ΛΟΓΙΣΤΕΣ

 Δεν αρκεί μια Υπεύθυνη Δήλωση και η υπογραφή! 

Αφορμή για το παρόν είναι ανακοίνωση του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (ΟΕΕ)  για την άσκηση του επαγγέλματός του Λογιστή - Φοροτεχνικού, (http://www.taxheaven.gr/news/news/view/id/10907), όπου αναφέρεται το εξής:

“…Ειδικότερα, το ΟΕΕ για την προστασία των οι φορολογούμενων από παράνομες δραστηριότητες, τη μείωση της φοροδιαφυγής, τον περιορισμό του αριθμού των ανακριβών φορολογικών δηλώσεων, την ενίσχυση της διαφάνειας και της αξιοπιστίας των οικονομικών καταστάσεων / φορολογικών στοιχείων, καθώς και για την κοινή ευθύνη που έχει ο λογιστής – φοροτεχνικός έναντι του κοινωνικού συνόλου θα ζητείται από κάθε λογιστή η κατάθεση εντός του πρώτου διμήνου κάθε έτους ΥΔ του Ν 1599/1986 στην οποία θα δηλώνει ότι ασκεί το επάγγελμα του λογιστή - φοροτεχνικού, δε διώκεται για ποινικά ή πειθαρχικά αδικήματα και ότι έχει παρακολουθήσει όλη την αναγκαία εκπαίδευση που αντιστοιχεί στο επίπεδο της επαγγελματικής του κατάταξης, η οποία παρέχεται από το ΟΕΕ¨.

Μα είναι δυνατόν το Οικονομικό Επιμελητήριο Ελλάδος να προτείνει Υπεύθυνη Δήλωση για την ενίσχυση της διαφάνειας και της αξιοπιστίας καθώς και για τη διασφάλιση του Λογιστή – Φοροτεχνικού για τις όποιες ευθύνες του έναντι κοινωνικού συνόλου;

Η σύγχρονη πρακτική για τα επαγγέλματα

Το ευρωπαϊκό και διεθνές σύστημα, για την εύρυθμη και σύννομη λειτουργία του συστήματος, έχει επιβάλλει κανόνες και αρχές σε ότι αφορά τα επαγγέλματα. Συγκεκριμένα, ισχύουν και τηρούνται σε ενιαία βάση, τα παρακάτω:

α) “Επαγγελματικά προσόντα” δηλαδή κατάλληλη επαγγελματική εκπαίδευση

β) "Πιστοποίηση των προσόντων", δηλαδή έλεγχος από τις αρμόδιες Εποπτικές Αρχές των υποβαλλόμενων διαπιστευτηρίων σε ό,τι αφορά επάρκεια προσόντων. Φυσικά, δεν μιλάμε για απλό τυπικό έλεγχο αλλά για αντικειμενικό και αυστηρό έλεγχο ουσίας

γ) “Εγγύηση” σε ό,τι αφορά την ποιότητα και αξιοπιστία των παρεχομένων υπηρεσιών ώστε να διασφαλίζεται η προστασία του Καταναλωτή (Φυσικό Πρόσωπο ή Επιχείρηση) που πληρώνει για τις υπηρεσίες που του παρέχονται. Η Εγγύηση αυτή δεν είναι άλλη από την Ασφάλιση Επαγγελματικής Ευθύνης για τις συνέπειες από τυχόν λάθη ή παραλείψεις που μπορεί να ζημιώσουν. Είναι προφανές πως με την καθιέρωση της Ασφάλισης Επαγγελματικής Ευθύνης, εισάγεται ένας έμμεσος μηχανισμός τυπικού αλλά ουσιαστικού ελέγχου επαγγελματικής επάρκειας του εκάστοτε Επαγγελματία. Η Ασφαλιστική Εταιρεία η οποία θα καλύπτει νομικά και οικονομικά τον ασφαλισμένο Επαγγελματία για τα λάθη και τις παραλείψεις του, λογικό είναι να μεριμνά και να ζητά τυπικές δηλώσεις για την τεκμηρίωση νομιμότητας της ασκούμενης δραστηριότητας.

Η Ελληνική πραγματικότητα

Σε ότι αφορά τις βασικές παραμέτρους (“Επαγγελματικά προσόντα” και "Πιστοποίηση", είναι γεγονός πως υπάρχει σχετικός προβληματισμός και κάτι πάει να γίνει. Ωστόσο, φαίνεται και από την κίνηση του ΟΕΕ, πάσχουμε από έλλειψη ορθολογισμού. Η γνωστή κακοδαιμονία του συστήματος με τα μικρο-μεγάλα συνδικαλιστικά συμφέροντα που εξυπηρετούνται από τη “θολούρα” του αντίστοιχου θεσμικού πλαισίου, φαίνεται πως έχει δημιουργήσει μεγάλη αδρανειακή μάζα που αντιστέκεται στις όποιες θεσμικές μεταρρυθμίσεις.

Σε ότι αφορά την τρίτη παράμετρο “Εγγύηση υπηρεσιών”, δηλαδή Ασφάλιση Επαγγελματικής Ευθύνης, το εγχώριο σύστημα δηλώνει άγνοια και "σφυρίζει" αδιάφορα! Και όμως, κάτι πρέπει να γίνει για τη θέσπιση κανόνων που να διασφαλίζουν όχι μόνο του κοινωνικό σύνολο αλλά και τους ίδιους τους επαγγελματίες που το υπηρετούν ...

Ανάγκη για εξορθολογισμό

Τα τυπικά επαγγελματικά προσόντα και η σχετική διαπίστευση της ικανότητας κάποιου στο να παρέχει συγκεκριμένες υπηρεσίες, αποτελούν φροντίδα της κάθε χώρας που παράγει και ελέγχει τους αντίστοιχους επαγγελματίες. Οι συνδικαλιστικοί φορείς και τα επαγγελματικά σωματεία είναι λογικό να έχουν άποψη αφού βιώνουν το επάγγελμα εκ των έσω. Επιβάλλεται όμως να δείχνουν ορθολογισμό και αντικειμενικότητα πέρα από τις αρρωστημένες πρακτικές του παρελθόντος που είναι γνωστό πως συντηρούν αδιέξοδα 

Την εποχή της ανοιχτής πληροφόρησης και του internet, είναι απαράδεκτο να καταφεύγουμε σε παρωχημένες συντεχνιακές "πατέντες" αγνοώντας τη σύγχρονη πρακτική σε παρόμοια θέματα.