεις, η απάντηση θα ήταν «όχι». Η δυνατότητά του, λοιπόν, να τολμάει, πολλές φορές επηρεάζεται αρνητικά από την ανασφάλεια που προκύπτει είτε από τη δομή της ίδιας της επιχείρησης είτε από την ευρύτερη αγορά στην οποία δραστηριοποιείται.
Έρευνα που έχει γίνει στη χώρα μας, έδειξε ότι μόλις το 2% των ελληνικών επιχειρήσεων έχει “κουλτούρα” στο ζήτημα της ανάληψης ρίσκου και έχει εξειδικευμένο “risk manager”.