ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ

Μπορεί να αμφισβητηθεί η χρησιμότητα της Ασφάλισης;
 

Δραστηριοποιούμενος, για πάνω από είκοσι χρόνια, στον ασφαλιστικό χώρο και σε συνάφεια με την ευρωπαϊκή ασφαλιστική αγορά (αρχική εμπειρία σε διεθνή Γαλλικό Ασφαλιστικό Όμιλο και επί σειρά ετών συνεργαζόμενος με τους Lloyd’s του Λονδίνου), διαπίστωσα πως σε όλες τις ώριμες αγορές των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης κανένας Επαγγελματίας ή Φορέας δεν προσφέρει υπηρεσίες χωρίς ασφαλιστική κάλυψη των όποιων ευθυνών του και καμιά σύγχρονη Επιχείρηση δεν δραστηριοποιείται στο σημερινό διεθνοποιημένο κοινωνικο-οικονομικό περιβάλλον χωρίς ορθολογική ασφάλιση έναντι κινδύνων που μπορούν να απειλήσουν την ανταγωνιστικότητα και τη βιωσιμότητά της. Διαπίστωσα επίσης, όλα αυτά τα χρόνια, πως δυστυχώς λείπει στη χώρα μας αυτό που λέμε  «ασφαλιστική συνείδηση», με αποτέλεσμα ο καταξιωμένος θεσμός της Ασφάλισης να παραμένει “στα αζήτητα” ή να εφαρμόζεται ελλιπώς.

Είμαι προσωπικά πεπεισμένος πως η ασφάλιση επιχειρηματικών κινδύνων πρέπει να αποτελεί έγνοια για την κάθε Επιχείρηση. Μέσω της ασφάλισης, προαγοράζει μια υπηρεσία που κατά βάση λειτουργεί ως εγγυημένη  υπόσχεση αποζημίωσης σε περίπτωση που προκύψει κάποια ζημιά ή εγερθεί εις βάρος της κάποια αξίωση αποζημίωσης. Αν η απόφαση για υιοθέτηση της Ασφάλισης ήταν σωστή ή όχι θα φανεί όταν θα χρειαστεί. Μόνο που τότε μπορεί να είναι πολύ αργά αν η όποια Ασφάλιση δεν έχει γίνει με τη δέουσα αρτιότητα και πληρότητα.
Το σύγχρονο management αναγνωρίζει το θεσμό της Ασφάλισης ως καταξιωμένο εργαλείο ανταγωνιστικότητας και διασφάλισης έναντι επιχειρηματικών κινδύνων, που είναι συνυφασμένοι με την οποιαδήποτε ανθρώπινη παραγωγική δραστηριότητα.

Με βάση τα παραπάνω, ομολογώ πως μου προκάλεσε σχετική έκπληξη πρόσφατο δημοσίευμα στον ηλεκτρονικό τύπο με τίτλο: «“Χρήσιμη, όχι απαραίτητη” η ασφάλιση εκδηλώσεων της ΔΕΘ-HELEXPO» (http://www.sofokleousin.gr/archives/193354.html), όπου χαρακτηριστικά αναφέρονται τα εξής: “Χρήσιμη αλλά όχι απαραίτητη χαρακτήρισε την ασφάλιση επαγγελματικών εκδηλώσεων και την ασφάλιση ευθύνης των διοργανωτών έναντι πιθανών απαιτήσεων από απειλές που μπορεί να πραγματοποιηθούν όπως είναι απεργίες, προσωρινή παύση της εφοδιαστικής αλυσίδας, καιρικά φαινόμενα, ζημιές από ακυρώσεις και απώλειες εσόδων η διοίκηση της σε συνέντευξη τύπου μετά από σχετική ερώτηση του Sofokleousin.gr, δεδομένου του παγκοσμίου βεληνεκούς της έκθεσης, τονίζοντας ότι οι ασφαλίσεις αυτές δεν είναι τόσο διαδομένες στην περιοχή της Νοτίου Ευρώπης συγκριτικά με την Κεντρική και Βόρειο Ευρώπη”.

Με μια τέτοια δήλωση, αυθόρμητα προκύπτουν σχετικά ερωτήματα όπως:

- Οι Φορείς Επαγγελματικών Εκθέσεων των χωρών της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης, όπως αναφέρεται, που εφαρμόζουν τις ειδικές ασφαλίσεις για τη διασφάλιση οικονομικών απωλειών από πιθανούς κινδύνους που επισημαίνονται, μπορούμε να πούμε πως είναι σε λάθος βάση;

- Μπορούμε να αποδεχθούμε πως υπάρχει Μελέτη Επικινδυνότητας που τεκμηριώνει την άποψη πως δεν χρειάζονται παρόμοιες ειδικές ασφαλίσεις σε διεθνείς Εκθέσεις όπως η ΔΕΘ-HELEXPO;

- Μπορούμε να αποδεχθούμε ως ορθολογική πολιτική το “επιχειρείν επικινδύνως” όταν αγνοούμε την Ασφάλιση εξοικονομώντας κάποια δαπάνη και θεωρώντας πως αν κάτι “παει στραβά” θα πρέπει να πληρώνουν οι Μέτοχοι ή το Κράτος, δηλαδή οι φορολογούμενοι;
- Να υποθέσουμε πως οι ασκούντες τη Διοίκηση (Μέλη Διοικητικού Συμβουλίου, Εκτελεστικά Όργανα με συγκεκριμένες θέσεις ευθύνης) θεωρούν πως είναι στο “απυρόβλητο” για τις τυχόν νομικές ευθύνες που τους βαραίνουν σε περίπτωση σοβαρών ζημιογόνων συμβάντων ή να υποθέσουμε πως έχουν μεριμνήσει για την ασφαλιστική κάλυψη των συγκεκριμένων ευθυνών τους;

Εκφράζεται η άποψη πως ίσως λείπει η κατάλληλη αντικειμενική ενημέρωση γύρω από το θέμα της ασφάλισης έναντι κινδύνων και ευθυνών.. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα αναγκαστούμε, αργά ή γρήγορα, να προσαρμοστούμε στις διεθνείς αρχές του σύγχρονου “επιχειρείν”. Αρχές, που όχι μόνο επιβάλλονται σταδιακά από τις Οδηγίες της ΕΕ ή από τους Δανειστές αλλά και απαιτούνται από το ευρύτερο κοινωνικοοικονομικό σύστημα στα θέματα επιχειρηματικότητας και επαγγελματικής ευθύνης. Οι ισχύοντες ενιαίοι κανόνες ανταγωνισμού και προστασίας στις χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αναγκαστικά εισάγουν νέα ήθη και αρχές που θα πρέπει να ενστερνισθούμε και να εφαρμόσουμε εάν θέλουμε να υπάρχουμε ως δημιουργικά κύτταρα στις μελλοντικές εξελίξεις της ευρύτερης κοινωνίας που ζούμε. Χρειάζεται να εξετάσουμε αντικειμενικά και ψύχραιμα την πραγματικότητα όπως αυτή εξελίσσεται στο δύσκολο κλίμα της τρέχουσας οικονομικής κρίσης και όχι μόνο.