Ασφάλιση Επαγγελματικής Ευθύνης

Διακριτικά “προσπεράστηκε” στον Κώδικα Δικηγόρων!

Ο δικηγόρος είναι δημόσιος λειτουργός που ασκεί επάγγελμα κύρους και εμπιστοσύνης. Το περιεχόμενο του δικηγορικού επαγγέλματος δεν είναι μόνο εκπροσώπηση και υπεράσπιση πελατών του στα δικαστήρια. Είναι και παροχή νομικών συμβουλών και γνωμοδοτήσεων για λογαριασμό Ελλήνων ή αλλοδαπών πελατών  όπως και συμμετοχή σε θεσμοθετημένα ελληνικά ή διεθνή όργανα.

Στο πλαίσιο άσκησης του επαγγέλματός του ο δικηγόρος είναι υποχρεωμένος να τηρεί τις θεμελιώδεις αρχές και αξίες που το διέπουν και που ορίζονται  στον ελληνικό Κώδικα Δεοντολογίας Δικηγορικού Λειτουργήματος αλλά και στον “Καταστατικό Χάρτη θεμελιωδών αρχών του νομικού επαγγέλματος και Κώδικα Δεοντολογίας για τους ευρωπαίους δικηγόρους” του Συμβουλίου των δικηγορικών συλλόγων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Είναι καιρός να δούμε τα πράγματα με ρεαλισμό και σοβαρότητα ....

Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης του internet δεν μπορούμε πλέον να μιλάμε για "εφεύρεση του τροχού"!
Ειδικά για το σύστημα παραγωγής δομικών έργων( real estate), υπάρχουν δύο παράμετροι "λύσεις - κλειδιά" και λέγονται "ΕΓΓΥΗΣΕΙΣ" και "ΑΣΦΑΛΙΣΕΙΣ". Είναι θεσμικά μέτρα τυποποιημένα, δοκιμασμένα και αξιόπιστα για την απαραίτητα διασφάλιση της ποιότητας των έργων (κόστος, χρόνος, επιδόσεις σε ότι αφορά ασφάλεια και αντοχή τεχνικών παραμέτρων στο χρόνο). Δυστυχώς και τις δύο παραπάνω παραμέτρους μέχρι τώρα τις έχουμε υποβαθμίσει και κακοποιήσει σε αυτή τη χώρα. Το τραγικό είναι πως ακόμη και στην περίοδο οικονομικής κρίσης που διανύουμε, όπου η ανάπτυξη και αξιοποίηση ακινήτων φαίνεται να είναι προτεραιότητα για την ανάκαμψη της αγοράς, συνεχίζουμε να αδιαφορούμε.

Αναγκαία η Ασφάλιση για τη διευθέτησή τους

Το παρόν κείμενο προέκυψε με αφορμή πρόσφατη συζήτηση του Forum Ποιότητας στο LinkedIn, από ομάδα έμπειρων επαγγελματιών της αγοράς.  Χρειάστηκε να επισημάνω το διαχρονικό πρόβλημα και την ανάγκη διευθέτησης των θεμάτων επαγγελματικής ευθύνης στον κλάδο κατασκευών, με την εφαρμογή της κατάλληλης Ασφάλισης. Ακριβώς τα ίδια είχα επισημάνει κατά το παρελθόν σε Διημερίδα που είχε διοργανώσει το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος στο ΕΒΕΑ στις 20-21 Μαΐου 2004, με θέμα «ΓΟΚ–Πολεοδομικές Εφαρμογές» .

Το ισχύον θεσμικό πλαίσιο για την υλοποίηση τεχνικών έργων στη χώρα μας εμφανίζει κενά στα θέματα διαχείρισης κινδύνων και ευθυνών. Αποτέλεσμα, συχνά να προκύπτουν αρρυθμίες και αστοχίες στην πράξη, που βαραίνουν τους συντελεστές του έργου και σε περιπτώσεις σοβαρών ατυχημάτων ταλαιπωρούν τους Μηχανικούς εμπλεκόμενους με την ιδιότητα του Μελετητή – Επιβλέποντα ή Εργολάβου Κατασκευαστή.

Ανημέρωτοι και ανυπεράσπιστοι στα θέματα Ευθύνης!
 

Μετά από μια πρώτη εμπειρία Μηχανικού, βρέθηκα συγκυριακά στο χώρο των ασφαλίσεων έχοντας αρχικά εξειδικευθεί στις επιχειρηματικές ασφαλίσεις και εργασθεί σε πολυεθνικό ασφαλιστικό όμιλο της Γαλλίας. Παρακολουθώντας τις θεσμικές εξελίξεις και τα δρώμενα  γύρω από τα τεχνικά έργα και το επάγγελμα του Αρχιτέκτονα -Μηχανικού, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως έχουμε να διαβούμε πολύ δρόμο ακόμη στα θέματα  ορθολογικής διαχείρισης κινδύνων μελέτης και κατασκευής τεχνικών έργων. Δυστυχώς, αγνοούνται ή και αποφεύγονται ενέργειες σύγκλισης και προσαρμογής στην ισχύουσα ευρωπαϊκή - διεθνή πραγματικότητα. Και όμως, οι καιροί αλλάζουν. Παρά την οικονομική κρίση οι σωστοί επαγγελματίες θα επιβιώσουν …

Ανάγκη να υπάρξει ορθολογική προσέγγιση και στη χώρα μας! 

Με βάση σχετικά δεδομένα από την ελληνική πραγματικότητα, μπορεί να λεχθεί πως για τον σύγχρονο Έλληνα επαγγελματία – επιχειρηματία, το “επιχειρείν επικινδύνως” δεν είναι μόνο θέμα φύσης ή κουλτούρας. Χαρακτηρίζεται και από αντικειμενική άγνοια σύγχρονων κανόνων διαχείρισης κινδύνων και θεμάτων ευθύνης που συνέονται με την εκάστοτε δραστηριότητα. Ίσως το μέχρι τώρα πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό σύστημα που επικρατούσε στη χώρα μας να επέτρεπε κάποιους ιδιάζοντες κανόνες άσκησης επαγγέλματος ή λειτουργίας μιας επιχείρησης. Όμως, το κλίμα της ευρύτερης αγοράς που αλλάζει και η οικονομική κρίση που βαραίνει, επιβάλλουν μια διαφορετική προσέγγιση των ευθυνών και μια αντικειμενική διαχείριση των επαγγελματικών και επιχειρηματικών κινδύνων.

Απαραίτητη η ασφάλιση αλλά θέλει προσοχή!

Πριν από κάποιο χρονικό διάστημα “έπεσα” πάνω σε συζήτηση του Insurance Forum γύρω από το θέμα της Ασφάλισης Επαγγελματικής Ευθύνης Λογιστή – Φοροτεχνικού και Ορκωτού Ελεγκτή. Ειδικότερα, γινόταν αναφορά ζητώντας απάντηση  στο “θεμελιώδες” ερώτημα της αγοράς: «Καλύπτονται τα πρόστιμα;»
Παλαιότερα, είχε τύχει σε κάποιες περιπτώσεις, να δεχθώ σχετικά ερωτήματα από Πελάτες ή από συναδέλφους Ασφαλιστές γύρω από το ίδιο θέμα. Ειδικότερα, μου είχε ζητηθεί να αποφανθώ σε κάποιες σχετικές λεπτομέρειες ασφαλιστηρίων Λογιστών – Φοροτεχνικών από τα λίγα που κυκλοφορούν στην αγορά. Ομολογώ πως οι περιπτώσεις αυτές ήταν αρκετές για να διαπιστώσω τη σύγχυση και την ανωριμότητα της αγοράς πάνω στο θέμα της Ασφάλισης Επαγγελματικής Ευθύνης Λογιστή – Φοροτεχνικού και Ορκωτού Ελεγκτή.

Καθοριστικός ο ρόλος της Ασφάλισης

Το θεσμικό πλαίσιο. Εδώ και αρκετά χρόνια, ο βασικός Νόμος 2251/94 για την προστασία του Καταναλωτή όπως έχει συμπληρωθεί – προσαρμοσθεί στα ισχύοντα ευρωπαϊκά πρότυπα, αποτελεί ένα καθόλα σύγχρονο πλαίσιο που διασφαλίζει τα συμφέροντα του Καταναλωτή σε ότι αφορά τα καταναλωτικά αγαθά (i) και τις υπηρεσίες που του προσφέρονται (ii). Σύμφωνα και με τη νομική ορολογία, ο νόμος κατέστησε “αυστηρή” την αστική ευθύνη (“strict” liability) τόσο του Κατασκευαστή – Παραγωγού, Εμπόρου – Διανομέα καταναλωτικού προϊόντος όσο και του Παρέχοντος Υπηρεσίες προς τον Καταναλωτή. Θέμα εξόχως σοβαρό για τη διασφάλιση των συμφερόντων του Καταναλωτή αλλά και για την εξέλιξη των συναλλακτικών ηθών στη σύγχρονη κοινωνία, που γίνεται όλο και πιο πολύπλοκη και απαιτητική. Δυστυχώς όμως ο νόμος αυτός, σε ότι αφορά θέματα ευθύνης στη χώρα μας, έμεινε στα «αζήτητα» και συνεχίζει μέχρι στιγμής να αγνοείται. Είναι ωστόσο σαφές ότι οι ευθύνες υπάρχουν.

Σύγχρονες ιδέες για την ανάπτυξή της

Αφορμή για το παρόν κείμενο, το ειδικό κείμενο του NextDeal αναφορικά με την ανάγκη να υπάρξουν πρωτοβουλίες και υπερβάσεις ώστε να μεγαλώσει «ασφαλιστική πίττα» στη χώρα μας. Θέμα που αποτελεί βάσιμη προοπτική ανάπτυξης, που συχνά συζητιέται αλλά  που συνήθως ξεχνιέται όταν η κακοδαιμονία της αγοράς βάζει άλλα επείγοντα ζητήματα και άλλες προτεραιότητες επιβίωσης ...

Δεν θα αναφερθώ σε Ασφαλίσεις Ζωής και με Συνταξιοδοτικά Προγράμματα που όντως με βάση και την τρέχουσα οικονομική συγκυρία (αδυναμία του Κράτους να εγγυηθεί με αξιοπιστία και επάρκεια), έχουν τεράστιες προοπτικές ανάπτυξης. Θα αναφερθώ παρακάτω, σε ασφαλιστικά προϊόντα του κλάδου Γενικών Ασφαλίσεων, που κατά καιρούς έχω επισημάνει.

Ενδιαφέρει ιδιαίτερα τους Δικηγόρους

Πέρυσι, το 2012, η Επιτροπή Αστικής Ευθύνης της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος έδωσε στη δημοσιότητα ειδική Έκθεση για την κατάσταση του κλάδου Ασφάλισης Αστικής Ευθύνης στην Ελλάδα. Πρόκειται για μία εμπεριστατωμένη μελέτη που τεκμηριώνει, μεταξύ άλλων, τη μεγάλη υστέρηση του κλάδου Ασφάλισης Γενικής Αστικής Ευθύνης (εκτός Αυτοκινήτου) έναντι του κοινωνικού συνόλου. Ο συγκεκριμένος Κλάδος Ασφάλισης δεν ενδιαφέρει μονάχα τους Καταναλωτές, τις Ασφαλιστικές Εταιρείες και τους Ασφαλιστικούς Διαμεσολαβητές. Ενδιαφέρει ιδιαίτερα και τους δικηγόρους που συμβάλλουν στην εύρυθμη – σύννομη λειτουργία της κοινωνίας. Ειδικότερα, η συγκεκριμένη Μελέτη προσεγγίζει την κατάσταση στην Ασφάλιση Γενικής Αστικής Ευθύνης δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην Ασφάλιση της Επαγγελματικής Ευθύνης, που αφορά τους χιλιάδες επαγγελματίες αλλά και τους Καταναλωτές ή τις Επιχειρήσεις που κάνουν χρήση των υπηρεσιών τους.

Μηχανισμοί διασφάλισης της σύγχρονης Αγοράς

Πρόκειται για την Τυποποίηση (δημιουργία προτύπων και αρχών), τη Διαπίστευση (αναγνώριση της τεχνικής επάρκειας και αμεροληψίας των Φορέων που διενεργούν Πιστοποιήσεις ή Εργαστηριακές Μετρήσεις & Ελέγχους) και την Πιστοποίηση (επιβεβαίωση αξιοπιστίας συστημάτων και ποιότητας προϊόντων). Θεσμοθετημένοι “μηχανισμοί” που λειτουργούν και στη χώρα μας με απώτερο σκοπό την ποιότητα των προϊόντων, των υπηρεσιών και των τεχνικών έργων προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Οι διαδικασίες που αφορούν την Τυποποίηση, τη Διαπίστευση και την Πιστοποίηση, αποκτούν όλο και μεγαλύτερη σπουδαιότητα, λαμβάνοντας υπόψη ότι: