Δημοσιεύθηκε στην ηλεκτρονική εφημερίδα naftemporiki.gr, Κυριακή, 17 Ιανουαρίου 2016.
Kατατέθηκε από το Συνήγορο του Καταναλωτή, η πρόταση για την κατάρτιση «Κώδικα Καταναλωτικής Δεοντολογίας». Πρόκειται για ένα κείμενο γενικών αρχών και κανόνων, που στόχο έχει την αποτελεσματικότερη προστασία των δικαιωμάτων των καταναλωτών, τη διαφάνεια και την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς μέσα από τη θέσπιση αρχών συναλλακτικής συμπεριφοράς των προμηθευτών προϊόντων και των επαγγελματιών παροχής υπηρεσιών σε δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς και σε καταναλωτές.
Όπως είπε και ο Συνήγορος του Καταναλωτή, η νομοθεσία για την προστασία του καταναλωτή στη χώρα μας θεωρείται αρκετά πλήρης, ειδικά μετά την ενσωμάτωση σχετικών Οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ωστόσο, υπάρχουν ερώτημα που τίθεται όπως:
Το θεσμικό πλαίσιο
Η ευθύνη κάθε επαγγελματία που παρέχει υπηρεσίες, ορίζεται στο Νόμο 2251/94 για την «Προστασία Καταναλωτή» όπως συμπληρώθηκε με το Ν. 3587/2007, άρθρο 8 όπου ρητά αναφέρεται ότι: «Ο παρέχων υπηρεσίες ευθύνεται για κάθε περιουσιακή ζημία ή ηθική βλάβη που προκάλεσε παράνομα και υπαίτια, με πράξη ή παράλειψή του, κατά την παροχή αυτών στον καταναλωτή».
Με το Προεδρικό Διάταγμα 108/2013 «Καθορισμός ειδικοτήτων και βαθμίδων επαγγελματικών προσόντων για την επαγγελματική δραστηριότητα της εκτέλεσης, συντήρησης, επισκευής και λειτουργίας ηλεκτρολογικών εγκαταστάσεων και προϋποθέσεις για την άσκηση της δραστηριότητας αυτής από φυσικά πρόσωπα», Άρθρο 12, παράγραφος 6, "τα πρόσωπα που έχουν το δικαίωμα ελέγχου και σύνταξης Υ.Δ.Κ.Ε. (Υπεύθυνη Δήλωση Καλής Εκτέλεσης), οφείλουν να διαθέτουν την προβλεπόμενη στο άρθρο 24 του Ν. 3844/2010 Ασφάλιση Επαγγελματικής Ευθύνης, η οποία μπορεί να είναι ατομική ή ομαδική, όπως αυτή αναφέρεται πριν από την παροχή της υπηρεσίας, στον αποδέκτη της υπηρεσίας μέσω του Ειδικού Εντύπου Πληροφοριών".
Με απλά λόγια, σύμφωνα με το νόμο αλλά και με τη διεθνή πρακτική, ο πελάτης πρέπει να είναι διασφαλισμένος για τις τυχόν ζημιές από λάθη ή παραλείψεις στο πλαίσιο των υπηρεσιών που του παρέχονται. Είναι προφανές πως αυτό ισχύει και στην περίπτωση του Ηλεκτρολόγου, οι υπηρεσίες του οποίου ενέχουν τον κίνδυνο σοβαρού ατυχήματος για σωματική βλάβη / θάνατο ή και υλικές ζημιές.
Δημοσιεύθηκε στην ηλεκτρονική εφημερίδα naftemporiki.gr, Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2015.
Σημαντικό μέρος του Τουρισμού, της «βαριάς βιομηχανίας» της χώρας μας, αποτελεί ο συνεδριακός τουρισμός, ενώ αξιοσημείωτη είναι και η δυναμική του τομέα ιατρικού τουρισμού. Τόσο ο συνεδριακός όσο και ο ιατρικός τουρισμός, μπορούν κάλλιστα να ευδοκιμήσουν σε βάθος χρόνου στην Ελλάδα, αφού συνδυάζουν υψηλής στάθμης υπηρεσίες ξενοδοχειακών συγκροτημάτων και νοσηλευτικών ιδρυμάτων με άριστες κλιματολογικές συνθήκες και μοναδικό πολιτιστικό πλούτο (αρχαιότητες, ιστορικά μνημεία κλπ).
Οποιαδήποτε αναπτυξιακή προσπάθεια ή επένδυση προς την κατεύθυνση αυτή, απαιτεί αντικειμενικά άριστη ποιότητα υπηρεσιών και τεκμηριωμένη υπευθυνότητα έναντι των πελατών, αλλοδαπών ή ημεδαπών.
Δημοσιεύθηκε και στην ηλεκτρονική εφημερίδα NEXTDEAL Πέμπτη, 19 Νοεμβρίου 2015
Το πρόσφατο χτύπημα του Εγκέλαδου, αυτή τη φορά στη Λευκάδα, επανέφερε τον προβληματισμό γύρω από διαχρονικό θέμα των αντιμετώπισης του κινδύνου των ζημιών από σεισμό. Εύλογο είναι να συζητηθεί και πάλι το θέμα της καθιέρωση υποχρεωτικής ασφάλισης των ακινήτων. Βέβαια, θα εκδηλωθούν και πάλι οι γνωστές αρνητικές αντιδράσεις: “Όχι άλλα χαράτσια, όχι λεφτά στις ασφαλιστικές εταιρείες...”. Και όμως το συγκεκριμένο θεσμικό μέτρο, παρά τις όποιες εύλογες αντιδράσεις, αν το κρίνει κανείς αντικειμενικά είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, ιδιαίτερα στη δύσκολη περίοδος οικονομικής κρίσης που διανύουμε ως χώρα.
Ο θεσμός της Ασφάλισης, εφευρέθηκε και συντηρείται, εδώ και πολλά χρόνια, από τον ίδιο τον άνθρωπο για τη διασφάλιση έναντι κινδύνων που απειλούν την περιουσία, την υγεία, τη δραστηριότητά του και τα οικονομικά του συμφέροντα Η Ασφάλιση, χωρίς να κοστίζει ακριβά, λειτουργεί στην πράξη ως ένας διεθνοποιημένος αλληλο-υποστηρικτικός μηχανισμός προς όφελος κάποιων που μπορεί να ατυχήσουν ή να πληγούν από κάποιο ζημιογόνο γεγονός.
Κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα συνεπάγεται ανάληψη κινδύνων και ευθυνών.
Ανάλογα με το είδος της δραστηριότητας (βιομηχανική, κατασκευαστική, εμπορική, ξενοδοχειακή, παροχή υπηρεσιών κλπ), με τον αριθμό και την σύνθεση του απασχολούμενου προσωπικού και με το γεωγραφικό περιβάλλον που δραστηριοποιείται η επιχείρηση, η “ένταση” ευθύνης είναι διαφορετική, σε ότι αφορά το ενδεχόμενο να βλάψει το Κοινό, τους Εργαζομένους ή το Περιβάλλον,. Μιλάμε για την Αστική Ευθύνη, την οποία κάθε Επιχείρηση φέρει και την όποια πρέπει να δείχνει πως ενστερνίζεται και πως την αναλαμβάνει υπεύθυνα.
Σύμφωνα δε με τη σύγχρονη διεθνή πρακτική, μια επιχείρηση που αναλαμβάνει υπεύθυνα την όποια αστική ευθύνη της, νοείται πως εγγυάται, μέσω κατάλληλης ασφάλισης, την χρηματική αποζημίωση για αποκατάσταση της ενδεχόμενης ζημιάς που μπορεί να προκαλέσει σε Τρίτους (Κοινό), σε Εργαζόμενους ή στο Περιβάλλον.
Βιώνοντας την καθημερινότητα, έντονα επηρεασμένη από την πολιτική κοινωνική και οικονομική παρακμή, μοιραία διαπιστώνει κανείς πως οι παθεγένεια γύρω από το θέμα της Ευθύνης είναι ευρύτερη. Χαρακτηριστική είναι η σχετική αναφορά στην τελευταία παράγραφο της Εισαγωγής της Έκθεσης του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης που είχε υποβληθεί από τον κ. Λέανδρο Ρακιντζή στον Πρωθυπουργό και στην Πρόεδρο της Βουλής, στην οποία σημειώνεται χαρακτηριστικά:
“Εν κατακλείδι, είναι ζωτικό ζήτημα να ανακαλύψουμε και στη χώρα μας όλοι -πολίτες, υπάλληλοι, διοικητικά όργανα και συνδικαλιστικοί φορείς- τις δύο αυτονόητες και θεμελιώδεις έννοιες πάνω στις οποίες στηρίζεται κάθε οργανωμένη κοινωνία και κάθε σοβαρό κράτος:
α) την έννοια της ατομικής ευθύνης, αυτής που δεν θα μας επιτρέπει να κρυβόμαστε πίσω από τους άλλους, που δεν συγχέεται με τις ευθύνες των άλλων, αυτής που εξατομικεύει σε καθένα μας τη φράση του Καζαντζάκη “εσύ θα σώσεις τον κόσμο κι αν δεν σωθεί, εσύ θα φταις” και
β) την έννοια του δημοσίου συμφέροντος, στο οποίο εμπεριέχεται η καλή λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης, που αίρεται πάνω από κάθε ατομικό, τοπικό, κομματικό ή άλλο συμφέρον, που αφορά στο σύνολο και όχι στα άτομα, στα κόμματα ή τις παρέες".
Η οικονομική κρίση που μαστίζει τα τελευταία χρόνια τη χώρα μας έχει αναδείξει, πέραν των άλλων, ένα ακόμα πρόβλημα. Λόγω των περιορισμένων εισοδημάτων δεν υπάρχει πλέον εύκολη πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας.
Ένας τρόπος που μπορείτε να διασφαλίσετε την απρόσκοπτη πρόσβαση στη νοσοκομειακή περίθαλψη είναι η Ιδιωτική Ασφάλιση Υγείας. Ωστόσο, πριν προχωρήσετε, προτείνουμε να λάβετε υπόψη κάποιες βασικές παραμέτρους:
1) Ασφαλιστήριο. Πρέπει να είναι αξιόπιστο και οικονομικό σε σχέση με τις παροχές που προσφέρει. (Σημείωση: Αποτελείται από τους ειδικούς όρους που το εξατομικεύουν για τον εκάστοτε Ασφαλισμένο και από τους standard γενικούς όρους με βάση τους οποίους η Ασφαλιστική Εταιρεία προσφέρει την ασφαλιστική κάλυψη. Ο Ασφαλισμένος δεν είναι υποχρεωμένος αλλά ούτε είναι σε θέση να γνωρίζει τις λεπτομέρειες και τα μυστικά ενός Ασφαλιστηρίου του).
Δημοσιεύθηκε και στην ηλεκτρονική εφημερίδα NEXTDEAL Δευτέρα, 19 Οκτώβριος 2015 με τίτλο "ΑΣΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ: Συχνά αγνοείται ή υποβαθμίζεται" (http://goo.gl/4FBcjm)
Ανασφάλιστα είναι τα επτά στα δέκα τουριστικά καταλύματα στη χώρα μας, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος (http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26519&subid=2&pubid=113795782). Συγκεκριμένα, το 73% αυτών των επιχειρήσεων δεν είναι καλυμμένες για τον κίνδυνο Αστικής Ευθύνης έναντι πελατών/τρίτων.
Το ενθαρρυντικό είναι ότι αυξάνεται ο αριθμός των ασφαλίσεων αστικής ευθύνης ξενοδόχων. Ωστόσο, υπάρχουν κενά και πολλές ατέλειες στην εφαρμογή της διεθνούς πρακτικής στον τομέα αυτό. Όταν κλήθηκα να αξιολογήσω το πλαίσιο ασφάλισης ενός πολυτελούς ξενοδοχείου το οποίο βρισκόταν σε διαδικασία πιστοποίησης κατά ISO, διαπίστωσα ότι ήταν ασφαλισμένο κατά βάση ως περιουσιακό στοιχείο, καθώς ήταν υποχρεωτικό λόγω τραπεζικού δανεισμού, αλλά η ασφάλιση αστικής ευθύνης περιοριζόταν σε ένα όριο €100,000! Ήταν δηλαδή ανεπαρκώς καλυμμένοι σε περίπτωση τυχαίου ζημιογόνου συμβάντος από αμέλεια εκ μέρους του προσωπικού ή της διεύθυνσης του ξενοδοχείου.
Δημοσιεύθηκε και στην ηλεκτρονική εφημερίδα, Nextdeal, Πέμπτη 08 Οκτωβρίου 2015, με τίτλο: "Σκάνδαλο VW: Μπορούν να ασφαλιστούν τα στελέχη;"
Με αφορμή πρόσφατα δημοσιεύματα στον εγχώριο και διεθνή τύπο αναφορικά με το σκάνδαλο αυτοκινήτων μάρκας VW αναδύθηκε το θέμα της ευθύνης των Οργάνων διοίκησης μιας επιχείρησης. Σχετικά κρίνεται σκόπιμο να επισημανθούν τα παρακάτω:
Ένας πετυχημένος διευθυντής ή υψηλόβαθμο στέλεχος μιας επιχείρησης αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, παίρνει ρίσκα και αξιοποιεί τις ευκαιρίες προκειμένου να προάγει τους σκοπούς της επιχείρησης, τα συμφέροντα της οποίας προάγει. Είναι όμως ο ίδιος εξασφαλισμένος όταν αποφασίζει να ρισκάρει; Στις περισσότερες ελληνικές επιχειρήσεις, η απάντηση θα ήταν «όχι». Η δυνατότητά του, λοιπόν, να τολμάει, πολλές φορές επηρεάζεται αρνητικά από την ανασφάλεια που προκύπτει είτε από τη δομή της ίδιας της επιχείρησης είτε από την ευρύτερη αγορά στην οποία δραστηριοποιείται.
Έρευνα που έχει γίνει στη χώρα μας, έδειξε ότι μόλις το 2% των ελληνικών επιχειρήσεων έχει “κουλτούρα” στο ζήτημα της ανάληψης ρίσκου και έχει εξειδικευμένο “risk manager”.
Δημοσιεύθηκε στην ηλεκτρονική εφημερίδα Nextdeal, Δευτέρα 14 Σεπτεμβείου 2015.
Σε μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που δηλώνει πως επιθυμεί να παραμείνει σε αυτή και που μετά από πέντε χρόνια συνεχούς οικονομικής ύφεσης είναι δέσμια μνημονιακών υποχρεώσεων έναντι των Δανειστών που τη στηρίζουν οικονομικά, είναι προφανές πως ο εκσυγχρονισμός και η μεταρρύθμιση είναι το μεγάλο ζητούμενο.
Σε ένα πολιτικό και οικονομικό πλαίσιο όπου οι βασικές κατευθύνσεις είναι δεδομένες και στοχεύουν στην προσαρμογή με τα δεδομένα και αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι προφανές πως προχειρότητες και ερασιτεχνισμοί από τα πολιτικά κόμματα περιττεύουν.
Σύμφωνα και με τη διεθνή εμπειρία στην πράξη, ο θεσμός της Ιδιωτικής Ασφάλισης αποτελεί απαραίτητο συστατικό του αναγκαίου εκσυγχρονισμού, που θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανάκαμψη και στη μελλοντική ανάπτυξη της χώρας. Και, πολύ περισσότερο ενόψει εκλογών, θα πρέπει να γίνει απόλυτα κατανοητό από τους πολιτικούς και τα πολιτικά κόμματα πως, η Ιδιωτική Ασφάλιση πρέπει να τύχει ιδιαίτερης προσοχής και κατάλληλα να αξιοποιηθεί προς όφελος της οικονομίας και της κοινωνίας.