Ασφαλιστικοί Διαμεσολαβητές

Ναι αλλά πώς;

Η βαριά οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα, αναδεικνύει όχι μόνο τη βαριά παθογένεια του πολιτικού κατεστημένου και τις χρόνιες αδυναμίες του κοινωνικοοικονομικού συστήματος αλλά και τις αντικειμενικές ανάγκες εκσυγχρονισμό προκειμένου να γίνει αναστροφή του κλίματος οικονομικής ύφεσης.
Ο θεσμός της Ιδιωτικής Ασφάλισης φαίνεται να μην έχει αξιοποιοηθεί ορθολογικά στην Ελλάδα  και να έχει δυσφημιστεί στη συνείδηση των Καταναλωτών και των Επιχειρήσεων. Και όμως η διεθνής πρακτική εμπειρία προσφέρει μια διαφορετική εικόνα για το ρόλο της Ασφάλισης. Αυτή του αξιόπιστου θεσμού που δεν κοστίζει ακριβά και που είναι απαραίτητο “εργαλείο”  διασφάλισης του κάθε Ιδιώτη Καταναλωτή, Επαγγελματία ή Επιχείρησης.  Δεν είναι τυχαίο που σε όλες τις προηγμένες χώρες εφαρμόζουν συνειδητά την Ιδιωτική Ασφάλιση σε όλες τις δραστηριότητές τους ως Ιδιώτες – οικογενειάρχες, ως Επαγγελματίες ή ως Επιχειρήσεις. Είναι θέμα σωστής θεσμοθέτησης και αντικειμενικού ελέγχου λειτουργίας του συστήματος, υπεύθυνης ενημέρωσης για το ρόλο της Ασφάλισης και παροχής αξιόπιστων ασφαλιστικών υπηρεσιών στο σωστό κόστος και με δίκαια αποζημίωση όταν χρειαστεί.

Τι θα πρέπει να γνωρίζουν οι Ασφαλισμένοι Καταναλωτές
 

(http://goo.gl/n3vRxU)

Ο θεσμός της Ασφάλισης θεωρείται διεθνώς μία αξιόπιστη διαδικασία και στην πράξη με τη συμβολή κάποιου Ασφαλιστικού Διαμεσολαβητή ανάμεσα στον Ασφαλισμένο Καταναλωτή και στην Ασφαλιστική Εταιρεία που εκδίδει το Ασφαλιστήριο Συμβόλαιο.

Αφορμή για το παρόν κείμενο υπήρξε ο σχετικός διάλογος που προέκυψε έπειτα από αυθόρμητο σχόλιό μου σε σύντομο δημοσίευμα του ηλεκτρονικού τύπου με τίτλο «Αγωγή σε ασφαλιστική εταιρεία για αποζημίωση 71 χιλιάδων ευρώ από πλημμύρα στη Ρόδο». Ομολογώ πως το αυθόρμητο σχόλιό μου βασίστηκε στις παρακάτω απλές σκέψεις:

Οι θεομηνίες δοκιμάζουν την αξία τους

Αφορμή για το παρόν σημείωμα, υπήρξε το πρόσφατο δημοσίευμα της γνωστής ηλεκτρονικής Πύλης Ενημέρωσης NEXTDEAL το οποίο αναφερόταν στο γόνιμο ρόλο των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών στη Ρόδο, στο πλαίσιο της πρωτοφανούς θεομηνίας που έπληξε πρόσφατα το νησί.
Είναι γεγονός πως δεν είναι αναπτυγμένη η “ασφαλιστική συνείδηση” στη χώρα μας. Δηλαδή, δεν είναι σύνηθες ο κάθε πολίτης ή επιχειρηματίας, από μόνος του, να μεριμνά εκ των προτέρων για τη διασφάλιση των περιουσιακών του στοιχείων έναντι κινδύνων φυσικών καταστροφών που δυστυχώς πάντα υπάρχουν. Αποτέλεσμα, μετά από κάποια θεομηνία (πχ σεισμός ή εκτεταμένη πλημμύρα) να δημιουργείται σχετικός πανικός ή κάποια όψιμη πρόνοια για ασφάλιση που συνήθως ατονεί μετά από κάποιο χρονικό διάστημα.

Αναγκαία η αναβάθμιση της αξιοπιστίας & η ανάπτυξη ασφαλιστικής συνείδησης

Είναι γεγονός πως αποτελεί διαχρονική ανάγκη η δημιουργία ευνοϊκού κλίματος για την ανάδειξη του γόνιμου ρόλου της Ιδιωτικής Ασφάλισης και στη χώρα μας, πολύ περισσότερο στις τρέχουσες εξελίξεις όπου οι δυνάμεις της κρατικής μέριμνας είναι πλέον οριακές. Στο πλαίσιο ευρύτερου προβληματισμού πάνω στο θέμα, κρίνεται σκόπιμο να επισημανθούν τα παρακάτω:

Υπάρχουν θετικές προοπτικές αλλά …

Τον περασμένο Ιούλιο του 2013 έγινε μια ιδιαίτερα σημαντική και επιτυχημένη ημερίδα από το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθηνών σε συνεργασία με την Ένωση Ασφαλιστικών Διαμεσολαβητών Ελλάδος, Στη συγκεκριμένη ημερίδα, εξαιρετικού ενδιαφέροντος ήταν η παρουσίαση εμπεριστατωμένης Μελέτης  της κας Μαργαρίτας Αντωνάκη, Γεν. Διευθυντή της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος, όπου έγινε αναφορά στις χρόνιες αδυναμίες της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς, στις μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζει και στις απαιτήσεις προσαρμογής της στα δεδομένα της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς.

Είναι αξιόπιστος. Τι πρέπει να γνωρίζουμε …

Σε κάποια προηγούμενη παρουσίαση της σειράς “Management Tips” της εφημερίδος Ναυτεμπορική,  αναφέρθηκα στην επαγγελματική και επιχειρηματική ευθύνη και στην ανάγκη ασφάλισής της. Υπήρξαν θετικά σχόλια, αλλά και κάποιες επικρίσεις όπως: Ναι στην Ασφάλιση αλλά με ποια αγορά και με ποιες ασφαλιστικές εταιρείες, έπειτα από αυτά που βλέπουμε και ακούμε;

Είναι γεγονός πως δεν υπάρχει στη χώρα μας, αναπτυγμένη ασφαλιστική συνείδηση μολονότι είναι διεθνώς αποδεκτό πως η Ασφάλιση είναι ένας αξιόπιστος και χρήσιμος θεσμός, που δημιουργήθηκε από τον ίδιο τον άνθρωπο για να διασφαλίσει την υγεία του, την περιουσία του, τη βιωσιμότητα της επιχείρησής.

Απαραίτητος ο εκσυγχρονισμός “στα χρόνια της μιζέριας”!
 

Τώρα με την οικονομική κρίση, είναι απαραίτητο οι Επαγγελματίες και οι Επιχειρήσεις, να ενστερνιστούν την Ασφάλιση ως χρήσιμο «εργαλείο» για τη μελλοντική επιβίωσή τους στο σύγχρονο κοινωνικο-οικονομικό περιβάλλον. Διαμορφώνεται η τάση όπου οι Ασφαλισμένοι θέλουν να γνωρίζουν και όχι απλά να νομίζουν πως είναι ασφαλισμένοι!

Η οικονομική κρίση πρέπει να μας κάνει να σκεφτόμαστε και να ενεργούμε διαφορετικά απ' ότι κατά το παρελθόν είχαμε μάθει ή το σύστημα μας είχε συνηθίσει. Στη βάση αυτή, η κρίση μοιραία θα πρέπει να προκαλέσει ανατροπές. Χρειάζεται αλλαγή του κατεστημένου και στον επαγγελματικό κλάδο των ασφαλίσεων.

Απαραίτητη η ασφάλιση αλλά θέλει προσοχή!

Πριν από κάποιο χρονικό διάστημα “έπεσα” πάνω σε συζήτηση του Insurance Forum γύρω από το θέμα της Ασφάλισης Επαγγελματικής Ευθύνης Λογιστή – Φοροτεχνικού και Ορκωτού Ελεγκτή. Ειδικότερα, γινόταν αναφορά ζητώντας απάντηση  στο “θεμελιώδες” ερώτημα της αγοράς: «Καλύπτονται τα πρόστιμα;»
Παλαιότερα, είχε τύχει σε κάποιες περιπτώσεις, να δεχθώ σχετικά ερωτήματα από Πελάτες ή από συναδέλφους Ασφαλιστές γύρω από το ίδιο θέμα. Ειδικότερα, μου είχε ζητηθεί να αποφανθώ σε κάποιες σχετικές λεπτομέρειες ασφαλιστηρίων Λογιστών – Φοροτεχνικών από τα λίγα που κυκλοφορούν στην αγορά. Ομολογώ πως οι περιπτώσεις αυτές ήταν αρκετές για να διαπιστώσω τη σύγχυση και την ανωριμότητα της αγοράς πάνω στο θέμα της Ασφάλισης Επαγγελματικής Ευθύνης Λογιστή – Φοροτεχνικού και Ορκωτού Ελεγκτή.

Παράγων "Θεραπείας" η Ιδιωτική Ασφάλιση
 

Η Προστασία Εργαζομένων αποτελεί, μεταξύ άλλων, πρωταρχικό αξίωμα μέριμνας στην ευρωπαϊκή τάξη  πραγμάτων. Η διασφάλιση δε της εύρυθμης λειτουργίας του συστήματος επιτυγχάνεται με σειρά ενιαίων Ευρωπαϊκών Οδηγιών για όλες τις χώρες-μέλη της ΕΕ. Από την πλευρά τους, τα θεσμικά Όργανα της Πολιτείας έχουν την ευθύνη επιμέλειας σε ότι αφορά την τήρηση του νομοθετικού πλαισίου στα θέματα Υγιεινής και Ασφάλειας Εργασίας και της ευρύτερης αγοράς. Ωστόσο, τα ατυχήματα, αν και σπάνια, πάντα υπάρχουν και βαραίνουν ηθικά και οικονομικά. Με δεδομένο πως η πιθανότητα επέλευσης των ατυχημάτων δεν μπορεί να μηδενισθεί, η όποια προσπάθεια για τη ριζική ελαχιστοποίησή τους θα ήταν πρακτικά αφενός υπερβολικά δαπανηρή και αφετέρου αδύνατη. Για τη σχετική άμβλυνση του προβλήματος, η γνώση και το χρήμα ως κινητήριοι μοχλοί στη σύγχρονη οικονομία, επιστρατεύθηκαν και για την ορθολογική αντιμετώπιση των συνεπειών από τα εργατικά ατυχήματα.

Η ελληνική πραγματικότητα

Η πρακτική εμπειρία στη χώρα μας δείχνει πως ο θεσμός της Ασφάλισης δεν αξιοποιείται σωστά, και σύμφωνα με τα καταξιωμένα διεθνή πρότυπα. Παρατηρείται σοβαρό έλλειμμα αξιόπιστης πληροφόρησης για τον υποστηρικτικό ρόλο που η Ασφάλιση μπορεί αντικειμενικά να προσφέρει στο σύγχρονο Επιχειρηματία καθώς και ουσιαστική απόκλιση σε ότι αφορά την αρτιότητα  και την πληρότητα των ασφαλιστικών καλύψεων. Θέματα που ειδικά σε περιόδους οικονομικής κρίσης θα πρέπει να αντιμετωπιστούν με ιδιαίτερη σοβαρότητα.

Παρατηρείται πως η μέριμνα για ασφάλιση περιορίζεται συνήθως στην κλασική Ασφάλιση «Πυρός και συναφών κινδύνων». Η ασφαλιστική κάλυψη για «οικονομική απώλεια-απώλεια κερδών από την επέλευση κάποιου κινδύνου» πολύ συχνά απουσιάζει ή υποβαθμίζεται.

Ασαφής ο ρόλος τους μολονότι σημαντικός

Από τη μέχρι τώρα σχετική προσωπική εμπειρία μου, κάποιοι αντικειμενικοί λόγοι με κάνουν να πιστεύω πως η ελληνική ασφαλιστική αγορά βρίσκεται τουλάχιστον είκοσι (20) χρόνια πίσω από την αντίστοιχη του βασικού πυρήνα των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι μια πικρή πραγματικότητα, που συντάσσεται με την ευρύτερη άποψη “περί ελλείμματος” που  χαρακτηρίζει το πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό σύστημα της χώρας μας, το οποίο επιμένει να εθελοτυφλεί και να «αγνοεί» παγιωμένες αρχές της ευρύτερης αγοράς και τις σύγχρονες εξελίξεις που η Ευρωπαϊκή Ένωση και η παγκοσμιοποίηση αργά και συστηματικά επιβάλλουν. Η τρέχουσα οικονομική κρίση που βιώνει η χώρα ίσως είναι η μοναδική ευκαιρία για ανατροπές και για αλλαγή του σκηνικού.