ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΩΝ

Υπάρχει και είναι θεσμοθετημένη δια νόμου

Η Ευθύνη, στην ευρύτερή της έννοια φαίνεται να είναι το μεγάλο ζητούμενο στην πρωτόγνωρη αυτή περίοδο που βιώνει ο κάθε επαγγελματικός κλάδος και ολόκληρη η χώρα.
Το θέμα είναι σοβαρό. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τις αλλαγές που αργά και βασανιστικά δρομολογούνται και να προβληματιστούμε για τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις.

Σε άρθρο του στο NEXTDEAL (ηλεκτρονική πύλη ενημέρωσης Ασφαλιστών και όχι μόνο), ο γνωστός δημοσιογράφος – εκδότης κ. Ευάγγελος  Σπύρου, αγγίζει ένα σοβαρό θέμα ουσίας που σχετίζεται με την παροχή ασφαλιστικών υπηρεσιών στη χώρα μας. Τίτλος του άρθρου είναι “ποιος θα προστατέψει τους Aσφαλιστές, από τα ‘λάθη’ και κενά της Αστικής Ευθύνης τους;” Εγώ πάντως θα έθετα διαφορετικά τον τίτλο του άρθρου: "Ποιος θα προστατέψει τους Ασφαλισμένους (Φυσικά Πρόσωπα-Καταναλωτές ή Νομικά Πρόσωπα-Επιχειρήσεις) από τα ‘λάθη και τις παραλείψεις’ των Ασφαλιστών τους;"

Όλοι μας γνωρίζουμε πως ο κλάδος των ασφαλίσεων δεν τυγχάνει και της καλύτερης φήμης στην σημερινή κοινωνία και πως το επίπεδο των εγχώριων ασφαλιστικών υπηρεσιών έχει πολλά κενά στην πράξη. Αντίστοιχα, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός πως εξίσου πολλά είναι τα λάθη και οι παραλείψεις των διαφόρων ασφαλιστικών διαμεσολαβητών που δραστηριοποιούνται σε ένα επαγγελματικό περιβάλλον θολό από πλευράς κανόνων δεοντολογίας και συναλλακτικής ηθικής. Περιβάλλον, που στα πλαίσια κάποιου ζημιογόνου συμβάντος με οικονομικές απαιτήσεις μπορεί να ενεργοποιήσει θέματα ευθύνης

Είναι γνωστή στο ευρύ κοινό η «πληγωμένη» αξιοπιστία της εγχώριας ασφαλιστικής αγοράς, η οποία, στην προσπάθειά της να επιβιώσει συχνά υιοθετεί την πρακτική της «πώλησης» ασφαλιστικών προϊόντων με δίκτυα διανομής, που δεν είναι πάντα βέβαιο πως διασφαλίζουν τα συμφέροντα των ασφαλισμένων – καταναλωτών.
Ασφαλιστικές υπηρεσίες που «πωλούνται» χωρίς επαρκή και αξιόπιστη ανάλυση κινδύνων και ενημέρωση των ασφαλισμένων, δεν έχουν μέλλον, ούτε προάγουν την «ασφαλιστική συνείδηση».
Όταν κάποια στιγμή "αφυπνιστούν" κάποιοι δικηγόροι με κάποια μικρή δόση κακόβουλης προαίρεσης και αντιληφθούν πως το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο για την ασφαλιστική διαμεσολάβηση προσφέρει πλούσια ύλη για εκμετάλλευση (1,000,000€ ελάχιστο όριο αποζημίωσης από ασφαλιστική εταιρεία για ζημιογόνο λάθος ή παράλειψη του Ασφαλιστή) και όταν ο Ασφαλισμένος δεν αποζημιώνεται σωστά ή διαπιστώσει πως μπορεί να αξιώσει αποζημίωση ακόμη και για διαφυγόντα κέρδη ..., τότε κάλλιστα θα μπορεί να προκύψει πρόβλημα για τον Ασφαλιστή.
Φαίνεται πως στη χώρας μας πέρα από το έλλειμμα “κοινωνικής συνείδησης”  (τήρηση των νόμων και της ηθικής τάξης) δεν έχει αναπτυχθεί ακόμη αυτό που λέμε “ασφαλιστική συνείδηση”. Φαίνεται να απουσιάζει η συνειδητή μέριμνα για ασφαλιστική κάλυψη κινδύνων που μοιραία υπάρχουν και βαραίνουν. Ίσως το ίδιο το πολιτικό-κοινωνικό σύστημα να εξέθρεψε την εν λόγω κατάσταση. Ωστόσο, αν μέχρι σήμερα φαίνεται να υπάρχει κάποια ιδιότυπη «ασυλία» στα θέματα ευθύνης, αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα αναγκαστούμε να προσαρμοστούμε στις διεθνείς εξελίξεις.
Θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι τα πράγματα αλλάζουν. Η πρωτόγνωρη οικονομική κρίση που έχει ήδη αρχίσει να αγγίζει τους πάντες, αργά ή γρήγορα, θα θέσει «νέα θέματα της ημερήσιας διάταξης».