Η βαριά οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα, αναδεικνύει όχι μόνο τη βαριά παθογένεια του πολιτικού κατεστημένου και τις χρόνιες αδυναμίες του κοινωνικοοικονομικού συστήματος αλλά και τις αντικειμενικές ανάγκες εκσυγχρονισμό προκειμένου να γίνει αναστροφή του κλίματος οικονομικής ύφεσης.
Ο θεσμός της Ιδιωτικής Ασφάλισης φαίνεται να μην έχει αξιοποιοηθεί ορθολογικά στην Ελλάδα και να έχει δυσφημιστεί στη συνείδηση των Καταναλωτών και των Επιχειρήσεων. Και όμως η διεθνής πρακτική εμπειρία προσφέρει μια διαφορετική εικόνα για το ρόλο της Ασφάλισης. Αυτή του αξιόπιστου θεσμού που δεν κοστίζει ακριβά και που είναι απαραίτητο “εργαλείο” διασφάλισης του κάθε Ιδιώτη Καταναλωτή, Επαγγελματία ή Επιχείρησης. Δεν είναι τυχαίο που σε όλες τις προηγμένες χώρες εφαρμόζουν συνειδητά την Ιδιωτική Ασφάλιση σε όλες τις δραστηριότητές τους ως Ιδιώτες – οικογενειάρχες, ως Επαγγελματίες ή ως Επιχειρήσεις. Είναι θέμα σωστής θεσμοθέτησης και αντικειμενικού ελέγχου λειτουργίας του συστήματος, υπεύθυνης ενημέρωσης για το ρόλο της Ασφάλισης και παροχής αξιόπιστων ασφαλιστικών υπηρεσιών στο σωστό κόστος και με δίκαια αποζημίωση όταν χρειαστεί.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, 19 Αυγούστου 2014, με τίτλο "Όταν η Εταιρική & Αστική Ευθύνη συναντώνται"
Σε δημόσια διαβούλευση έθεσε το Υπουργείο Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας το σχέδιο δράσης για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη (ΕΚΕ) καλώντας όλους τους εμπλεκόμενους φορείς να καταθέσουν τις απόψεις τους. Στη σχετική ανακοίνωση του υπουργείου, αναφέρεται πως το νέο Εθνικό Σχέδιο Δράσης, μεταξύ άλλων, “περικλείει την ευθύνη κάθε επιχείρησης ή οργανισμού απέναντι στους ανθρώπους, την κοινωνία και το περιβάλλον για τον τρόπο που τους επηρεάζει από την άσκηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας”.
Με την ευκαιρία προώθησης ενός τέτοιου νομοθετήματος εκσυγχρονισμού. κρίνεται σκόπιμο να επισημανθεί η ανάγκη για παράλληλη προσέγγιση και ένταξη του θεσμού της Ασφάλισης Αστικής Ευθύνης Επιχειρήσεων έναντι του Κοινού, των Εργαζομένων και του Περιβάλλοντος, σύμφωνα με την ισχύουσα ευρωπαϊκή / διεθνή πρακτική.
Αφορμή για το παρόν σχόλιο υπήρξε αξιόλογο άρθρο του κ. Παναγιώτη Ρεγκούκου, το οποίο δημοσιεύθηκε στην ηλεκτρονική εφημερίδα NEXTDEAL με τίτλο: Η Ασφάλεια «πουλιέται», δεν «αγοράζεται»!
Κατά βάση, θα διαφωνούσα με τον τίτλο καθόσον παραπέμπει σε μια παρωχημένη εικόνα του Ασφαλιστή- Πωλητή, ο οποίος με ευγενικό τρόπο κλείνει ραντεβού με υποψήφιους Πελάτες και με την τσάντα στο χέρι τους επισκέπτεται για να «πουλήσει» κάποιο ασφαλιστήριο συμβόλαιο. Κρίνεται σκόπιμο να επισημανθεί πως προφανώς, στον τίτλο του άρθρου, η λέξη «Ασφάλεια» υπονοεί τη λέξη «Ασφάλιση». Είναι πλέον δόκιμος όρος στην απόδοση του διεθνούς όρου Insurance έναντι του όρου «Ασφάλεια» που αναφέρεται σε κάτι το διαφορετικό και που είναι Πρόληψη (Safety) ή Προστασία (Security). Σύμφωνα με τη διεθνή πρακτική, η «Ασφάλεια» με την έννοια της Πρόληψης – Προστασίας είναι απαραίτητη να υπάρχει γιατί έτσι η Ασφάλιση γίνεται πιο εύκολα και φθηνότερα. Παράλληλα, παρέχεται το πλήρες αίσθημα της Διασφάλισης έναντι κινδύνων που μπορεί να επέλθουν από ανωτέρα βία, τυχαίο γεγονός ή ανθρώπινη αμέλεια.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα δεν υπήρξε μεγάλη κινητικότητα στο παρόν Ιστολόγιο (Blog), που ως γνωστόν, έχει σαν στόχο τον προβληματισμό γύρω από τα θέματα Ευθύνης και τη σωστή προώθηση του θεσμού της Ιδιωτικής Ασφάλισης ως διεθνώς καταξιωμένο μηχανισμό διευθέτησης νομικών διαφορών και οικονομικών αποζημιώσεων. Ο λόγος της σχετικής “αποχής” ήταν οι πρόσφατες εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης, όπου ερχόμενος σε επικοινωνία με παλιούς και νέους φίλους στη γενέτειρα (Λάρισα) και στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλίας, θέλησα να συμβάλλω στον προεκλογικό αγώνα του φίλου μου Νίκου Τσιλιμίγκα που ήταν υποψήφιος Περιφερειάρχης Θεσσαλίας. Ομολογώ πως ουδέποτε “έτρεξα” για κάποιο κόμμα ή για κάποιο πολιτικό. Ήταν η πρώτη φορά που θέλησα να συμβάλλω ενεργά σε μια γόνιμη προσπάθεια πολιτικού χαρακτήρα. Η όλη εμπειρία ήταν θετική και το σχετικό μήνυμα επιθυμώ να εκφράσω στο παρόν σημείωμα.
Πρόσφατα, διαβάσαμε στον ημερήσιο Τύπο για θλιβερό περιστατικό που συνέβη την Κυριακή 27 Απριλίου σε παιδικό “λούνα πάρκ” όπου, δύο μικρά παιδιά - αδέλφια έπαιζαν μέσα σε μια φουσκωτή μπάλα με ήλιο, όταν ξαφνικά σηκώθηκε ισχυρός άνεμος και σήκωσε την μπάλα μεταφέροντας της τουλάχιστον 30 μέτρα μακριά μαζί με τα παιδιά τα οποία χτύπησαν σε άλλα αντικείμενα του περιβάλλοντα χώρου, με αποτέλεσμα τον τραγικό θάνατο του 13χρονου αγοριού και τον σοβαρό τραυματισμό της 9χρονης αδελφής του. Ποινική δίωξη για ανθρωποκτονία από αμέλεια και σωματικής βλάβη ασκήθηκε σε βάρος των δυο υπαλλήλων και του ενοικιαστή του εξοπλισμού, που συνελήφθησαν για το δυστύχημα.
Ο θεσμός της Ασφάλισης θεωρείται διεθνώς μία αξιόπιστη διαδικασία και στην πράξη με τη συμβολή κάποιου Ασφαλιστικού Διαμεσολαβητή ανάμεσα στον Ασφαλισμένο Καταναλωτή και στην Ασφαλιστική Εταιρεία που εκδίδει το Ασφαλιστήριο Συμβόλαιο.
Αφορμή για το παρόν κείμενο υπήρξε ο σχετικός διάλογος που προέκυψε έπειτα από αυθόρμητο σχόλιό μου σε σύντομο δημοσίευμα του ηλεκτρονικού τύπου με τίτλο «Αγωγή σε ασφαλιστική εταιρεία για αποζημίωση 71 χιλιάδων ευρώ από πλημμύρα στη Ρόδο». Ομολογώ πως το αυθόρμητο σχόλιό μου βασίστηκε στις παρακάτω απλές σκέψεις:
Εξ αρχής έχω δηλώσει πως το παρόν επαγγελματικό – προσωπικό Ιστολόγιό μου (www.professional-liability.gr), όπως και ο τίτλος του υποδηλώνει, είναι ένας διαδικτυακός τόπος ενημέρωσης και προβληματισμού πάνω στα θέματα Αστικής Ευθύνης, με έμφαση στην επαγγελματική ευθύνη. Σε θέματα, που συνάδουν με την προσωπική μου εμπειρία και επαγγελματική δραστηριότητα και για τα οποία μπορώ υπεύθυνα να εκθέτω σχετικές απόψεις.
Βιώνοντας την τρέχουσα καθημερινότητα και την ευρύτερη πολιτική, κοινωνική και οικονομική παρακμή, μοιραία διαπιστώνει κανείς πως το θέματα γύρω από την Ευθύνη είναι ευρύτερα.
Αφορμή για το παρόν σημείωμα το οποίο δεν είναι άρθρο μου αλλά παράθεση σκέψεων σοφών ανδρών. Κατά βάση, είναι το παρακάτω κείμενο προβληματισμού, από ομιλία του ρήτορα Δημοσθένη προς τους πολίτες της αρχαίας Αθήνας. Ομιλία, που κάλλιστα μπορεί να λεχθεί πως απευθύνεται αυτούσια και στους σύγχρονους – σημερινούς Έλληνες!
Πρόσφατα, Παρασκευή 14 Μαρτίου 2014, δημοσιεύθηκε την ηλεκτρονική Πύλη Ενημέρωσης NextDeal, σχόλιο – άρθρο με τίτλο: «Άρειος Πάγος: Απόφαση σταθμός για τις Ασφαλιστικές Εταιρείες». Προσωπικά, θα έλεγα πως ο τίτλος του συγκεκριμένου άρθρου θα ήταν πιο σωστός αν έγραφε: «Άρειος Πάγος: Απόφαση σταθμός για την ασφαλιστική αγορά και για τους Έλληνες Καταναλωτές». Διευκρινίζω πως στον όρο “εγχώρια αγορά” περιλαμβάνονται οι Ασφαλιστικές Εταιρείες, οι Ασφαλιστικοί Διαμεσολαβητές, οι Δικηγόροι και κυρίως οι ίδιοι οι Καταναλωτές (Φυσικά Πρόσωπα ή Επιχειρήσεις), που πληρώνουν για την ασφάλιση και δικαιούνται να έχουν σωστή ασφαλιστική κάλυψη.
Διαβάζοντας το εν λόγω κείμενο, το σχόλιο που αυθόρμητα θα μπορούσα να κάνω είναι: Έλλειψη υπεύθυνης αντικειμενικής ενημέρωσης της εγχώριας αγοράς πάνω στο ουσιαστικό θέμα της Αστικής Ευθύνης σε σχέση με την παροχή ασφαλιστικών υπηρεσιών.
Από τη μέχρι τώρα σχετική προσωπική εμπειρία μου, κάποιοι αντικειμενικοί λόγοι με κάνουν να πιστεύω πως η ελληνική ασφαλιστική αγορά βρίσκεται τουλάχιστον δέκα (10) χρόνια πίσω από την αντίστοιχη του βασικού πυρήνα των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι μια πικρή πραγματικότητα, που συντάσσεται με την ευρύτερη άποψη “περί ελλείμματος” που χαρακτηρίζει το πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό σύστημα της χώρας μας, το οποίο επιμένει να εθελοτυφλεί και να «αγνοεί» παγιωμένες αρχές της ευρύτερης αγοράς και τις σύγχρονες εξελίξεις που η Ευρωπαϊκή Ένωση και η παγκοσμιοποίηση αργά και συστηματικά επιβάλλουν. Η τρέχουσα οικονομική κρίση που βιώνει η χώρα ίσως είναι η μοναδική ευκαιρία για ανατροπές και για αλλαγή του σκηνικού.
Αφορμή για το παρόν κείμενο υπήρξε πρόσφατο δημοσίευμα της διαδικτυακής Πύλης Ενημέρωσης NextDeal με θέμα: “Κάποια μέλη Δ.Σ. Εταιρείας έχασαν τον ύπνο τους με την 4267/2013 απόφαση Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών”. Με βάση το δημοσίευμα, λαμβάνοντας υπόψη πως με τη συγκεκριμένη δικαστική απόφαση τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, μερικά εκ των οποίων γνώριζαν από νομικά και ασφαλιστικά θέματα, κρίθηκαν υπόλογοι για αστική αποζημίωση, αυθόρμητα έκανα το εξής σχόλιο: “Αν δεν ήξεραν, δεν ρώταγαν! Τουλάχιστον αυτοί, ως Μέλη ΔΣ Ασφαλιστικής Εταιρείας θα έπρεπε να γνωρίζουν για τη δυνατότητα ασφαλιστικής κάλυψης Ευθύνης Μελών ΔΣ & Στελεχών Διοίκησης Επιχείρησης, γνωστή και ως "Directors & Officers' Liability Insurance" ή απλά "D&O" Insurance ή ακόμη ως Management Liability Insurance". Με το σχόλιο αυτό, χωρίς να χρειαστεί να μελετήσω το αντίστοιχο δικαστικό έγγραφο στο οποίο παραπέμπει, θέλησα ευρύτερα να εκφράσω την αναγκαιότητα και η χρησιμότητα του ασφαλιστηρίου "Ευθύνης Στελεχών Διοίκησης" στο σύγχρονο «επιχειρείν». Ασφαλιστήριο που η εγχώρια Αγορά δεν φαίνεται να γνωρίζει με επάρκεια, καθόσον πρόκειται για ασφαλιστικό προϊόν που είναι πέρα από τα τετριμμένα και που αντικειμενικά παραπέμπει σε εξειδικευμένη εμπειρία και τεχνογνωσία.