BANKASSURANCE & ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΗ

Ο Πελάτης θέλει χαμηλό κόστος αλλά και αξιοπιστία υπηρεσιών

Προσφάτως δημοσιεύθηκε ένα αξιοπρόσεκτο άρθρο στην ηλεκτρονική εφημερίδα insurancedaily με τίτλο: “Αληθινές Σημαδιακές Ιστορίες του Κλάδου, διασκεδαστικές αλλά και τραγικές!”

 Αναφέρεται στην περίπτωση ημιμαθούς, πωλησιακά θρασύ αλλά και ανεύθυνου Ασφαλιστή ο οποίος οχυρούμενος πίσω από τη σοβαρότητα του “γκισέ” μιας αξιόπιστης τράπεζας, αντί για σοβαρές και υπεύθυνες ασφαλιστικές υπηρεσίες “πουλάει πνεύμα” σε κάποιο Πελάτη ο οποίος τυγχάνει να διαθέτει κρίση και άποψη για τις υπηρεσίες που του προσφέρονται.  Θα ήταν προτιμότερο να σταθούμε στο χαρακτηρισμό των ιστοριών του τίτλου ως “τραγικές” και όχι ως “διασκεδαστικές”.

Το κείμενο εκφράζει με τον πλέον γλαφυρό τρόπο μία πραγματικότητα που αφορά όχι μόνο το χαμηλό επίπεδο των ασφαλιστικών υπηρεσιών αλλά και την ευρύτερη υστέρηση που χαρακτηρίζει τη χώρα μας σε θέματα ανταγωνιστικότητας, εκσυγχρονισμού και οικονομικής ανάπτυξης. Το ειδικό ενδιαφέρον του συγκεκριμένου άρθρου εντοπίζεται στο γεγονός πως απεικονίζει με εύστοχο τρόπο τον  “εναγκαλισμό” των ασφαλειών από το τραπεζικό σύστημα το οποίο είδε τον ασφαλιστικό χώρο σαν ευκαιριακό τομέα αύξησης κερδών “πουλώντας” και ασφάλειες, χωρίς όμως κάποια ιδιαίτερη επένδυση σε ανθρώπινο δυναμικό με κατάλληλη κοινωνική και επαγγελματική μόρφωση.

Είναι γεγονός πως η προώθηση επενδυτικών - ασφαλιστικών προϊόντων αποτελεί προσφιλή αποδοτική δραστηριότητα συνέργιας τράπεζας και ασφαλιστικής εταιρείας (Bankassurance). Στις περισσότερες χώρες η εν λόγω πρακτική είναι σωστά θεσμοθετημένη, ευρέως διαδεδομένη και καθόλα σεβαστή καθώς πέρα από τη φερεγγυότητα των καταστημάτων συνδέεται με υπεύθυνη ενημέρωση και σωστό service προς τον Πελάτη. Εδώ όμως εκφράζεται η άποψη πως η συνταγή μάλλον χαλάει όταν από απληστία για αύξηση τζίρου η τραπεζοασφαλιστική πρακτική επεκτείνεται, ανταγωνιζόμενη μάλιστα τους επαγγελματίες Ασφαλιστικούς Διαμεσολαβητές οι οποίοι, από αντικειμενική σκοπιά, έχουν καλύτερη γνώση και εμπειρία ώστε να διασφαλίζουν με μεγαλύτερη επάρκεια τον Ασφαλισμένο.

Στην περίπτωση του συγκεκριμένου δημοσιεύματος, ο λόγος πρόκειται για ασφάλειες ζωής και επενδυτικά προϊόντα. Ωστόσο, συχνά παρατηρείται σχετική δραστηριότητα και σε ασφαλίσεις επαγγελματιών ή επιχειρήσεων, με την παρέμβαση του ίδιου του Διευθυντή του τραπεζικού υποκαταστήματος. Το κύρος εκείνου επιστρατεύεται ώστε να αναπληρωθεί η ημιμάθεια του εντεταλμένου Ασφαλιστικού Συμβούλου που πέτυχε στις τυπικές εξετάσεις για την απόκτηση της επαγγελματικής άδειας αλλά συνήθως στερείται εμπειρίας σε ασφαλιστικά θέματα.

Αν θέλουμε όμως να μιλάμε για εξορθολογισμό και ανάπτυξη της Ιδιωτικής Ασφάλισης στη χώρα μας θα πρέπει να ενστερνιστούμε την άποψη πως “οι Ασφάλειες δεν πωλούνται από πωλητές με τον τυπικό τίτλο του Ασφαλιστή αλλά αγοράζονται από ενημερωμένους Πελάτες“. Στη βάση αυτή, για να αναπτυχθεί και για να λειτουργήσει σωστά το σύστημα, χρειάζονται εκπαιδευμένοι Ασφαλιστές (όχι απλώς Πωλητές) και σωστά ενημερωμένοι Πελάτες Καταναλωτές (Φυσικά Πρόσωπα ή Επιχειρήσεις). Διότι όπως εξελίσσονται τα πράγματα εν καιρώ οικονομικής κρίσης, οι τελευταίοι έχουν κάθε λόγο να απαιτούν όχι μόνο χαμηλό κόστος αλλά ταυτόχρονα ποιότητα και αξιοπιστία υπηρεσιών.