Αφορμή για το παρόν άρθρο υπήρξε σχετικό δημοσίευμα στο έγκριτο ηλεκτρονικό έντυπο NEXTDEAL το οποίο προβάλλει το θεσμό της Ιδιωτικής Ασφάλισης στην Ελλάδα και συγκεκριμένα, σε σχετική ανάρτηση, έθετε το ερώτημα: “Τι συμβαίνει στην περίπτωση εργατικού ατυχήματος και ύπαρξης προαιρετικής κάλυψης αστικής ευθύνης;”
Πολύ ενδιαφέρον το ερώτημα προς τους Ασφαλιστές αλλά και ευρύτερα. Μόνο που που το σχόλιο που εμφανίζεται στο δημοσίευμα, είναι καθαρά νομικό και δυσνόητο για Ασφαλιστές ή άλλους ενδιαφερόμενους πέραν των δικηγόρων - νομικών.
Επειδή τα εργατικά ατυχήματα είναι ένα φαινόμενο που παρά την όποια εξέλιξη στα θέματα πρόληψης δεν πρόκειται ποτέ να εξαλειφθούν, κρίνεται σκόπιμο να τονιστεί η ανάγκη να θεσμοθετηθεί η Ασφάλιση Εργοδοτικής Αστικής Ευθύνης και στη χώρα μας, σύμφωνα με πρότυπα και αρχές που ήδη ισχύουν εδώ και πολλά στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αφορμή για το παρόν άρθρο υπήρξε πρόσφατο δημοσίευμα, όπου σύμφωνα με το σχέδιο νόμου για τον νέο Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, οι μελλοντικοί πλειστηριασμοί ακινήτων θα γίνονται εφεξής με βάση την εμπορική αξία του εκάστοτε ακινήτου και όχι με βάση την αντικειμενική τιμή που ίσχυε μέχρι σήμερα. Λαμβάνοντας υπόψη πως με τα σημερινά δεδομένα η πραγματική αξία του ακινήτου, μετά την πτώση των τιμών ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης, μπορεί να είναι χαμηλότερη της αντικειμενικής, προκύπτει ένα σοβαρό θέμα γύρω από την αξιοπιστία και αντικειμενικότητα εκτίμησης της εκάστοτε εμπορικής αξίας. Ρυθμιστικός παράγων για τη διευθέτηση του συγκεκριμένου θέματος είναι η παροχή υπηρεσιών από πιστοποιημένους Εκτιμητές Ακινήτων με ασφαλιστική κάλυψη της Επαγγελματικής Ευθύνης τους έναντι Πελατών ή Τρίτων, για τις τυχόν οικονομική ζημιά που μπορεί να υποστούν από λάθος ή παράλειψη του Εκτιμητή.
Δημοσιεύθηκε στην ηλεκτρονική εφημερίδα για την ασφαλιστική αγορά, Nextdeal, Πέμπτη 18 Ιουνίου 2015.
Είναι γνωστό πως υπάρχει ευρύτερος προβληματισμός στον ασφαλιστικό κλάδο και ειδικότερα, στο θέμα της Ασφάλισης της Επαγγελματικής Ευθύνης Ασφαλιστικού Διαμεσολαβητή. Αυτό, γιατί τυγχάνει να υπάρχουν κάποιες “αρρυθμίες” στην πρακτική εφαρμογή της συγκεκριμένης νομοθετικής απαίτησης, οι οποίες απορρέουν από ορισμένες διαφοροποιήσεις - “ανορθογραφίες” σε ότι αφορά την ασφαλιστική διαμεσολάβηση, που η ίδια η εγχώρια ασφαλιστική αγορά θέσπισε και συντηρεί στην πράξη. Δεν αναφέρομαι στην ύπαρξη, όπως λέγεται, “μαύρων κωδικών” παραγωγών ασφαλίσεων αλλά σε κατηγορίες Ασφαλιστικών Διαμεσολαβητών (Ασφαλιστικοί Πράκτορο-Σύμβουλοι και “λίγο” Μεσίτες, Τραπεζο-Ασφαλιστές, Ασφαλιστικοί Υπάλληλοι), που μάλλον αποκλίνουν από την βούληση της ευρωπαϊκής οδηγίας και από την ισχύουσα ευρωπαϊκή πρακτική. Αυτό, για να είναι ο κλάδος της ασφαλιστικής διαμεσολάβησης ευέλικτα αξιοποιήσιμος από τις Ασφαλιστικές Εταιρείες και να λειτουργεί η συγκεκριμένη ασφαλιστική κάλυψη, ως μέσο πρόσκτησης συνεργατών ασφαλιστών. Βέβαια, το τελευταίο, ισχύει “όσο όλα πάνε καλά”. Γιατί, όταν προκύψει θέμα αξίωσης αποζημίωσης από δυσαρεστημένο Ασφαλισμένο, ο οποίος επικαλείται υπαιτιότητα ασφαλιστικού διαμεσολαβητή, τότε τα πράγματα αλλάζουν...
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, Δευτέρα 15 Ιουνίου 2015, με τίτλο «"Άνοιγμα" αγορών: Μύθος και πραγματικότητα».
Αφορμή για το παρόν κείμενο υπήρξε σχετικό δημοσίευμα στον ηλεκτρονικό τύπο, το οποίο αναφέρεται σε κινητικότητα κάποιων ασφαλιστικών εταιρειών στο να προωθήσουν ασφαλιστικές λύσεις στο πλαίσιο νέας νομοθετικής απαίτησης για υποχρεωτική κάλυψη Αστικής Ευθύνης σε Τεχνικά Επαγγέλματα (ηλεκτρολόγους, υδραυλικούς, ψυκτικούς, τεχνίτες καυστήρων κ.α.). Δηλαδή, με απλά λόγια, μέσω κάποιας υποχρεωτικής ασφαλιστικής κάλυψης, να αποζημιώνονται οι πελάτες τους για τυχόν ζημιές που προκαλούν από αμέλεια, λάθος ή παράλειψη στο πλαίσιο των εργασιών τους. Καλό το νέο και ακόμη καλύτερες οι θετικές προθέσεις των καινοτόμων ασφαλιστικών εταιρειών, για κάτι που αντικειμενικά φαίνεται να είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Μέτρο, που ήδη σε κάποια επαγγέλματα κάλλιστα ισχύει και εφαρμόζεται, διεξοδικά και αξιόπιστα μέχρι κάποιο βαθμό.
Ο βασικός Νόμος 2251/1994 για την προστασία του Καταναλωτή, κατά την εποχή της θέσπισής του στη χώρα μας, είχε συζητηθεί διεξοδικά αφού εισήγαγε κατά συστηματικό και σαφή τρόπο θέματα που σχετίζονται με την κατασκευή / παραγωγή και την εμπορία προϊόντων καθώς και με την παροχή Υπηρεσιών προς τους Καταναλωτές. Συγκεκριμένα, ο νόμος αυτός σύμφωνα και με τη νομική ορολογία, κατέστησε “αυστηρή” την αστική ευθύνη (“strict” liability) τόσο του Κατασκευαστή – Παραγωγού, Εμπόρου – Διανομέα καταναλωτικών προϊόντων όσο και του Παρέχοντος Υπηρεσίες προς τον Καταναλωτή. Θέμα εξόχως σοβαρό για τη διασφάλιση των συμφερόντων του Καταναλωτή αλλά και για την εξέλιξη των συναλλακτικών ηθών στη σύγχρονη κοινωνία, που γίνεται όλο και πιο πολύπλοκη και απαιτητική. Δυστυχώς όμως στη χώρα μας, ο νόμος αυτός, ειδικά σε ότι αφορά θέματα ευθύνης, έμεινε στα «αζήτητα» και συνεχίζει να αγνοείται.
Ενόψει των όποιων μελλοντικών εξελίξεων, ο εκσυγχρονισμός είναι αναγκαίος. Και, είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε πως η ανάπτυξη της Ιδιωτικής Ασφάλισης και ειδικότερα της Ασφάλισης Επαγγελματικής Αστικής Ευθύνης, είναι στοιχείο εκσυγχρονισμού.
Όταν το 1992, ξεκινούσα την καριέρα μου στον κλάδο των Ασφαλίσεων με μια διεθνή Ασφαλιστική Εταιρεία, στο πλαίσιο της εκπαίδευσής μου στη Γαλλία, θυμάμαι μου μιλούσαν για την Ασφάλιση Επαγγελματικής Αστικής Ευθύνης. Μου την εμφάνιζαν δε ως ένα ώριμο ασφαλιστικό προϊόν χώρες - μέλη της Ευρώπης (τότε ΕΟΚ), το οποίο θα προωθείτο και στις νέες χώρες όπως η Ελλάδα. Ωστόσο, στη συνέχεια, η εξέλιξη ήταν διαφορετική. Η επί σειρά ετών προσπάθεια για την προώθηση της ασφάλισης αυτής και η όλη εμπειρία γύρω από σχετικά θέματα με οδήγησαν στο συμπέρασμα πως δεν είναι τυχαία η υστέρηση του θεσμού της Ιδιωτικής Ασφάλισης στη χώρα μας. Χρειάζεται ενημέρωση ...
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω κρίνω απαραίτητο να αναφερθώ στο εξειδικευμένο θέμα της Ασφάλισης Επαγγελματικής Ευθύνης, ξεκινώντας από τα βασικά, γιατί από τη μέχρι τώρα εμπειρία φαίνεται πως η αγορά δεν τη γνωρίζει με επάρκεια ...
Αφορμή για το παρόν κείμενο υπήρξε κάποιο άρθρο στον ηλεκτρονικό τύπο (http://goo.gl/7DF4EJ) το οποίο αναφέρεται στον τρόπο που οι τράπεζες ασφαλίζουν τα ακίνητα των οποίων την κατασκευή ή αγορά δανειοδοτούν, σε αντιδιαστολή με το ρόλο του ανεξάρτητου επαγγελματία Ασφαλιστή. μπορούμε να πούμε πως ο τελευταίος, εκ προοιμίου παρέχει πιο πλήρεις ασφαλιστικές υπηρεσίες από τον υπάλληλο της τράπεζας ο οποίος "πουλάει, εκ του ασφαλούς" και ασφάλειες. Ωστόσο, θα πρέπει να έχουμε κατά νου πως η ουσία όταν μιλάμε για Ασφάλιση, εντοπίζεται στην αξιοπιστία των παρεχόμενων υπηρεσιών σε συνδιασμό με τη θεμελιώδη αρχή την "Προστασία Καταναλωτή" που προβλέπει το εγχώριο δίκαιο το οποίο ειναι πλήρως εναρμονισμένο με την ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Είναι γεγονός πως στο πλαίσιο της πρωτόγνωρης οικονομικής κρίσης που η χώρα βιώνει, το διαθέσιμο εισόδημα των καταναλωτών, των επαγγελματιών και των επιχειρήσεων συρρικνώνεται. Δεν υπάρχει ρευστότητα, δεν υπάρχει ανάπτυξη, δεν διαφαίνονται προοπτικές ... Ωστόσο, κάτι πρέπει να γίνει, και κάποια στιγμή θα γίνει, γιατί η ζωή συνεχίζεται.
Σε ότι αφορά την Ιδιωτική Ασφάλιση, κρίνοντας αντικειμενικά τα πράγματα και τις εξελίξεις, μπορεί κάλλιστα να λεχθεί πως υπάρχουν βάσιμες ελπίδες να αναπτυχθεί αν η ασφαλιστική αγορά έχει το σθένος να ξεπεράσει το φόβο και το κόστος του αναγκαίου εκσυγχρονισμού.
Ενδεχόμενη μείωση της καταναλωτικής δαπάνης δεν σημαίνει απαραίτητα και αντίστοιχη μείωση της δαπάνης για την ιδιωτική ασφάλιση. Κάποια πτωτική εξέλιξη στην παραγωγή ασφαλίστρων από τον Κλάδο Αυτοκινήτων λόγω ανταγωνισμού και λόγω συγκυριακής διαφοροποίησης του όγκου των ασφαλιζόμενων αυτοκινήτων (απόσυρση ή κατάθεση πινακίδων ή ακόμη μείωση των ανασφάλιστων αυτοκινήτων), δεν σημαίνει απαραίτητα κρίση στην ιδιωτική ασφάλιση που ατυχώς δείχνει να έχει μέγιστη εξάρτηση από τον υποχρεωτικό Κλάδο Ασφάλισης Αστικής Ευθύνης Αυτοκινήτων!
Αφορμή για το παρόν άρθρο είναι δημοσίευμα στην ηλεκτρονική εφημερίδα NEXTDEAL με τίτλο: "Απόφαση του Αρείου Πάγου: Γιατρός θα καταβάλλει 584,400 ευρώ για το θάνατο 32χρονης εγκύου". Το αξιοσημείωτο γύρω από το θέμα στο οποίο αναφέρεται το δημοσίευμα, δεν είναι μόνο το λυπηρό ανθρώπινο δράμα και το ποσό της αποζημίωσης, στο βαθμό που θα καταβληθεί τελικά ή όχι από το ίδιο το γιατρό (αν έχει τη δυνατότητα) ή από κάποια ασφαλιστική εταιρεία αν ήταν σωστά ασφαλισμένος για την επαγγελματική ευθύνη του. Το αξιοσημείωτο και λύπηρό συνάμα είναι η όλη ψυχοφθόρος και ευρωβόρος διαδικασία που ακολουθήθηκε από το 2001 που συνέβηκε το κακό μέχρι την τελεσίδικη απόφαση του Αρείου Πάγου, που εκδόθηκε πρόσφατα!
Εκφράζεται η άποψη πως η ασφαλιστική κάλυψη της “ιατρικής αστικής ευθύνης” (Medical Malpractice) δεν αντιμετωπίζεται ορθολογικά στη χώρα μας, όπως σε όλες τις πολιτισμένες χώρες.
Η Ποιότητα και η Ασφάλεια των κατασκευών είναι κάτι το αυτονόητο σε μια ευνομούμενη κοινωνία. Συνήθως, στην πράξη, ρητά αναφέρεται ως συμβατική απαίτηση ή απλά προκύπτει ως εκ του νόμου υποχρέωση. Ωστόσο, το αυτονόητο στη χώρα μας έχει αποδειχθεί πως δεν είναι και προφανές. Προς τούτο, είναι απαραίτητο να υπάρξει εκσυγχρονισμός του συστήματος παραγωγής έργων και να γίνουν μεταρρυθμίσεις ώστε να μπορέσουμε να δούμε λίγο καλύτερα το μέλλον αυτής της χώρας, πέρα από την οικονομική κρίση και τα όποια μνημόνια.
Χρειάζεται ένα σύγχρονο θεσμικό πλαίσιο με διαφάνεια αξιοπιστίας, που είναι βασικό στοιχείο για την κάθε εγχώρια ή ξένη επένδυση στον κλάδο των κατασκευών. Είμαστε σε ένα στάδιο όπου ενόψει της μελλοντικής ανάκαμψης και ανάπτυξης της οικονομίας, πολλοί ξένοι επενδυτές ενδιαφέρονται για επενδυτικές ευκαιρίες στη χώρα μας.