ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΙ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΕΣ & ΕΥΘΥΝΕΣ
Όλα τριγύρω αλλάζουνε μα όλα τα ίδια μένουν!
"Η σύγχρονη εποχή της πληροφορίας και της επικοινωνίας μας επιβάλλει να υιοθετήσουμε θεμελιώδεις αρχές, δοκιμασμένα πρότυπα και τυποποιημένες λύσεις της ευρωπαϊκής αγοράς"
Η παροχή υπηρεσιών ασφαλιστικής διαμεσολάβησης (Μεσίτες, Πράκτορες, Σύμβουλοι Ασφαλίσεων) στην Ελλάδα, πάντα υπολειπόταν και δυστυχώς συνεχίζει να υπολείπεται σημαντικά του ευρωπαϊκού επιπέδου. Ακολούθησε και δυστυχώς συνεχίζει να ακολουθεί το συρμό της αγοράς με κύριο χαρακτηριστικό την έλλειψη παιδείας και αρχών επαγγελματικής δεοντολογίας με εύλογη συνέπεια την έλλειψη αξιόπιστων και ποιοτικών υπηρεσιών. Υπό την πίεση ωστόσο των ευρύτερων εξελίξεων τα πράγματα αλλάζουν.
Μόνο που η επί σειρά ετών παγιωμένη νοοτροπία και πρακτική της ήσσονος προσπάθειας – επένδυσης συνεχίζει να ανθίσταται σθεναρά …
Η ασφαλιστική διαμεσολάβηση είναι μία επαγγελματική ενασχόληση που προϋποθέτει κάποιο βασικό επίπεδο σπουδών και βασίζεται σε ένα σύστημα αρχών, πρακτικής δεοντολογίας και εξειδικευμένων γνώσεων. Δεν περιορίζεται μόνο σε σεμινάρια και "τυφλή" αποστήθιση εξεταστέας ύλης κάποιων σελίδων που περιέχουν τυποποιημένες ερωτήσεις – απαντήσεις. Πρωτίστως, οφείλει να βασίζεται στην επαρκή πρακτική εμπειρία και μάλιστα πέρα από την εγχώρια «πατέντα» της 6μηνης διάρκειας θητεία του Δόκιμου Ασφαλιστή.
Κατά την περίοδο της ενσωμάτωσης της Ευρωπαϊκής Οδηγίας για την Ασφαλιστική Διαμεσολάβηση, αποτέλεσε μέγα σφάλμα η παράβλεψη, πέραν των τυπικών προσόντων, της ελάχιστης τεκμηριωμένης πρακτικής εμπειρίας δύο (2) ετών στον ασφαλιστικό χώρο, προκειμένου να λάβει κανείς την άδεια Ασφαλιστή της κατώτερης βαθμίδας.
Το νομοθετικό πλαίσιο, ενιαίο για όλες τις χώρες-μέλη της ΕΕ, επιβάλλει την υποχρεωτική ασφαλιστική κάλυψη της ευθύνης του Ασφαλιστικού Διαμεσολαβητή, προκειμένου να διασφαλίζεται ο Ασφαλισμένος (Καταναλωτής, Επαγγελματίας ή Επιχείρηση) για τυχόν οικονομική ζημιά που μπορεί να προκαλέσει κάποιο λάθος ή παράλειψή του. Η ρύθμιση αναγκαστικά πέρασε και στο εγχώριο θεσμικό σύστημα. Πόσο καλά όμως γνωρίζουμε τη σημασία του συγκεκριμένου εκσυγχρονιστικού θεσμικού μέτρου;
Από την άλλη πλευρά, το ίδιο το εγχώριο Σύστημα Ιδιωτικής Ασφάλισης προσπαθεί (και μέχρι κάποιο βαθμό το έχουμε πετύχει) να ευτελίσει το Ασφαλιστήριο Επαγγελματικής Αστικής Ευθύνης Ασφαλιστικού Διαμεσολαβητή σε ένα τυπικό χαρτί με αυστηρότατη γραφειοκρατική διαχείριση εκθέτοντας το Επαγγελματικό Επιμελητήριο και παραβλέποντας την ουσία του όλου θέματος. Αλήθεια, όλες οι Άδειες που προ καιρού ανακλήθηκαν για το συγκεκριμένο «χαρτί», ήταν σε λάθος βάση; Η αναστολή τελικά του συγκεκριμένου “σωφρονιστικού” μέτρου μετά από τόσες παραστάσεις και ανάλωση παραγωγικής ενέργειας, έλυσε το πρόβλημα; Εφόσον πρόκειται για μια υποχρεωτική από το Νόμο ασφάλιση, όπως και αυτή της Αστικής Ευθύνης Οχημάτων, γιατί να μην εκφράζεται από ένα τυποποιημένο Ασφαλιστήριο με βασικές ελάχιστες καλύψεις, και που θα είναι αποδεκτό από όσους το προωθούν στην αγορά; Γιατί η ανανέωσή του να μην αποτελεί μια απλή διαδικασία; Όπως για παράδειγμα η ακόλουθη: Έκδοση Πιστοποιητικού – τυποποιημένης Δήλωσης με την επαγγελματική ευθύνη της Ασφαλιστικής Εταιρείας ή εξουσιοδοτημένου Broker που θα είναι διαπιστευμένος να εκδίδει και να υπογράφει ένα τέτοιο έγγραφο, το οποίο θα πρέπει με ευθύνη του Ασφαλισμένου Διαμεσολαβητή να προσκομίζεται εγκαίρως στο Επαγγελματικό Επιμελητήριο, αν δεν στέλνεται ηλεκτρονικά;
Θα πρέπει συνεπώς να προσεγγίσουμε και να εμπεδώσουμε με τον καλύτερο τρόπο τα ισχύοντα δοκιμασμένα ευρωπαϊκά πρότυπα. Και να σκεφθεί κανείς πως στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης συζητείται πλέον η αναθεωρημένη Οδηγία ΙΙ για την Ασφαλιστική Διαμεσολάβηση…
Στη σύγχρονη εποχή των ευρωπαϊκών προτύπων, της παγκοσμιοποιημένης αγοράς, της κοινωνίας της πληροφορίας και της επικοινωνίας (internet – social media), θα πρέπει να πάψουμε να “ομφαλοσκοπούμε” θεωρώντας εαυτούς ως τους καλύτερους και επιχειρώντας “στρογγυλέματα” ή προσαρμογές σε μικροσυμφέροντα και παρωχημένες πρακτικές! Κάποτε, θα πρέπει να προσεγγίσουμε θεμελιώδεις αρχές και δοκιμασμένες τυποποιημένες λύσεις της ώριμης ευρωπαϊκής αγοράς.
Τι άλλο να πει κανείς αναλογιζόμενος από τη μία την τρέχουσα οικονομική κρίση, με την "μακριά ουρά", και από την άλλη, τη νοοτροπία μας που μάλλον θέλει πολύ χρόνο, περισσότερο “πόνο“ και μεγάλη πίεση για να αλλάξει!