Ασφάλιση Επαγγελματικής Ευθύνης

Πάντα υπάρχει. Μπορεί και πρέπει να ασφαλίζεται

Εκτός από την Παροχή Υπηρεσιών, όπου μιλάμε για Επαγγελματική Αστική  Ευθύνη, κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα συνεπάγεται ανάληψη κινδύνων και ευθυνών.
To γεγονός πως μια παραγωγική επιχείρηση (βιομηχανική, κατασκευαστική, εμπορική, ξενοδοχειακή κλπ)
- απασχολεί κάποιο (ενίοτε σημαντικό) αριθμό εργαζομένων,
- μπορεί να έχει ποικίλη πελατεία (εγχώρια, ευρωπαϊκή ή και διεθνή),
- σχετίζεται με το φυσικό περιβάλλον της περιοχής στην οποία εγκαθίσταται και
- ανάλογα με το επιχειρηματικό αντικείμενο μπορεί να επηρεάζεται από το ευρύτερο οικονομικό περιβάλλον πέραν της χώρας εγκατάστασής της,
μοιραία αποτελεί δραστηριότητα «έντασης κινδύνων και ευθυνών».

Το ελληνικό θεσμικό παράδοξο και η σύγχρονη προσέγγιση

«Όποιος κατά την εκπόνηση μελέτης ή τη διεύθυνση ή την εκτέλεση οικοδομικού ή άλλου ανάλογου έργου ή μιας κατεδάφισης, με πρόθεση ή από αμέλεια ενεργεί παρά τους κοινώς αναγνωρισμένους τεχνικούς κανόνες και έτσι προξενεί κίνδυνο για τη ζωή ή την υγεία ανθρώπου, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών. Η παραγραφή της άνω πράξης και της ανθρωποκτονίας των σωματικών βλαβών και της βλάβης της υγείας που συρρέουν με αυτήν και επήλθαν από πρόθεση ή αμέλεια, αρχίζει από την ημέρα της επέλευσης του αποκαλυπτικού της παραβίασης αποτελέσματος» ΆΡΘΡΟ 286 Ποινικού Κώδικα περί “Ευθύνης Μηχανικών” (Ν2331/95).

Ένας ασυνήθιστα σκληρός νόμος που ίσως και να αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία σε θέματα ευθύνης Μηχανικών. Στοιχείο “ανωριμότητας” της ελληνικής αγοράς που θυμίζει το Νόμο του Χαμουραμπί στην αρχαία Βαβυλώνα, σύμφωνα με τον οποίο: «Όταν καταρρεύσει το σπίτι και σκοτωθεί ο Ιδιοκτήτης του τότε θα θανατωθεί ο Κατασκευαστής που το έχτισε και αν σκοτωθεί ο γιος του Ιδιοκτήτη αντίστοιχα θα θανατωθεί ο γιος του Κατασκευαστή ...»! Ωστόσο, τα ήθη έχουν αλλάξει ...
Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει βρει άλλες λύσεις σε παρόμοια προβλήματα που σχετίζονται με τις ευθύνες που πάντα τον βαραίνουν στη δημιουργική του πορεία.

Σκληρός ο Νόμος αλλά … Νόμος!

«Όποιος κατά την εκπόνηση μελέτης ή τη διεύθυνση ή την εκτέλεση οικοδομικού ή άλλου ανάλογου έργου ή μιας κατεδάφισης, με πρόθεση ή από αμέλεια ενεργεί παρά τους κοινώς αναγνωρισμένους τεχνικούς κανόνες και έτσι προξενεί κίνδυνο για τη ζωή ή την υγεία ανθρώπου, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών.

Η παραγραφή της άνω πράξης και της ανθρωποκτονίας των σωματικών βλαβών και της βλάβης της υγείας που συρρέουν με αυτήν και επήλθαν από πρόθεση ή αμέλεια, αρχίζει από την ημέρα της επέλευσης του αποκαλυπτικού της παραβίασης αποτελέσματος»

ΆΡΘΡΟ 286 Ποινικού Κώδικα περί “Ευθύνης Μηχανικών” (Ν2331/95)

Ασυνήθιστα σκληρός νόμος που ίσως και να αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία σε θέματα ευθύνης Μηχανικών. Στοιχείο “ανωριμότητας” της ελληνικής αγοράς, που θυμίζει το Νόμο του Χαμουραμπί στην αρχαία Βαβυλώνα, σύμφωνα με τον οποίο: «Όταν καταρρεύσει το σπίτι και σκοτωθεί ο Ιδιοκτήτης του τότε θα θανατωθεί ο Κατασκευαστής που το έχτισε και αν σκοτωθεί ο γιος του Ιδιοκτήτη αντίστοιχα θα θανατωθεί ο γιος του Κατασκευαστή ...»!

Ωστόσο, οι καιροί και τα ήθη έχουν αλλάξει. Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει βρει άλλες λύσεις σε παρόμοια προβλήματα που σχετίζονται με τις ευθύνες που πάντα τον βαραίνουν στη δημιουργική του πορεία. Εφαρμόζει την Ασφάλιση της Επαγγελματικής του Ευθύνης!

Σύγχρονες Ευρωπαϊκές κατευθύνσεις

Είναι γνωστό, πως η αρχή της «Προστασίας του Καταναλωτή» και του «Ελεύθερου Ανταγωνισμού», στοιχειοθετούν βασικά «δόγματα» πάνω στα οποία «χτίζεται» το μέλλον της Ενωμένης Ευρώπης. Οι Ευρωπαίοι πολίτες έχουν κατά βάση και ανεξαιρέτως ίδια δικαιώματα και παρόμοιες υποχρεώσεις που σταδιακά διέπονται από ένα ενιαίο θεσμικό πλαίσιο για όλες τις χώρες μέλη της ΕΕ.

Σε πολλούς τομείς, όπως είναι η Παροχή Υπηρεσιών, καταβάλλεται σημαντική προσπάθεια για τη σύγκλιση των νομοθεσιών. Προς την κατεύθυνση αυτή, είναι προφανές πως οποιαδήποτε προσπάθεια με γνώμονα την ποιότητα και την αξιοπιστία, θα είναι προς «τα πάνω» και όχι προς «τα κάτω», ώστε το όποιο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, να προσφέρει στους Πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ίδιες ευκαιρίες και παρόμοια εξασφάλιση. Ως εκ τούτου είναι λογικό πως δεν θα υποχρεωθεί ο Γάλλος ο Γερμανός , ο Άγγλος να μην ασφαλίζεται πια αλλά απεναντίας ο Έλληνας, ο Ιταλός, ο Βούλγαρος, ο Ρουμάνος θα πρέπει να ευθυγραμμισθεί σε αυτό που θεωρείται εδώ και χρόνια “established good practice”!

Αναβαθμίζει το κύρος αλλά και την ευθύνη Ελεγκτών, Λογιστών - Φοροτεχνικών

Στα πλαίσια της οικονομικής κρίσης που βαραίνει, θέλουμε να πιστεύουμε πως το περιβόητο Μνημόνιο δεν είναι μόνο για την αποπληρωμή των χρεών έναντι των δανειστών αλλά και για την εξυγίανση μηχανισμών που υπονομεύουν τους θεσμούς και την οικονομία.

Το νέο αυστηρό φορολογικό σύστημα, ανεβάζει ψηλά τον «πήχη» στα θέματα ευθύνης των Λογιστών και των Ελεγκτών Λογιστών. Μοιραία όμως εισάγει νέα ήθη στις σχέσεις τους με Πελάτες και με Κρατικές Αρχές.

Δηλώσεις προσκομιζόμενες στην Εφορία για λογαριασμό Ιδιωτών, Επαγγελματικών ή Επιχειρήσεων, πρέπει απαραίτητα να ελέγχονται από διαπιστευμένους Λογιστές και να φέρουν την υπογραφή τους. Είναι δε προφανές πως “υπογραφή” και ανάληψη ευθύνης.

Οι Φορολογικοί Έλεγχοι και οι αντίστοιχες Εκθέσεις Φορολογικής Συμμόρφωσης των επιχειρήσεων, θα γίνονται και θα υποβάλλονται με αλληλέγγυα ευθύνη των Ελεγκτών Λογιστών και των Ελεγκτικών Εταιρειών στις οποίες ανήκουν. Οι ίδιοι επαγγελματικοί φορείς, σύμφωνα με την Εγκύκλιο ΠΟΛ. 1159/ 22.7.2001 του Υπ. Οικονομικών,  θα εκδίδουν  και το ετήσιο Φορολογικό Πιστοποιητικό. Σε περίπτωση δε μη εξαγωγής “ασφαλούς συμπεράσματος” θα διενεργείται έλεγχος από τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες.

Να αντιγράψουμε τους Κύπριους!

Παρά τις όποιες προόδους στον τομέα της πρόληψης, ο κίνδυνος των εργατικών ατυχημάτων δεν μπορεί να μηδενισθεί. Η αμέλεια, το λάθος και η παράλειψη είναι ανθρώπινες αδυναμίες που πάντα υπάρχουν και μπορούν να καταστούν γενεσιουργές αιτίες για την πρόκληση εργατικών ατυχημάτων, με ενίοτε βαριές οικονομικές συνέπειες για:

-  τον εκάστοτε Εργοδότη

- τον Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης,

- τον ίδιο τον εργαζόμενο και την οικογένειά του (περίπτωση σοβαρής σωματικής βλάβης με μερική ή μόνιμη ανικανότητα ή θάνατο).

Η αμέλεια το λάθος και η παράλειψη συνιστούν την έννοια της Ευθύνης. Στην περίπτωση των εργατικών ατυχημάτων ο Νομοθέτης δεν συγχωρεί και επιβάλλει ανάλογη τιμωρία στον καταρχήν φερόμενο ως υπαίτιο Εργοδότη, με το κλασικό αιτιολογικό της «μη τήρησης των προσηκόντων μέτρων ασφαλείας για την πρόληψη του ατυχήματος». Είναι προφανές πως σε παρόμοιες καταστάσεις η όλη διαδικασία και το όποιο οικονομικό κόστος του εργατικού ατυχήματος, βαρύνει κατά βάση τον Εργοδότη ο οποίος έχει εκ του νόμου αντικειμενική αστική ευθύνη για το ατύχημα.

Υπάρχει και η  Επαγγελματική Ευθύνη των Φορέων...
 

Αφορμή για το παρόν Σημείωμα, το σχετικό δημοσίευμα στην ηλεκτρονική εφημερίδα NextDeal (http://bit.ly/oMsnaR), αναφορικά με το νέο νόμο 3996 (σε ισχύ από 5/8/2011), ο οποίος αναφέρεται μεταξύ άλλων σε “διοικητικές & ποινικές κυρώσεις για Εργοδότες από Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας”.

Θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως παρόμοιες εξελίξεις δεν δημιουργούν απαραίτητα ένα νέο νομοθετικό πλαίσιο (σε βασικές γραμμές υπάρχει ήδη). Αναδεικνύουν ένα πιο αυστηρό θεσμικό πλαίσιο που όλο και πιο συχνά θα ενεργοποιεί θέματα ευθύνης για όλους τους Φορείς Παροχής Υπηρεσιών (Δικηγόροι, Λογιστές, Μηχανικοί-Τεχνικοί Ασφαλείας, Ασφαλιστές), που εμπλέκονται στην παραγωγική λειτουργία μιας Επιχείρησης ή στην κατασκευή ενός τεχνικού έργου. Δηλαδή, μιλάμε για ένα νέο καθεστώς που σύμφωνα με τα ισχύοντα ευρωπαϊκά πρότυπα θα αναδεικνύει όλο και πιο πολύ την αναγκαιότητα εφαρμογής της ασφάλισης ως απαραίτητο μέσο χρηματικής αποζημίωσης όταν κάποια επιχείρηση ή κάποιος επαγγελματίας κατηγορείται για θέματα ευθύνης.