Ασφάλιση Επαγγελματικής Ευθύνης

Παράγων "Θεραπείας" η Ιδιωτική Ασφάλιση
 

Η Προστασία Εργαζομένων αποτελεί, μεταξύ άλλων, πρωταρχικό αξίωμα μέριμνας στην ευρωπαϊκή τάξη  πραγμάτων. Η διασφάλιση δε της εύρυθμης λειτουργίας του συστήματος επιτυγχάνεται με σειρά ενιαίων Ευρωπαϊκών Οδηγιών για όλες τις χώρες-μέλη της ΕΕ. Από την πλευρά τους, τα θεσμικά Όργανα της Πολιτείας έχουν την ευθύνη επιμέλειας σε ότι αφορά την τήρηση του νομοθετικού πλαισίου στα θέματα Υγιεινής και Ασφάλειας Εργασίας και της ευρύτερης αγοράς. Ωστόσο, τα ατυχήματα, αν και σπάνια, πάντα υπάρχουν και βαραίνουν ηθικά και οικονομικά. Με δεδομένο πως η πιθανότητα επέλευσης των ατυχημάτων δεν μπορεί να μηδενισθεί, η όποια προσπάθεια για τη ριζική ελαχιστοποίησή τους θα ήταν πρακτικά αφενός υπερβολικά δαπανηρή και αφετέρου αδύνατη. Για τη σχετική άμβλυνση του προβλήματος, η γνώση και το χρήμα ως κινητήριοι μοχλοί στη σύγχρονη οικονομία, επιστρατεύθηκαν και για την ορθολογική αντιμετώπιση των συνεπειών από τα εργατικά ατυχήματα.

Εύλογες Ερωτήσεις & Υπεύθυνες Απαντήσεις. Για να γνωρίζουμε …

Το θέμα της Επαγγελματικής Ευθύνης αφορά τον κάθε Αρχιτέκτονα ή Μηχανικό. Παραμένει θέμα “ταμπού” αφού ούτε και η Πολιτεία αλλά και κανένας μέχρι τώρα (ΤΕΕ ή Επαγγελματικοί Σύλλογοι) δεν θέλησε να ασχοληθεί και να το προσεγγίσει σοβαρά. Συζητιέται πολύ σπάνια αλλά έντονα, μόνο μετά από κάποιο σεισμό, όταν ο Εγκέλαδος δεν ταρακουνά μόνο κτήρια αλλά και κάποιες συνειδήσεις. Οι περισσότεροι από τους Μηχανικούς το αγνοούν ή διακριτικά το προσπερνούν. Λιγότεροι είναι αυτοί που προβληματίζονται. Ελάχιστοι δε είναι αυτοί που ενδιαφέρονται για την ορθολογική αντιμετώπισή του που σύμφωνα με τη διεθνή πρακτική, δεν είναι άλλη από την ασφαλιστική κάλυψη. Και όμως οι καιροί αλλάζουν. Το νέο ευρωπαϊκό πλαίσιο σχετικά με την απελευθέρωση των επαγγελμάτων και την προστασία του Καταναλωτή, οι σύγχρονες κοινωνικο-οικονομικές εξελίξεις και η οικονομική κρίση, εισάγουν νέα δεδομένα στην άσκηση του επαγγέλματος.

Να «ανακαλύψουν» την Ασφάλιση για τις Ευθύνες τους

Η Ελληνική κοινωνία, έχει εδώ και πολλά χρόνια οδηγηθεί σε έναν λαϊκισμό, ο οποίος με τη σειρά του, την οδήγησε στην «ελαφρά τη καρδία» απόκλιση από τα ευρωπαϊκά δεδομένα και τις διεθνείς προδιαγραφές, δημιουργώντας μια τεράστια αδρανειακή μάζα που αντιστέκεται στο αυτονόητο των σύγχρονων εξελίξεων. Αναδεικνύοντας τις επί χρόνια «ελληνικές ιδιαιτερότητες» ως το πρωτεύον ζήτημα σε κάθε σχεδιασμό και παραβλέποντας τις διεθνείς και κυρίως τις ευρωπαϊκές εξελίξεις, καταφέραμε να δημιουργήσουμε ένα σπάνιο είδος επιχειρηματικών κανόνων και μια ιδιόμορφη κουλτούρα ειδικής «ασυλίας» έναντι των υποχρεώσεων και των ευθυνών.

Οι Μηχανικοί φαίνεται πως δυστυχώς δεν μπόρεσαν να ξεφύγουν από τον παραπάνω κανόνα, έστω και αν από τη φύση τους θα έπρεπε να  μάχονται τον ισοπεδωτικό λαϊκισμό, ο οποίος τους υποβαθμίζει τόσο επιστημονικά όσο και επαγγελματικά, στους διάφορους τομείς που δραστηριοποιούνται: Στην Οικοδομή, στο Εργοτάξιο, στη Βιομηχανία, στις Υπηρεσίες, στο Δημόσιο.

Εξελίξεις & προοπτικές εκσυγχρονισμού

Είναι γνωστό πως το ευρύτερο επιχειρηματικό - επαγγελματικό περιβάλλον της χώρας διέρχεται περίοδο παρατεταμένης ύφεσης λόγω της οικονομικής κρίσης και όχι μόνο. Από την άλλη πλευρά οι εξελίξεις τρέχουν και η ανάγκη για σοβαρές αλλαγές είναι επιβεβλημένη προκειμένου να αρθούν αρρυθμίες και λειτουργικά αδιέξοδα του παρελθόντος ώστε όταν αρχίσει η ανάκαμψη να μπορεί να γίνει ένα νέο γόνιμο ξεκίνηνα.

Ο Μηχανικός εκπονεί μελέτες με τις οποίες κατασκευάζονται τεχνικά έργα, προσφέρει υπηρεσίες επίβλεψης / διοίκησης έργων και υπηρεσίες Τεχνικού Συμβούλου σε διάφορα θέματα που αφορούν κατασκευές, βιομηχανία, περιβάλλον κλπ. Εν γένει, ασκεί μία επαγγελματική δραστηριότητα με σημαντική “ένταση” ευθύνης αφού από κάποιο σοβαρό λάθος ή παράλειψή του, μπορεί να προκληθεί σοβαρή υλική ζημιά, οικονομική απώλεια ή ακόμη και θάνατος ατόμων.

Ας πάψουμε να αρμενίζουμε στραβά!

Έχοντας ήδη συμπληρώσει την τρίτη δεκαετία της επαγγελματικής μου καριέρας αναλογίζομαι την τεράστια πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας, τις μεγάλες αλλαγές που έχουν εμφανιστεί στο επάγγελμα του Μηχανικού, τις εντυπωσιακές ανακαλύψεις που έχουν αλλάξει ριζικά τον τρόπο που ζούμε και δουλεύουμε, τις μεγάλες κοινωνικές αλλαγές …Υπάρχουν όμως και κάποιες σταθερές αξίες οι οποίες φαίνεται ότι παραμένουν αναλλοίωτες στο πέρασμα του χρόνου. Μια από αυτές είναι η τάση μας ως Έλληνες να προσπερνάμε ή, καλύτερα, να αγνοούμε τις «ντιρεκτίβες» της ΕΈ (παλιά έκφραση πολιτικής “πανουργίας”, που υποδηλώνει “αντίσταση” σε ό,τι αφορά την υιοθέτηση αρχών που το Κυβερνείο των Βρυξελλών προσπαθεί να μας επιβάλλει) και να θεωρούμε ότι “είμαστε το κέντρο του κόσμου”! Ίσως τώρα με την πρωτόγνωρη οικονομική κρίση που βιώνουμε κάπως να αλλάζουμε άποψη …

Η ελληνική πραγματικότητα

Η πρακτική εμπειρία στη χώρα μας δείχνει πως ο θεσμός της Ασφάλισης δεν αξιοποιείται σωστά, και σύμφωνα με τα καταξιωμένα διεθνή πρότυπα. Παρατηρείται σοβαρό έλλειμμα αξιόπιστης πληροφόρησης για τον υποστηρικτικό ρόλο που η Ασφάλιση μπορεί αντικειμενικά να προσφέρει στο σύγχρονο Επιχειρηματία καθώς και ουσιαστική απόκλιση σε ότι αφορά την αρτιότητα  και την πληρότητα των ασφαλιστικών καλύψεων. Θέματα που ειδικά σε περιόδους οικονομικής κρίσης θα πρέπει να αντιμετωπιστούν με ιδιαίτερη σοβαρότητα.

Παρατηρείται πως η μέριμνα για ασφάλιση περιορίζεται συνήθως στην κλασική Ασφάλιση «Πυρός και συναφών κινδύνων». Η ασφαλιστική κάλυψη για «οικονομική απώλεια-απώλεια κερδών από την επέλευση κάποιου κινδύνου» πολύ συχνά απουσιάζει ή υποβαθμίζεται.

Ασαφής ο ρόλος τους μολονότι σημαντικός

Από τη μέχρι τώρα σχετική προσωπική εμπειρία μου, κάποιοι αντικειμενικοί λόγοι με κάνουν να πιστεύω πως η ελληνική ασφαλιστική αγορά βρίσκεται τουλάχιστον είκοσι (20) χρόνια πίσω από την αντίστοιχη του βασικού πυρήνα των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι μια πικρή πραγματικότητα, που συντάσσεται με την ευρύτερη άποψη “περί ελλείμματος” που  χαρακτηρίζει το πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό σύστημα της χώρας μας, το οποίο επιμένει να εθελοτυφλεί και να «αγνοεί» παγιωμένες αρχές της ευρύτερης αγοράς και τις σύγχρονες εξελίξεις που η Ευρωπαϊκή Ένωση και η παγκοσμιοποίηση αργά και συστηματικά επιβάλλουν. Η τρέχουσα οικονομική κρίση που βιώνει η χώρα ίσως είναι η μοναδική ευκαιρία για ανατροπές και για αλλαγή του σκηνικού.

Απαραίτητος ο επαγγελματισμός και η υπευθυνότητα!

Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον θέμα που σχετίζεται με τη βασική “βιομηχανία” μας που είναι ο κλάδος του Τουρισμού και ο οποίος μπορεί και πρέπει να αποδώσει ακόμη περισσότερο συμβάλλοντας ουσιαστικά στην πολυπόθητη ανάκαμψη και ανάπτυξη της οικονομίας.
Οι Τουριστικοί Πράκτορες είναι επαγγελματικοί Φορείς Παροχής Υπηρεσιών με "ένταση ευθύνης". Ο λόγος είναι το γεγονός πως οι Πελάτες - Συνεργάτες τους είναι οργανωμένες επιχειρήσεις εξωτερικού που διακινούν μαζικό τουρισμό (ομάδες ξένων που επισκέπτονται τη χώρα μας). Στο πλαίσιο της δραστηριότητάς τους, υπάρχει πάντα η πιθανότητα να προκύψουν προβλήματα από λάθος ή παράλειψή τους με ενδεχόμενα ζημιογόνες συνέπειες στους Πελάτες τους, γεγονός το οποίο δημιουργεί νομική υποχρέωση για αποζημίωση. Για το λόγο αυτό, πολύ σωστά έχει προβλεφθεί η υποχρεωτική Ασφάλιση Επαγγελματικής Αστικής Ευθύνης βάσει σχετικής απαίτησης από Ευρωπαϊκή Οδηγία.

Ακολουθώντας τη «Στρατηγική των Γαλάζιων Ωκεανών»

Θεωρώ ιδιαίτερα σημαντική την αξία της ενημέρωσης και τη δύναμη της γνώσης, που όταν εμπεδώνονται με τον ορθό τρόπο μπορούν να μεταλλαχθούν σε δύναμη προόδου και δημιουργικής εξέλιξης.
Από το ξεκίνημα της ενασχόλησής μου στο χώρο των Ασφαλίσεων, παράλληλα με τη δική μου συνεχή επιμόρφωση πάνω σε ευρύτερα επαγγελματικά θέματα, καταβάλλω προσπάθεια για την ενημέρωση της αγοράς σε σύγχρονα ασφαλιστικά θέματα και προϊόντα, λαμβάνοντας υπόψη τις εξελίξεις στους αντίστοιχους επαγγελματικούς και επιχειρηματικούς τομείς. Είχα δε την τύχη οι πρώτες ασφαλιστικές γνώσεις και η αρχική εμπειρία που αποκόμισα να συνδεθούν με την ώριμη ευρωπαϊκή αγορά (Γαλλική κατα το ξεκίνημά μου και αγγλική αγορά / Lloyd's κατά τα τελευταία 14 χρόνια).

Κριτήριο ωριμότητας η ανάπτυξη του θεσμού της Ασφάλισης

Η ελληνική νομοθεσία είναι καθ’ όλα σύγχρονη όσον αφορά τις βασικές της διατάξεις. Επιπλέον, με τις διάφορες Ευρωπαϊκές Οδηγίες που συνεχώς ενσωματώνονται σε αυτή, εκσυγχρονίζεται πλήρως στα διάφορα  κοινωνικού και οικονομικού περιεχομένου θέματα που αφορούν τους Εργαζόμενους, τους  Καταναλωτές, τους Επαγγελματίες, τις Επιχειρήσεις και το Φυσικό Περιβάλλον.

Τυχόν κενά που ενδεχόμενα προκύπτουν στην πράξη λόγω έλλειψης πρακτικής εμπειρίας, κάλλιστα μπορούν να καλύπτονται από τη διαθέσιμη πλούσια νομολογία των προηγμένων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μπορεί κάλλιστα λοιπόν να ειπωθεί πως το νομοθετικό πλαίσιο και οι κανόνες δικαίου υπάρχουν. Όμως, το μεγάλο ζητούμενο στη χώρα μας είναι η ορθή εφαρμογή των νόμων και ο σεβασμός των κανόνων δεοντολογίας. Σε αυτό το σημείο ως γνωστόν «πάσχουμε».